წესები სკოლაში და გარეთ რეალურ ცხოვრებაში ( მეორე ნაწილი 3)

დიანა უკვე ხუთი თვის ორსულად იყო. სტრესთან და ნერვიულობასთან ერთად თბილისში დამდგარი გაუსაძლისი სიცხეებიც აწუხებდა. ამიტომ ძირითადად სახლიდან არ გამოდიოდა და ოთახში იჯდა. დაჩი ყოველ დღე სტუმრობდა. ხანდახან ლუკასთან ერთდად

ფიქტიური (ნაწ.2 თავი 4)

მერე მელოდიაც დასრულდა დამეც ჩემს ადგილს დავუბრუნდი.აკოსთან ვიღაც გოგო მივიდა და მასთან ერთად ცეკვა დაიწყო.ცეკვის დროს რაღაცას ეუბნებოდა და ორივე იღიმოდა.გავგიჟდი.ეჭვიანობის გრძნობამ შემჭამა. -ნინო ჩემთავს გაფიცებგამომყევი რა - კაკისზე შემოხვეულ

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (7,8)

ბევრი ყოყმანის შემდეგ, თხელი ჟაკეტი შემოიცვა და უთქმელად დაეშვა კიბეებზე. შეზარხოშებულ ხალხთან არ ჰქონდა ახსნა-განმარტებების ჩამორთმევის თავი. რამდენიმე სართული შეუჩერებლად ჩაირბინა და გასასვლელს მიახლოებულმა, ოდნავ მოუკლო ტემპს.

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! (დასასრული)

სახლში მიშომ მიმაცილა და შემდეგ წავიდა.კარებშივე გავიგე კამათის ხმა,ცოტა არიყოს შევკრთდი.ფეხს ავუჩქარე და სასტუმრო ოთახში შევედი. -მამიკო რა ხდება?-ვკითხე მამას და მზერა მის გვერდით მდგარ ქალზე გასავიტანე რომელიც ძალიან მგავდა,მე.ეს თვალები სადღაც

ღამის სტუმარი (სრულად)

-შენი სახელი მინდა გამოვიცნო? -შანსი არაა-მეცინება და ჩაი მეღვრება-არაუშავს,გადავწმენდ-ფეხზე ვდგები და სწრაფი ნაბიჯით მივდივარ ტილოს მოსატანად. -რამე უცნაური უნდა იყოს.. -აჰამმ.. -ელიზა? მერი? თამარა?

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (24)

დღევანდელი დღე კატასტროფული სასწაულებით დაიწყო ჯერ ლუკა შემდეგკი ვაკო, მისმა ასეთმა რეაქციამ იმის გაგებაზე, რომ ჩემს ცხოვრებაში ვიღაც გამოჩნდა ძალიან უცნაური იყო, ფიქრებში გართული ვიყავი როდესაც ტელეფონის ხმა გაისმა, ეს

მოახლე(2თავი)

ამიტომ გთხოვ, არ იტირო! და კიდევ ერთ რამეს გთხოვ, ის ოცნება აასრულე! შენი ხელით ააშენე სახლი... ჩემი სული ზუსტად იმ სახლში იცხოვრებს! - არ ვიტორებ რადგან ვიცი რომ არ დამტოვებ!დილით ადრე გაეღვიძა. თავს ახლა მართლაც შეუძლოთ გრძნობდა. უნდოდა რომ

მთებს იქით სიყვარულია! 4

თვალებს ვახელ და საათის ისარი რვას უჩვენებს. გარეთ ბარდნის და მთებთან საამო ნოსტალგიას ქმნის. ლელას გადავხედე. ჯერ კიდევ სძინავს. ავდექი, კარადსთან მივდივარ და თბილ ტანსაცმელს ვიღებ. გარედან ქურთუკს ვიცვამ და თოვლიან მიწაზე გავდივარ.ტყისკენ

მთვრალი ალუბალი 8 (დასასრული)

ცხოვრება რა მშვენიერია, არა?! მე ვფიქრობ, თითოეულ ნაბიჯს დაუფიქრებლად თუ გადადგამ, მაშინ უფრო გაგიმართლებს, ვიდრე ბევრი ფიქრისა და სჯა–ბაასის შემდეგ. ყველაზე დიდი ბედნიერება ხომ მოულოდნელად გვეწვევა ხოლმე, შემოგვიღებს კარს და ცისარტყელასავით ფერად

როცა ქარია გარეთ (2 თავი)

ლეიტონი ერთი თვე გავიდა მას შემდეგ, რაც სკოლაში მოხალისედ მუშაობა დავიწყე. ამ დროის განმავლობაში მხოლოდ ოთხჯერ დაესწრო ჩემს გავკვეთილს ჩაკი. მე მხოლოდ ის მინდა, რომ კარგად ისწავლოს და სხვებს არაფრით ჩამორჩეს. ის ძალიან ნიჭიერი და ჭკვიანია, ამიტომ არ