დაუძლეველი სურვილი(თავი 1)

ჩვეულებრივი საღამო იყო. ციოდა. თუმცა იანვრის სუსხიან ღამეს სიცივე ვის უკვირს. ვიწექი. დაღლილობას ვერაფერს ვშველოდი. ზოგჯერ კვირეების განმავლობაში თავს სრულიად უსარგებლოდ ვგრძნობ და ერთადერთი რაც შემიძლია უსაქმოდ წოლა და ჭერის ყურებაა. მამამ დამირეკა

გაწბილებული პირველი სიყვარული (5 თავი დასასრული )

ისთორიაც დავასრულე იმედი მაქვს მოგეწონებათ და ბოდიში შეცდომებისთვის. დილით ბექამ სახლში მიიყვანა,მერე კი წავიდა.ბიჭს ისევ ის სიტყვები უტრიალებდა თავში რომელმაც დიდიხნის წინ მიღებული გადაწყვეტილების სისწორეში დარწმუნდა მანამდე ეშინოდა ლიზას არ ეთქვა

უიმედოდ შემიყვარდი (3თავი)

-ბოდიში..არ მინდოდა.უბრალოდ..უბრალოდ..._ცრემლები წამოსცვივდა,ნიკამ ცერა თითით მოწმინდა და ჩაეხუტა-არაუშავს..ძალიან მიყვარხარ ხომ იცი_შუბლზე აკოცა და ჩაეხუტა-იცი მოსაცდელში რომ ვიჯექი მივხვდი რამდენად ძვირფასი

ადვოკატი მე! 5

-არაფრის! კარგად გამოიყურები!-მითრა და ადგა. მეც ავდექი კარების დასაკეტად, მაგრამ მისმა ხელებმა შემაჩერეს. თავი ამაწევინა და სახე ახლოს მომიტანა. ჰაერი შევისუნთქე და აქეთ-იქით ვაცეცებდი თვალებს, რადგან დათას თვალებში ყურება, ჩემთვის მარცხია. -ხელი

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “2“

-ვალდებული არ ვარ,-ზურგი აქცია მარიტამ,ამით კოსტამ ისარგებლა და რეზინი მოხსნა. სასიამოვნოდ დაუარა ბზინვარე თმამ ტანი რომ დაფარა.მარიტა გაბრაზებული შემობრუნდა და პატარა ბავშვივით დაუწყო სამაგრის წართმევა,-ნუ ბავშვობ,მომეცი,არ მიყვარს გაშლილი

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

_ მხოლოდ მაშინ ვალაგებ, როცა გასაღებს მიტოვებს, _ გამოვაცხვე «ისტორია», _ კვირაში ერთხელ… ან ორჯერ. _ და ამ კვირაში? _ ეს კვირა ხომ დღეს დაიწყო… _ ვიპოვე გამოსავალი, _ ამიტომ ჯერ არ

ჩემს გულში ხარ (4)

- დილით ადრე გამეღვიძა და გამახსენდა, რომ ბიჭებს დავპირდი შურს ვიძიებ-მეთქი და მათ გაღვიძებას შევუდექი.. რეზის მაგრად ვუჩქმიტე, თომას წყალი გადავასხი, კოსტა საწოლიდან გადავაგდე და ნიკასკენ წავედი.. ვერ წარმივიდგენდი, თუ ეღვიძა.. ეცრად მომიქცია მის

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი VII)

-ელენა,ჩამოდი,საშიშია-დაპანიკდა თეკლა -მართალია თეკლა,ჩამოდი რა-დაეთანხმა კაკი -არაფერია საშიში,უბრალოდ შეიგრძენი წამი-წამოიყვირა ელენამ,როდესაც უეცრად დაქანავდა და რომ არა დემეტრეს სწრაფი რეფლექსი ელენა გადავარდებოდა,მკლავზე მოუჭირა და ადგილზე

უშენოდ ჰაერიც მეზედმეტება (2)

ისეთი სიმშვიდე სუფევდა ცოტა რთულია ამის გადმოცემა..სიწყნარეს დროდადრო ფოთლების შრიალი და ჩიტების ჟღურტული არღვევდა... -ანოო მე უნდა გავცურო და ჩამო რა შენც.. -მაცადე გოგო ვისიამოვნო ამ სიწყნარით,ცოტა განვიტვირთო თორე ისე ვარ გადაღლილი თბილისის

სასახლე დაბურულ ტყეში (დასასრული)

კომფორტულად მოიკეცა ფეხები, თავი კი მკერდზე მიაყრდნო. სრული კომფორტი იგრძნო, ისე ამშვიდებდა ნაძვისხის განათება._თავი გაგიცივდება. რატომ არ იშრობ ხოლმე კარგად? -ელენმა ღიმილით ახედა ბიჭს, მისი თვალები თბილი იყო.