სასურველი ხიზანი (3-4)

_​ვიღაცას მაგონებთ ყმაწვილო – მხიარულად შესძახა, ბიჭს თვალები გაუნათდა მის დანახვაზე _​ამდენი წლის მერე მიცანი მაინც? – ძველი მეგობრებივით გადაეხვივნენ ერთმანეთს _​აქ საიდან გაჩნდი? ან ეს სახელი.. _​ჰო, რა განსხვავებაა, ბედო..ბერდია.. ეს ჩვენი

მოსამსახურის ქალიშვილი.[9]

დადიოდა იქეთ-აქეთ,ხან ერთ თაროს მიაწყდებოდა,ხან მეორეს და საგულდაგულოდ წმენდდა წიგნის ყდებს,იმდენად იყო გართული ამ ყველაფრით რომ ვერ შეამჩნია როგორ შემოვიდა ვიღაც სახლში და როგორ აღმოჩნდა ახლა მის უკან,რეალობას მაშინ დაუბრუნდა,როდესაც ხარზე შეხება

გარდაქმნა (დასასრული 1)

მაგრად დააჭირა ქუთუთოები ერთმანეთს, თავი ენერგიულად გააქნია და შუბლი მტკივნეულად დაიზილა, უკანასკნელი ძალაც მოიკრიბა და კარისკენ დაიძრა, ახლა ყველაზე რთული მისია უნდა შეესრულებინა - ნიასთვის უნდა ეთქვა, რომ მათი შვილი აღარ იცოცხლებდა..

გამოძიების თეორია (2)

ყველაფერი დაათვალიერა და დაწვრილებით შეისწავლა. თითქოს ყველაფერი ჩვეულებრივი იყო, როგორიც მანამდე. თან სურათებს ადარებდა ოთახებს. იყო რაღაცები შეცვლილი, რაც, ბუნებრივია, იმას დააბრალა, რომ უამრავი ხალხი ირეოდა. მაგრამ ღირდა კი დაბრალებად?

ავტო მრბოლელი (8)

ნამდვილი შოკი იყო ჩემთვის დემეტრე გიტარით ხელში. -გამარჯობათ,მე დემეტრე ვარ დღეს აქ ამ სცენაზე შევასრულებ წაგებულ სიმღერას-თქვადა სიმღერა დაიწყო მთელი გულით მღეროდა თანთვალს არ მაშორებდა სიმღერა დაამთავრა და აპლოდისმენტებმაც არ დააყოვნა,ისევ ჩაირთო

შურისძიების წყურვილი 4

კიდევ ერთი ჩვეულებრივი დღე გათენდა. პალატაში ექიმი შემოვიდა ანალიზების პასუხის გასაცნობად. -ყველაფერი წესრიგშია სრულიად გამოჯამრთელდით გილოცავთ ახლა საბუთებს გავამზადებ და გაგწერთ-ექიმი -მადლობა ექიმო-მე ეს ვუთხარი და პალატიდან გავიდა. მისი

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით? (ავტორი)

ჩემო ძვირფასებო, მინდა ძალიან ძალიან დიდი მადლობა გადაგიხადოთ თქვენი თბილი კომენტარებისთვის....

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით? (8)

ემილი - თქვენ აულ.ასე წყვილად დაიარრბით? - ვკითხე საციგურაო მოედანზე შემოსულ ანას და საბას... საინტერესოა, აქამდე სად იყავით? - აარსად, უბრალოდ მანქანა გაგვიფუჭდა და მანამ.შევაკეთებდით დრო გაიპარა..- მიპასუხა ანამ.. - ყველაფერი გასაგებია - ვუთხარი

უსიყვარულოდ [6]

ადილით ჩემი და ნიკას სტილისტმა გამაღვიძა: -ალო,ალო გაიღვიძეეეეეეეეეე.. ხუთ ხუთში მზად იყავით, მანქანა გამოგივლით და გადაღებებზე მოგიყვანთ. -რაა? ჯერ ხომ დილის ცხრა საათია (მე) -საქმემ დრო არ იცის(მითხრა და გამითიშა) "საქმემ დრო არ იცის" გავაჯავრე და

ოდესმე გყვარებია? (5)

მეორე დღეს სკოლაში ჩემი ჰიუნდაით მივედი, ოღონდ ჰიუნდაით რომელიც ერთერთ ძვირადღირებულ მანქანას გავდა და არა სანაგვეზე გადასაგდებ ჯართს. მანქანა ლიდას ადგილას დავაყენე. სკოლაში შევედი, წიგნები ჩემს კარადაში მოვათავსე, გაკვეთილებს დავესწარი და სახლში