რა იქნებოდა თუ...(7 თავი)

იმდენად გაბრაზებული ვიყავი ყველაფერზე,რაც ხელში მომხვდა დავლეწე ოთახში და თან ბოლო ხმაზე ვლანძღავდი ლექსოს,ცოტა ხანში კარი გაიღო და ლიკა შემოვიდა,ირგვლივ გაოცებულმა მიმოიხედა და დალეწილი ნივთების დანახვისას მომვარდა -ლალო რას აკეთებ,კარგათ ხარ?

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (1)

-კი ბატონო, ჩემი ბერეკაშვილი მიხედილია და სხვათაშორის ქვემოთ გველოდება მიროც და მთელი უნივერსიტეტიც... უცებ ვჭყიტე თვალები და ელვის სისწრაფით წაოვვარდი ლოგინიდან.. ტანსაცმელს ხელი დავავლე და უცებ ჩავცვი... იქაც წინა დღეს დედაჩემის ჩალაგებულ ბარგს

ყველაფერს აქვს დასასრული 2 თავი

გმადლობ-გამოექანა და ლოყაზე მაკოცა-ამის შემდეგ გავაცნობიერე რომ ამ ხნის განმავლობაში მხოლოდ ხალათი მეცვა. საწოლზე გადავეშვი და სადღაც გაურკევვლობაში ჩავიძირე და ამ გაურკვევლობიდან დედას ხმამ გამომარკვია რომელიც ჩემი ოთხის ზღრუბლთნ იდგა და მიყურებდა

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეთორმეტე თავი)

-ჯუბო, სად ხარ ჯუბო?.ოთახებში ნელი ნაბიჯებით დადიოდა ქეთი თან კი არემარე ჯუბოს ეძებდა.-კარგი რა გამოდი.წუწუნით აღმოხვრა გოგონას და ხელები უღონოდ დაუშვა.-ჯუბო მაშინებ! გამოდი გთხოვვ.მუდარის ხმა გაისმა საძინებელ ოთახში,ჯერ კარადა შეამოწმა მერე აივანი

1,2,3! გოგონა გაყიდულია!!! (1)

სიბნელე....შიში...ის ისევ ჩემს წინ დგას, ხელში რაღაც ბოთლი იჭირავს, მაგრამ მისი სილუეტი სწრაფად ქრება თვალთახედვიდან, რადგან წინ ვიღაც მეფარება და... შეშინებულმა გავახილე თვალები, თუმცა თვალისმომჭრელმა სინათლემ მაიძულა ისევ დამეხუჭა. ასე ვიყავი,

უთქმელი სიყვარული (თავი 3)

-დარწმუნებული ხარ რომ მასე მოგწონს? -ყურში ჩამჩურჩულებს ლუკა, აუდიტორიდან გასვლისას. მარის ვერსად ვხედავ თითქოს მიწას ჩაეყლაპოს. -ის ერთი ჩვეულებრივი ბაბნიკია, რომელიც გულს გატკენს! -მეუბნება უხეშად და სანამ შეპასუხებას მოვასწრებდე მშორდება.

გიჟი და უფრო გიჟი(2)

-ჰმ შენ ძალიან გინდა მგონი გავგიჟდე ისე რომ აღარასდროს გადამეყარო გზაზე -რას მიცინის ნეტა , არა ეს ბიჭი ვერაა ხომ ვამბობ ჩემზე მეტად აფრენს მამენტ -რას მიცინი უნდა მომალბო? -გაჭრის ვითომ? -რა ვიცი შეიძლება- წარბები ავათამაშე და გავიკრიჭე . ეს

უფლის იმედი....(7თავი)

მთელი ღამე ჭორაობაში გაატარეს გოგოებმა.დილას ისევ სამსახურში წავიდნენ..მშვიდად ჩაიარა თითქმის მთელმა კვირამ..ნანა დედის საფლავზე იყო ასული ლანასთან ერთად.წვიმა დაიწყო და სახლში წავიდნენ.სახლში მისულები უკვე კარგა გალუმპულები იყვნენ მოწესრიგდნენ და

სიყვარული ყოველგვარ ტკივილს კურნავს!{თავი3}

დღეები გადიოდა.ისეთი არაფერი მომხდარა დღემდე. დილას მარის ტელეფონმა დარეკა.ნამძინარევი ხმით უპასუხა. -ალო, გისმენთ! -მარო როგორ ხარ გოგო? -ვა ბელს კარგად შენ როგორ ხარ? ჩამოდი? როგორ დაისვენე?

თურმე სიზმარიც რეალობად იქცევა (თავი 6)

„სიყვარული ისეთი სნეულებაა რომელიც მედიცინისაგან განუკურნებელია“. სწორედ ეს სნეულება იყო რაც ალექსანდრეს დაემართა ის ხომ თავისმა სიყვარულმა მოიყვანა გონს ,ლამაზმა,საოცარმა, განუმეორებელმა სიყვარულმა და სნეულებამ რომელსაც მარიამი ერქვა. დილით