ოცნებიდან რეალობაში 4

კედელს უაზროდ მივშტერებოდი და ჩემვის ვიღიმოდი. ნია რა მოგდის რატომ ფიქრობ ამდენს ამ ადამიანზე. რატომ გიცემს გული სხვანაირად, როცა მისი ხმა გესმის ან მის თვალებს შესცქერი. რატომ ნერვიულობ ასე როცა ის გიყურებს? ნუთუ შემიყვარდა? ჰო ასეა მე ის

ჯინსები,როკი და ვარდისფერი ღრუბლები. (3)

ჩემი უსახლკაროდ არსებობის ოთხი წლის შემდეგ ,მოვახერხე რომ სკოლა დამემთავრებინა და ფილოლოგიურზე ჩავაბარე.კიდევ კარგი ეს ფაკულტეტი უფასო იყო.ჩემი საცოდავი არსებობის გამო ბევრი დამცინოდა,ყოველ დღე ვამბობდი რომ ხვალ

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, თავი 5)

დაიძრა თუ არა თვითმფრინავი, შეშინებული ჩაებღაუჯა საყვარელი მამაკაცის მაისურს, თავი მხარზე ჩამოსდო და ქუთუთოები ერთმანეთს ძლიერად დააჭირა. – არ ინერვიულო, ღრმად ისუნთქე! – გააფრთხილა ლიკამ (კარდიოლოგმა) მაშინვე.

სასიამოვნო ლაშქრობა(თავი 6)

გაცეცხლებული მივიკვლევ გზას სახლებს შორის და ვცდილობ გზა არ ამებნეს. როგორც იქნა მივაღწიე „ჩემს“ სახლამდე და ოთხი კიბე ავირბინე. ერთი სული მაქვს ოთახამდე მივაღწიო, რომ შეკავებულ ცრემლებს გზა გავუხსნა. კარი კი არ შევაღე შევანგრიე.

შერლოკ ჰოლმსი:სიყვარულის პატიმარი8

შერლოკ ჰოლმსი-ადამიანი გენია,რომელსაც თავისი საქმის გარდა არავინ და არაფერი აინტერესებს ცდილობს რომ სიყვარულის კედელი გადალახოს,მაგრამ შეძლებს კი იგი ამას?!როგორც კი ნატალიმ კარების კაკუნი გაიგონა,იმწამსვე შემოტრიალდა.

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (VI თავი)

- სტას სად ხარ ჩემთავს გაფიცებ? - გიასთან ვარ - ვინ გია ? - სურამელაშვილი - ო მართლა სად ხარ? - სალონში ვარ სად ვიქნები - აუ მალე მოდი რა - რატო?- ეშმაკურად გაუპო ღიმილმა ბაგე - ვნერვიულობ - რატო ნერვიულობ კიარ ვთხოვდები რა გჭირს

ბარიერი. -25- (დასასრული)

ძალიან გვინდოდა ძველი ურთიერთობის დაბრუნება და მიხაროდა, რომ ამას მხოლოდ მე არ ვციდლობდი. მაქსიმეც ყველაფერს აკეთებდა იმისათვის, რომ ძველი „ჩვენ“ დაბრუნებულიყო.

ლამაზთვალება (თავი 5)

- ჩემი პრინცესა დღესაც რა ლამაზია (ანდრო) - მადლობა საყვარელო (მე) - აუ რა მაგრად მაგიჟებ ეხლა მოგიტაცებ ;დდ (ანდრო) - ნუ სულელობ ;დდ (მე) - გამაგიჟე და ეხლა ამიტანე ასეთი ;დდ (ანდრო)

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 2

როგორც იქნა შეწყვიტა ირემაშვილმა ლაპარაკი და კინოში წასვლა გადაწყვიტეს.საღამოს სახლში დაბრუნდნენ და ლოგინებზე მიესვენნენ.ირემაშვილმა ლოგინამდე ვერ მიაღწია და კართან გაიშხლართა.როგორც კი დაღლილობამ გადაუარათ

სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს (2)

ავდექი და წამოვედი არაფრის თქმა აღარ დავაცადე ელენეს, ან რა აზრი ჰქონდა რაიმეს თქმას აზრს მაინც არ შევიცვლიდი, მივდიოდი ცარიეელ ქუჩაში და ვფიქრობდი ელენეზე, არ მინდოდა მაგრამ მაინც ვფიქრობდი, უცებ თავი გავაქნიე და ფიქრები თავიდან მოვიშორე, მინდოდა