შეგეჩვიე... (10)

სახლში გვიან წავედი , იმ საუბრის მერე ანა შემოვიდა და აღარ გაგვიგრძელებია , წამოსვლა დავაპირე მაგრამ ანამ არ გამომიშვა , მერე გიორგის ჩაეძინა და ანამ იმდენი ვეხვეწე გამიშვითქო სახლიდან გამაგდო

მთვრალი ალუბალი 7

დემნა თავს უკან აგდებს და ხელს მკიდებს. საშინელ წვას ვგრძნობ მის შეხებაზე, მაგრამ არ მავიწყდება, რომ თავაზიანი უნდა ვიყო, ტკივილი პიკს რომ აღწევს, მორიდებით ვუხახუნებ მხარს და ვიბუზები.

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -14-

მაკა ულამაზესი იყო,სპილოსძვლისფერი ვიწრო კაბა ეცვა ზურგი ღრმად ჰქონდა ამოჭრილი,წინიდან კი ულამაზესი დეკოლტე იწონებდა თავს .ყველაზე ბოლოს მე დავიწყე მომზადება.ვერცხკისფერი ბრჭყვიალა ნაჭრისგან შეკერილი ვიწრო კაბა მეცვა ქალთევზას კუდის ტიპის.წელი

მთებს იქით სიყვარულია! 2

მე და ლელა, დიდრონი მთების წინ ვდგავართ, სიამაყით და სილამაზით, რომ არიან ბოძებულნი. ,,თეთრი საბანი", რომ გადაუხურავთ და კიდევ ერთი ლამაზი სამკაული შეუმატიათ. მართლაც, რომ დაგვადუმა მე და ჩემი მეგობარი, მშვენიერმა და სანატრელმა

სექსუალური მე (თავი 1)

-დღეს რაღაც ახალი სუნამოს სუნი აგდის არა? -შენთვისაა-ვიღიმი და ვუახლოვდები.წამზე ნაკლებში მისი ხელები მიპყრობს,წელზე მხვევს ხელებს და ნელ-ნელა ზემოთ მიდის,თან მისი ტუჩები მეხება და ხავერდოვნად მელამუნება კისერზე,მეც ვეხები ტუჩებით მის სახეს და

მე მომინდა ..9

ეგას თავი დაანებე.. გაბრაზებულმა გოართვა ტელეფონი და სააბაზანოში შევიდა მერე კი სახლი დატოვა დილოთ გაღვიძებულმა ირაკლის სურნელი რომ იგრძნო გააჟრჟოლა, თვალები მაგრად დახუჭა და გუშინდელი ღამე გაიხსენა, თას ბედნიერად იგრძნობდ მაგრამ მოგონებები უდროოდ

ჰაულის მოსიარულე ციხე-სიმაგრე (ნაწილი IV)

როდესაც სოფიმ გაიღვიძა, თავიდან ბოლომდე დღის სინათლეში მოქცეულიყო. რამდენადაც სოფის ახსოვდა, რომ ციხე-სიმაგრეში ფანჯრები არ იყო, იფიქრა, რომ ყველაფერი დაესიზმრა. კერაშიც ჩამქრალიყო ცეცხლი და მხოლოდ ვარდისფერი ნახშირიღა

მტერი შემიყვარდა (თავი 13)

დილით რომ ავდექი დემეტრე გვერდზე არ მეწვა. ალბათ სამზარეულოში გავიდა. მეც ლოზინით წამოვდექი და ფაჩუჩების ფრატუნით გავედი სამზარულოში და თან თმას ვიჩეჩავდი. დემეტრე ყვას სვამდა და სოციალურ ქსელზე ძრომიალობდა. რომ დამინახა მაშინვე გადადო მობილური და

არ მემეტები 1

"ცხოვრება დაუსრულებლად ასეთი მოსაწყენი იქნება, თუ ჩვენი საქმეების კეთებაში ამინდი გვიშლის ხელს, თუკი ჩვენი იმ დღევანდელი გეგმები და მიზნები ამინდზეა დამოკიდებული" თქო და წმოვხტი. კარადა გამოვაღე და ყველაზე თბილი ტანსაცმელი გადმოვიღე რაც კი გამაჩნდა.

ბანდიტი და მე ( Part VIII)

ეს მოთხრობა გრძელდება სისის ხათრით, რა თქმა უნდა, მუზაც ვიპოვნე და იმედი მაქვს, ვინც ადრე კითხულობდა არ ჩამცხრილავთ. ღირსი კი ვიქნები. მომდევნო თავი ამდღეებში დაიდება და ბოლოს წინა თავი იქნება. :) გირჩევთ წინა თავები გადაიკითხოთ, რომ გაიხსენოთ რა