არეული გრძნობები 8 თავი

-დედა რა ხდება? -არაფერი-ბრაზნარევი ტონით უპასუხა თამუნამ დაბნეულ გოგონას და სწრაფად მიუახლოვდა, შეშინებული მარიამი ხელში აიყვანა და მომღიმარი სახით ლოყაზე აკოცა -ბებოს სუნთქვა

ციყვო ციყვო,მირჩიე რამე.

პირდაპირი მნიშვნელობით რაღაც „რომანი“ დავწერო.ო არა,რა დავაშავე.ააა ვიცი რაც ! რამდენჯერ დავცინე განსაკუთრებული ტიპების ფანტაზიას...სხვა გზა არ მაქვს.სხვებსაც ხომ უნდათ სიცილი.ამიტომ წინასიტყვაობა ჩაამთავრეთ და აღარ წაიკითხოთ მის

ხუთი ღამე (სრულად)

-მინდა გაგიცნო.. მინდა უთვალავჯერ შეგხედო და მოგეხვიო.. მინდა უღმერთოდ შემიყვარდე და, ჰორიზონტის გაქრობამდე მატარო ღამით.. მინდა შეგიცნო.. შენი ყველა მხარე დავინახო და, ისე გავიზეპირო, როგორც შენი ჩვევები..

საბედისწერო ნაბიჯი

საღამოს 10 საათია, მე ჩემს საწოლზე ვწევარ და ჭერს ვუყურებ.ვფიქრობ.ფიქრები ქრებიან როცა კარზე კაკუნის ხმა მესმის. - შეიძლება? - ღიმილიანი სახე შემოყო ნონამ - მოდი ნონა - გავუღიმე. - უკვე დროა მოემზადო - შეპარვით მითხრა, იცოდა რომ არ მიყვარს, ის

უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 3 )

- ხედავ? უკვე დავსველდი. - აჰ, იმედია როგორმე გამოვისყიდავ, შენდამი ჩემს დანაშაულებებს. - მხოლოდ შენი გაღიმებაც კმარა.

გზაჯვარედინი {თავი 18}

დასრულდა სეს! ყველაფერი კარგად არის-შუბლზე მიაკრო ბაგე და მერე მასთან ჩახუტებულმა დატოვა სასტუმრო. ახალი ადგილი ელოდათ, სადაც ახალ მოგონებებს დაწერდნენ...

მარტივი ბედნიერება ( 2 )

- საკუთარმა ხმამაღალმა კვნესამ გამომაფხიზლა, ღრმად ვსუნთქავდი, ფეხებსშორის სიმხურვალეს და სისველეს ვგრძნობდი, ძლივს მოვედი გონს, ესეც ჩემი პირველი ეროტიული სიზმარი, ესღა მაკლდა...

გადატრიალება (თავი 9)

- გადი. - სიტყვა გააწყვეტინა გიორგიმ. - გადი თორემ გაწყენინებ, სერიოზულად. - ფეზე წამოვარდაა გიორგი

უკანასკნელი წერილი შენ "ათენავ" - შეხვედრამდე

დრო მჭირდება დ რ ო ო.ყველაფერს სჭირდება დრო. გიპოვნი,აუცილებლად მოგაკითხავ,აუცილებლად ! როგორც გითხარი : საკუთარი თავი უნდა განვკურნო სიყვარულო- ჩვენი სიყვარულისთვის.ამისთვის კი ყველა წელს დავთმობ.ყველას !!! იმ მარადიული წამის მოსაპოვებლად,რომელიც

შენ ხარ აისი VI თავი

დღესაც ყველაზე ამაღელვებელი დღე ჩემს ცხოვრებაში, რომ მკითხოთ, ისევ ჩემი ქორწილის დღეს დავასახელებ- სიხარულისა და უბედურების, ნერვიულობისა და შიშის განცდა ერთიანად ეხდეთქებოდა ჩემს გულს,როგორც აღელვებული ზღვის ტალღა. ჩემმა დედამთილმა იმდენი გააკეთა,