"სიყვარული" თუ "სიძულვილი"?! (4-5 თავები)

ინდოეთიდან დაბრუნების შემდეგ 2 კვირა გავიდა.აჩი შეეგუა თამოს და ლუკას ამბავს..აჩის და ნინას შორის ნელ-ნელა გრძნობა ჩნდებოდა,თუმცა არც-ერთი ამას არ აღიარებდა! -გამარჯობათ,ბატონი აჩი ჯერ არ მოსულა.თქვენ?(ნინა)-აჩის კაბინეტში მჯდომ ქალს ჰკითხა. -მე

salvation/ხსნა (თავი 4)

დღეს საშინლად დავიღალე ამიტომ მალე მოვემზადე დასაწოლად. ოღონდ ძილს არ ვაპირებდი. უბრალოდ ლოგინში კომფორტულად მინდოდა წოლა და რამე ფილმის ყურება. ლეპტოპი მოვიმარჯვე, ჯერ სოციალურ ქსელს მივაკითხე.

არის ქალბატონო სერჟანტო !! (თავი 2)

..... ნელ-ნელა მიდიოდა საჭირო აუდიტორიისკენ.., კარი ფრთხილად შეაღო, შევიდა და უბრალო მისალმებით შემოიფარგლა.. ირგვლივ მი-მოიხედა და გადაწყვიტა უკანა რიგში დაეკავებინა ადგილი, რადგანაც იქიდან ყველაფრის დანახვას შეძლებდა.. სემინარი ჯერ არ იწყებოდა,

ნოემბრის წვიმა XXI

რადგან სარკის წინ ტრიალი არასოდეს ყოფილა ჩემი გატაცება, არც სამსახურში წასვლის პირველ დღეს მიყურებია ჩემი გამოსახულებისთვის დიდი ხანი.

დამნაშავე თუ მსხვერპლი?!{თავი1}

იმ ამბის შემდეგ 6წელი გავიდა..და მარიამ ფანგანი ბრუნდებოდა ამდენი წლის შემდეგ საქართველოში ადგილას რომელიც ძულდა,მაგრამ ისე არ შეეძლო რაც ტანჯავდა იმისთვის ბოლო უნდა მოეღო ერთხელ და სამუდამოდ.ტყუილა არ უსწავლია ამდენი წელი,მართალია ბავშვიბიდან

მაინც ჩემი გახდები სულელო! (1)

დილით მაღვიძარის დარეკვას არ დაველოდე, ავდექი, შხაპი მივიღე, თავი მოვიწესრიგე და კარადასთან მივედი.-ჰმ... აბა ვნახოთ... უამრავი ტანსაცმლის გამოცვლის შემდეგ არჩევანი შავ შარვალზე, ადიდასის კეტებსა და ჩემს საყვარელ

სიყვარული თუ შურისძიება?(მეექვსე თავი)

ის ბიჭი სულ სისხლინი დაეცა მიწაზე, მე კი ხმას ვეღარ ვიღებდი და გამოშტერებული ვუყურებდი. არ ვიცოდი რა მექნა. ვგრძნობდი რომ ვიღაც მანჯღრევდა და რაღაცეებს მეკითხებოდა, მაგრამ არაფერი მესმოდა. მხოლოდ სისხლს ვუყურებდი

ზაფხულის არდადეგები(4)

* * * რო მოსაღამოვდა საბას დავურეკე და ვუთხარი რო სერიოზული საქმე მქონდა. რო მოვიდა სახეზე აღელვება ეტყობოდა. კინაღამ სიცილი წამსკდა მაგის სახის დანახვაზე -კაი ანა დროზე მითხარი საქმე მაქვს (საბა) -ესე იგი საბა ეხლა რასაც გეტყვი იმან შეიძლება

წერილები სიკვდილისგან – დასასრული

შავთმიანს ისევ გაეღიმა. ისეთი რაღაცეები უნდა გაეკეთებინა, რაც უკვე უხერხულში აგდებდა. ერთხანს კი გაიფიქრა, არაფერსაც არ გავაკეთებო, მაგრამ მალევე მიხვდა, რომ ეს უსამართლობა იქნებოდა, უსამართლობა კი ეზიზღებოდა. საბოლოოდ, იქვე გადაწყვიტა, რომ სეითს

დაავადებულებსაც შეუძლიათ სიყვარული!

მე თვითონ არ შემიძლია სიყვარული. რა თქმა უნდა, მე ხომ გიპაპოტუიტარიზმით ვარ დაავადებული (ეს დაავადება ყვება ადამიანს დაბადების თანავე, რომელიც არ აძლევს უფლებას ადამიანს შეიყვაროს).