დასაწყისი ( 1 )

- იმ იდიოტს იმის იმედი ჰქონდა რომ გოგოს არავინ მოიკითხავდა და იმიტომ მოიტაცა? ახლა რას აპირებს, მის გვერდით ყოფნა და მისი ცოლის სტატუსის ტარება უნდა აიძულოს და უნდა გააუბედუროს?

თავნება ქალბატონი (თავი 6)

სარკეში უყურებდა საკუთარ გამოსახულებას და აზრების დალაგებას ცდილობდა.რა უნდა ექნა?დარჩენილიყო? ანდრომ აშკარად მიახვედრა,რომ მისგან სითბოს და გაგებას ვერ მიიღებდა.მას ისედაც ყველაფერი გადაწყვეტილი ქონდა და თეკლას ეს მშვენივრად ესმოდა.თვითონ რას

ფიქრებით დიალოგი თავი 5

- რატო ფიქრობ მასე დარწმუნებული იყავი შემიძლია თავს ვუშველო ვთქვი აღელვება არ შევიმჩნიე და ამაყად გავსწორდი - აუ რამხელა გული გაქ, არადა რა პატარა ხარ

გაყიდული ღირსება (თავი 7)

ბოლოს წინა მონაწერი, ყველაზე მნიშნელოვანი იყო ჩემთვის ,,უცნობო ქალბატონო, შემიყვარდი შემიყვარდი’’. ვტიროდი, ცრემლებს ვერ ვიშრობდი, გული ყელში მქონდა და მახრჩობდა.

წერილები ფსიქიატრიულიდან (ნაწილი პირველი სრულად )

მთელი ჩემი შეგნებული ცხოვრება ადამიანად დადგომას ვცდილობდი ყველა ჩემს გარშემო ვეღაცას მადარებდა მასავით უნდა იცვამდე , მასსავით უნდა საუბრობდე , მოძრაობდე, არავის არ უკითხავს რას ვგრძნობდი ან რა მინდოდა მხოლოს ის რასაც ისინი ჩემში ხედავდნენ

... შენ მაიძულე მეცხოვრა... (მეოთხე თავი)

ყველა ახალი დღის გათენება ახალ ემოციებს მმატებს.სხვანაირად დავიწყე ცხოვრების აღქმა. განცდა მქონდა, რომ სადღაც კარში ვიდექი.ეს კარი ტკივილის და სიხარულის ზღვარზე იყო.

ბზარი აბჯარში (სრულად)

- სტრიპტიზიორის გამოძახებას აპირებდით? -დავინახე როგორ იკბინა ქვედა ტუჩზე სიცილის შესაკავებლად და თვალებში მხიარული ნაპერწკლები აუციმციმდა, - არა მაგრამ აუცილებლად ვიფიქრებ მაგ საკითხზე, -მივუგე მეტნაკლებად სერიოზული ხმით...

ოქსიმორონი [ სრულად ]

- მტკივა! - არარაობა ვარ! - ყველას ვუყვარვარ! - ამაზრზენი ადამიანი ვარ! - კეთილიც ვარ! - სიკვდილი მინდა! - თეთრი და ფუმფულა! - შავი და ეკლიანი! - სიცოცხლე მინდა! - ჯანდაბა, ჯანდაბა, ჯანდაბა!

ვარსკვლავებს შორის (თავი 1)

-არაერთხელ მიტივტივია ზღვის ზედაპირზე შუაღამისას და ვარსკვლავებით მოჭედილი ცისთვის მიყურებია, მაგრამ არცერთხელ არ მიგრძვნია, რომ სამყაროში საუკეთესო შეგრძნება იყო ის. როცა ვეწევი ყველა განცდა მიორმაგდება, ანდაც მიასმაგდება. ისეთი თავისუფალი ვარ,

თავნება ქალბატონი (თავი 5)

-ცოლს ვირთავ! -მშვიდად განუცხადა ნიკო და თემოს,რომლებიც ადგილზე გაშეშდნენ. -რა ჯანდაბას შვრები?-ინსტიქტურად იკითხა ნიკომ. -დავიჯერო პირველჯერზე ჭკუა ვერ ისწავლე და ახლა მეორეჯერ უშვებ იმავე შეცდომას?-თემო მაშინვე დამშვიდდა და თავისი ჩვეული ტონით