ბოლო წერილი... (1 თავი)

როგორ ხარ? მომენატრე იცი უკვე მეოთხედ ვშლი ამ წერილს მაგრამ მაინც მოვიკრიბე გამბედაობა და აი გწერ ბოლო წერილში საშინლად გამოგლანძღე გახსოვს მაგრამ საიდან უნდა გახსოვდეს მე ხომ ის წერილიც წავშალე როგორც სხვები ან როგორც ამას წავშლი როცა ბოლომდე

ზღვის ცისფერ ლაჟვარდძე (8)

- გისმენ? (დილით ტკბილი ძილი ტომას მობილურის ზარმა დაუფრთხო, ნამძინარევი ბოხი ხმით აიღო მობილური და ორჯერ ჩაახველა ხმის ჩასაწმენდად) - ტომი ტომი როგორხარ? - კარგად ვარ ვინ ხარ? - ჯონი ვარ ასე მალე დამივიწყე? - აა ჯონი ჯონი (გამოაჯავრა საუბარში) -

sms 4 თავი

- სულების გჯერა გიორგი? - ჯიქურ ვუსვამ კითხვას და ტელეფონს ხელში ვიღებ. - არა, არ მჯერა. - მე კი მჯერა, და ველაპარაკები კიდეც. - ნიშნისმოგებით ვეუბნები და მესიჯს ვხსნი. - ხო, ჩამთვალე გიჟად. - მგონი, ბევრი საშინელებათა ფილმი ნახე. - ეშმაკურად იღიმის

ჩამქრალი მზე [სრულად]

– ბუბა, გაუარე ნინას რა. რაღაც საქმეზე ვარ გასასვლელი... სასწავლებელშია და ხო იცი, როგორც ეშინია წვიმის რა. – კაი ტო, რა პრობლემაა? – ჩასძახა ბუბამ და მანქანა დაქოქა. – უთხარი რომ მიყვარს, ბუბა... რაც არ უნდა მოხდეს, – ნერვიულად გაეცინა გელოვანს.

მინდა ანგელოზი ვიყო 11

-დაფიქრდი, ყველა ვარიანტები განიხილე , მაგრამ დარწმუნებული ვარ ბოლოს მაინც ამ ვარიანტზე მიხვალ, რადგან ყველაზე კარგი გამოსავალი ესაა. არანაირი პრობლემა, არანაირი დაკითხვა, სრული თავისუფლება ისე რომ გამომყვე, მაინც არ არის კარგი რამ, ხომ იცი

ფოსტალიონი გოგონა (სრულად)

მის წელზე შემოკრული ხელები იგრძნო ჟრუანტელმა ერთიანად დაუარა ტანში. მთელ მუცელში საშინელ წვას გრძნობდა ხელებს კი უფრო მაგრად უჭერდა და შიშველ სხეულზე იკრავდა გოგონას.. ტუჩებს მის ყელზე დაატარებდა და ვნებისაგან გაბრუებულები ვეღარაფერს იგებდნენ მანამ

მე გავიღიმე შენ შეგიყვარდი!

გამარჯობა ბავშვებო ჩემზე ბევრს არ მოგიყვებით რადგან მინდა ანონიმურ ’მწერლად’ დავრჩე.არ ვიცი მოგეწონებათ თუ არა,მაგრამ ვიმედოვნებ რომ ეს შესაძლებელია.რაც შეეხება ისტორიას ოოო ეს ერთი დიდი სიამოვნებაა.ბევრი სიცილიც მოგიწევთ და ტირილამდე რამდენად

ნოემბრის წვიმა XVIII

საათ ნახევარი ცდის შემდეგ ექიმი გამოვიდა და გვამცნო, რომ დედამ მიმატოვა მე, მიატოვა ნიკო, მიგვატოვა ყველა.. ეს იყო სექტემბრის ბოლო დღე. დღე როდესაც შევიცანი უზარმაზარი ტკივილი, რაც ადამიანმა შეიძლება იგრძნოს, ტკივილი რომლის სიტყვებით გადმოცემა

გამჭირვალე თვალები (1 თავი)

რა იქნებოდა მოგონებების ამოშლა, რომ შემეძლოს?-ელაპარაკებოდა საკუთარ თავს 27 წელს მიღწეული ქალი. ამოვშლიდი საშინელ მომენტებს და ვიცხოვრებდი ზღაპარში. მაგრამ არც ეს ზღაპრები, რომ არ არსებობს? ან ბედის საპირისპიროდ შებრუნება, რომ შემეძლოს. ან

თუ კი დაბრუნება გიწერია.... (თავი 2)

...... თვითმფრინავი აეროპორტში დაეშვა.. ნაბიჯი გადავდგი თუ არა ღრმად ჩავისუნთქე ჩემი მიწა-წყლის ჰაერი.. ყველაფრის მიუხედავად მაინც მომენატრა აქაურობა.. უცებ კი გაოცებისგან თვალები შუბლზე ამივიდა, აეროპორტში უამრავი ჟურნალისტი დავინახე,