ჩემი მეფე, ჩემი ჩარკვიანი..! 3

გავაცილეთ ბატონი ალექსანდრე და დავრჩით სახლში ისევ მარტო... როგორი უხერხული სიტუაციაა. ფუჰ ვაჟბატონს კი არაფერი ეტყობა უხერხულობის არხეინად ჩაჰკირკიტებს მობილურს. მის გრძელ და დახვეწილ თითებს სენსორზე ისე დაასრიალებს მეც კი მბურძგლავს... რა

მხსნელი (თავი 7) დასასრული

ტესტის პასუხის ნახვის შემდეგ ცრემლებს ვერ ვაჩრებდი ეს ცრემლები ბედნიერების იყო ჩემს სხეულში ახალი სიცოცხლე იზრდებოდა ჩემი და თედოს არაამქვეყნიური სიყვარულის ნაყოფი რომელიც უკვე სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა,პატარა მეყოლებოდა რომელიც მალე დედას

შენ ჩემი სასწაული ხარ! 4

სახლში არავინ იყო. რა გასაკვირია 18 წლიდან თავისთვის ცხოვრობს და თვითონ იკვლევს გზას ცხოვრებაში მაგრამ რა თქმა უნდა დედა ძალიან უყვარს.მამა არც ახსოვს ძალიან პატარა იყო რომ გულით გარდაიცვალა.უამრავი მტერი ჰყავდა და ტყვიამ გული დააზიანა ამან კი

our hands 10

სახლში ცეკვა-ცეკვით შევედი კარი მივიხურე და სამზარეულოში შევირბინე, დედაჩემს მოვეხვიე და ვაკოცე -ეგაა მალე მოვალო?- გამწყრალმა გამომხედა და ისვ თავისი საქმე განაგრძო-დედა დედიკო დედიკუნა გიგას შევურიგდი -მართლა, რა კარგია.-ჰო, და მშია-ანუ სკოლიდან

ორმაგი.(ნაწილი პირველი-შეთავაზება.)

_კაი რაიყო,რამ აგიშალა ნერვები ამ ახალგაზრდა გოგოს.(როგორც ყოველთვის,ახლაც კარგ ხასიათზე ბრძანდებოდა ვაჟბატონი.) _რამ ამიშალა და შენნაირი უპასუხისმგებლო,დაუდევარი,იდიოტი,კრეტინი,მოუწისრიგებელი ძმა,რომ მყავს მაგან ამიშალა!არა,გამაგიჟებ შენ მე!დილის 8

ბედნიერება გაზიარებით (დასასრული)

_ახლა გიყურებ და ვფიქრობ, ასეთი დიდი ჯილდო რით დავიმსახურე ღმერთისგან, რომ შენი თავი მე მარგუნა? - საოცრად გულწფელი იყო ამ დროს ავალიანი. შენგელიას მორცხვად გაეღიმა და თავი დახარა.

რა იქნებოდა... (11)

ვინმეს რომ ეკითხა რა არის ბედნიერებაო,იმ წუთში ვუპასუხებდი,რომ ჩემი ცხოვრებაა ბედნიერება,ის ყოველი წუთი,რომელსაც ლოლაძესთან ერთად ვატარებდი.ყველა დღე ერთმანეთზე უკეთესი იყო,აღარ სვამდა,აღარც მოსაწევს ეკარებოდა,სრულიად შეიცვალა,თბილი და მოსიყვარულე

ტანჯვით სავსე სიყვარული 2 (დასასრული)

ელენეს გათხოვების ამბავი რომ გავიგე,მინდოდა მომკვდარიყავი.სიცოცხლე აღარ მინდოდა,ბარში წავედი მაგრად გამოვთვერი,ჩემს ფულზე თუ მამაჩემის ფულზე შეყვარებული გოგო სახლში მოვიყვანე და გამოვაცხადე რომ ორ კვირაში,ზუსტად ელენეს და ბექას ხელის მოწერის დროს

იდუმალი

მეცნიერებმა დაამტკიცეს რომ ბიჭსა და გოგოს შორის მეგობრობა შეუძლებელია თუ ისინი ყოველ დღე ხვდებიან ერთმანეთს.სისუელეა მე არ მჯერა მაგის.ჩემი სიცოცხლის განუყოფელი ნაწილი ორი ბიჭი იყო,ობოლ გოგონას მათ გარდა არავინ არ მყავდა.პანსიონში ვიზრდებოდი და

უხილავი ძაფი (2)

-აუისე გუშინ რანაირად გავარდა ნიცა რაღაც ნიტოდ ტოო (ნიკო) -ხობრატ მეც შევამჩნიე მარა გუშინ აღარ გავეკიდე დღეს ვკითხავ (ლევანი) -შეისირო ვაჩე რასგდიხარ ჩუმად (ნიკო) -რაგინდათ? მეჩქარება წავედი მე (ვაჩე)