გამოცდა

ისევ მონატრება მომეძალა ჩემი შვილების, მათი სახეების დანახვა მომინდა. ნოუთბუქი ჩავრთე და ჩვენი ბარის საიტზე შევედი. როგორც ყოველთვის მხოლოდ ორი ჯგუფის თვალი მუშაობდა. მეც პლეის დავაწექი და ჩემი მოცინარი ცხოვრების აზრი დავინახე, სკამებით

ლამაზი გრძნობა (თავი 3)

ალო ერიკ შენ ხარ? - გისმენთ დაგემორჩილებით ქალბატონო იზაბელა,რით შემიძლია დაგეხმაროთ?რამე მოხდა?_მხიარულად გასცა პასუხი. - არაფერი.ახლა ქალაქში ვარ და შენზე ბევრი რამ გავიგე მაგალითად ის რომ ნიუ-იორკში გადახვედი და უკვე საცოლე გყავს.შენ მე

Lost star

მე ვიცი ვინც ხარ,ლამაზთვალებავ!!’’ მას მე ვახსოვარ!! თანაც ლამაზთვალებას მეძახის აქამდე ჩემთვის ასე არავის დაუძახია ისიც კი არ უთქვამთ,რომ ლამაზი თვალები მაქვს სწორედ ამის გამო დამავიწყდა მის მიმართ ასეთი აგრესის და სიძულვილის გრძნობა.

მაინც მოგარჯულებ(2)

სააბაზანოდან რომ გამოვედი უკვე ყველას ეღვიძა და ყველა ბუზღუნებდა... -ტასუნაა მიდი რაა კიტრის მენილი გამოიღე და ნაბეღლავიც გამოაყოლე რაა და ძმურში ნუ დავრახჯნობ -ოხ ბოდიში რომ ვსუნთქავ, არ დაგელია ძამიკო და არ გეტკიებოდა თავი მაგრამ მეცოდებით და

sms 9 თავი

- მიპასუხებ აქ რა გინდა? - ხმა მკაცრი უხდება და თვალებში გაჩენილი ეჭვის ნაპერწკლის დანახვაზე უსიამოდ მაჟრჟოლებს. - წუხელ მე უარი მითხარი და დღეს კი მარტო მოსულხარ? რატომ? - ჯანდაბას, ახლა რა ვქნა? ნუთუ ირაკლიზე ისევ ეჭვიანობს? - აქედან წავიდეთ,

ლუციფერი (5)

დაიმალე (დაიმალე...იმალე..მალე...ლე...ექოსავით გაისმა ოთახში შემზერავი ხმა,ვიკი ისე რიომ არც კი მოტრიალებული ზევით გაიოქცა და ოთახში შეიკეტა... კედლები დაიბზარნენ, მაგიდა შეზანზარდა, სკამები წაიქცა, თითქმის ყველა ფანჯარა ჩაიმსხვრა და დაილეწა, მთლიან

კორსეტის საიდუმლო (თავი 2)

-უკვე მეასედ გეუბნები ლეა, ეს საშინელი აზრია.არაფერი გამოვა,გესმის?დაგვიჭერენ.შენ ალბათ,მამაშენის სახელი გადაგარჩენს, მე კი ნამდვილად მომიღებენ ბოლოს. -მაშინ თავს მოვიკლავ.

გაღიმება კარგი რამ არის,უჟმურო (1)

არცერთი მოვლენა არ არის არარეალური.უბრალოდ სახელები,გვარები და სამსახურები მაქვს შეცვლილი. ვიცი არ აღფრთოვანდებით წერის სტილით,ნუ რა სტილი შეიძლება ეწოდოოს,მაგრამ უბრალო ენით და დიდი გულით მინდა გაგიზიაროთ ჩემი ამბავი. გკოცნით ბევრს

emotions -it's love (სრულად)

დეკემბრის 28 იყო, მე დედაენის ბაღში "book corner-ში" ვიჯექი მარტო, ერთი ფინჯანი ლიმნიანი ჩაისა და ჩარკვიანის "მშვიდი ცურვით" ხელში. მთლიანად ჩაკარგული წიგნში, ვერც კი ვხედავდი ჩემს ირგვლივ მყოფ ხალხს, გარესამყაროსგან სრულიად მოწყვეტილს მესმოდა

სიყვარული თუ შურისძიება? (მეცამეტე თავი)

არანაირი მაგრამ ლიზ, წავედით. ირაკლი მლიზის ხელი დაავლო და ორივენი გაიქცნენ. ნიკა და მისი მეგობარიც უკან მისდევდნენ. ორივე ტყეში შევიდა, მაგრამ ირაკლის ფეხი აუცდა და დაბლა ჩაგორდა, მას ლიზისთვის ხელი ჰქონდა ჩაკიდებული, ამიტომ ორივე ქვევით დაგროდა.