უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 2 )

- არავის უნდა ენდო. შენს მსგავსად მეც ვფიქრობდი რა კარგი ადამიანიათქო, თუმცა გვიან მივხვდი, სინამდვილეში ვინ მყავდა გვერდით.

დამაინც რა არის სიყვარული? ( თავი 3)

გიორგი მეუღლესთან ერთად იყო მანქაანაში, ის ბედნიერია, უყვარს ისგოგო, მისი გამოხედვა,მისი ჩახუტება, ყველაფერი ნამდვილია, ის კარგადაა, მე სულელს კი ფიქრების მოშორებაც არ შემიძლია, ეს ბოლო წერტილი იყო, დასრულდა, მე და გიორგი აღარ ვარსებობთ.

მეზობლის ბიჭი (თავი 2)

როგორ ხარ #25-ო,, მგონი მართლა მითვალთვალებს,თუ ჩემს აზრებს ასე კითხულობს?შეიძლება,რომ მართლა ბედი ერქვას?გაოგნებულმა და ჩაფიქრებულმა განვაგრძე სვლა,გოგოებს ფეხდაფეხ მივყვებოდი,მაგრამ არ ვუსმენდი

არეული გრძნობების 7 თავი

თათიამ მთელი ღამე თეთრად გაათენა ტირილში ლაშამ კი ღვინის სმაში. ....დილით იმდენად ცუდად გრძნობდა თავს თათია რომ უნივერსიტეტში წასვლა კი არა საწოლიდან ვერ შეძლო ადგომა

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეცხრამეტე თავი)

ვერ ვიტანდი იმედგაცრუებას... ჩემი იმედების გაცურებაზე მეტად, იმას ვერ ვიტანდი, როცა სხვას უცრუვდებოდა ჩემთან დაკავშირებული იმედები. დანაშაულის გრძნობა ისე შემოიპარა, თითქოს სულის სარკმელი ღია დამრჩა, მიაგნო და დრო იხელთა. ისეთი დაღლილი ვიყავი ამ

დღიური ჰარემიდან, თავი 5

ატმის, საკურას და კიდევ ჯერაც უცნობ ხეთა ყვავილებად აფეთქებულ გაზაფხულის ბაღს თეთრ, ვარდისფერ და მოლურჯო-ისსფრად დაეფინა ქულები. ყველაფერი ყვაოდა ირგვლივ. ნეტა როგორ უნდა უხაროდეს გაზაფხულის მოსვლა ამ ბაღს, როცა იქ ცრემლად იღვრებიან მხევალნი

მსხვერპლი (სრულად)

მაგიდაზე დახვავებული გაუხსნელი საქმეების ფაილებს დაღლილმა გავხედე.მეც არ ვიცი ,რატომ მომინდა ძველი საქმეების გახსენება.ყველა მკვლელობა რაღაცით ერთმანეთს გავს.მე მაკრინე აბაშიძე ვარ გამომძიებელი.ერთადერთი ქალი ვარ განყოფილებაში.

მაღაზიის ბიჭი(თავი 1)

ნელ-ნელა ყველაფერი ბურუსმა მოიცვა, სხეული მომიდუნდა და სიშავეში გადავეშვი. თვალები ნელა გავახილე და ნელა წამოვიწიე რადგან თავს სუსტად ვგრძობდი.

ჩვენი ამბავი (თავი XII)დასასრული

-კი ნამდვილად გჭრდები,არასოდეს არ გითქვამს რო გიყვარვარ ,დიახ ზუსტად იმირტომ რომ კი არა გიყვარვარ გჭირდები,გჭირდები რომ წამალი აღარგაიკეთი,გჭრდები რომ ნარკომანი არ იყო,გჭირდები რომ წამალზე არ იჯდე (ზუსტად იმ სიტყვებს ვეუბნბოდი,რაც წამალზე

უმანკო ფერებიც ხუნდება

ისტორია მოგვითხრობს ელინას შეახებ, იმაზე, თუ როგორ კარგავს ადამიანი მის თვალში, ხალასით შემკობილ ფერებს. რეალობა ადამიანის ფერს უსათუოდ გაახუნებს.