ოცნებიდან რეალობაში

მაღვიძარა დილის ექვს საათზე დარეკა. აუ როგორ მეძინება, არა ნახევარი საათი კიდევ უნდა წავუძინო ჯერ არ მაგვიანდება, გავიფიქრე და ისე, რომ ზემოთ არ ამიხედავს მაღვიძარას გამორთვა დავაპირე. უეცრად ხელში საშინელი ტკივილი ვიგრძენი და ამან საბოლოოდ

ლამაზთვალება (თავი 1)

- აუ წავიდეთ რა რა იყოტ რა უფ (მე) - არ გვინდა ჩევნ ზღვაზე და შენ თუ გინდა წადი (ელა-ჩემი დედინაცვალი) - აუ გიი წავალ რა მე გთხოვ და ისეთი თვალებით შევხედე შეუძლებელი იყო არ დამთანხმებოდა როგორც თვითონ ამბობდა ხოლმე ;დდ (მე)

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (II თავი)

- არ მინდა გაყოლა გაგიყვანოს შენ აქედან როგორ წახვალ. -არ მინდა გაყვანა ჩემითაც გავალ...-ანასტასიამ თვალები გადაუტრიალა მაგრამ რიტამ ლოყები დაუკოცნა და ჩასჩურჩულა ჭკუითო... ძალიან ბევრი კაბა მოიზომა ვიკოს დაარბენინება აქეთ-იქით,მაგრამ არც ჩვენი

რა იქნებოდა... (9)

სახლში დაბნეული შევედი, არვიცი რა რეაქცია მქონდა,მიხაროდა,მტკიოდა,მწყინდა თუ რას ვგრძნოდი საერთოდ,თუმცა ფაქტი ერთი იყო,რომ ჯერ კიდევ ვერ აღვიქვამდი გიოს ისე როგორც ბიჭს, ძალიან რთული იყო,ასე უცებ ის მეგობრობა დამევიწყებინა,ლუკა ტელევიზორთან იჯდა და

ანგელოზები ფრენისთვის XI

ორივე ბედნიერი და მომღიმარი სახეებით გამოვიდნენ გარეთ და ტან პატარა გოგონას სურათიც ხელში ეჭირათ.. ბიჭებსაც გაუხარდათ რომ გოგო იყო .. ლუკა მარიამს შერცხვენილი სახით უყურებდა.. შემდეგ მარიმი მიახლოვდა და ფოტო მიაწოდა, ლუკამაც კანკალით გამოართვა და

სიყვარული მარადიულია 4

პირველ საათზე კი უკვე საავადმყოფოს შენობიდან გავდიოდით.ძალიან გამიკვირდა როცა შენობიდან გასულს ლუკა დამხვდა იქ.ჩვენსკენ წამოვიდა და გადამეხვია. -ლუკა,აქ რატომ ხარ?-გაკვირვებულმა ვკითხე და ოდნავ მოვშორდი. -ნუცამ დამირეკა.ყველაფერი კარგად

დააფასე დრო(1)

მომენტები,ჩვენი ცხოვრება მომენტებისგან შედგება.მომენტები,ყველა მისკენაა მიმართული. ყველა ცდილობს,რომ დაიმახსოვროს და სამუდამოდ ჩაიბეჭდოს გონებაში.მე კი არ მინდა!მინდა განადგურდეს, მინდა წაიშალოს, მინდა მის მაგივრად სიცარიელე იყოს, მინდა წავიდნენ

ამ დედამიწაზე ყველაფერს თავისი სახელი ჰქვია

ამ დედამიწაზე ყველაფერს თავისი სახელი ჰქვია. მოვალთ ადამიანები, დაგვარქმევენ ახლობლები სახელებს, გივლიათ ამ სახელით იმდენ ხანს, რამდენი ხანიც გვიწერია ამ ცის ქვეშ ყოფნა და წავალთ... მივებარებით საცხონებლად შემოქმედს ჩვენსას „სახელითა მამისათა და

ესმერალდა [4]

იდუმალი სტუმარი ხმას არ იღებდა და ეს აგიჟებდა ლომიას. ამის მიზეზი არ იცოდა, უბრალოდ მუნჯი იყო, თუ ხმის ამოღებას ვერ ბედავდა. იყო კიდევ ერთი ვარიანტი, არ სურდა მისი ხმა აქ, ამ საავადმყოფოში გაჟღერებულიყო, არ სურდა მას გაეგო მისი ხმა, ან... ისევ

იდეალურად მიმზიდველი (დასასრული)

-სპეციალურად მოვძებნე განმარტოებული ადგილი..-ჩამჩურჩულა და ხელები კისრიდან დაბლა ჩამოასრიალა. -რა? ძველ დროში სიძვის დიაცს დამიძახებდნენ...-უკან წავიწიე და წარბები მაღლა ავსწიე. -კარგი,თუ არ გინდა..შეგვიძლია მოვიცადოთ..-მითხრა და გულში ჩამიკრა.