"ზიგარა"

-გამწყვიტა წელში ამ ოხერმა,უჰ,- სიმწრით წამოიძახა ზიგარმა. -ცოტაც გაუძელ,ზიგარ,ცოტაც,-ვეცადე სიტყვით მაინც დავხმარებოდი,სხვა მეტი არაფერი შემეძლო.

"თალასა"

ზღვის სანაპიროზე ვიჯექი და ვუყურებდი ნარინჯისფერ მზეს,რომელიც ნელ-ნელა ეპარებოდა ზღვას და ურცხვად აპირებდა მის მკლავებში ჩაძინებას. მონუსხული შევყურებდი სამყაროს სასწაულს.

დონ კიხოტის გამზირზე დონ კიხოტი აღარ ცხოვრობს

გათენდა... გათენდა და სანჩო მის მეზობელ დონ კიხოტს ეძებს, რათა გაიგოს: დონ კიხოტსაც წამოუღოს მაწონი მემაწვნე მანანასგან თუ არა ...ისეთი დღეა, რომ მზე წითლად ანათებს და დონ კიხოტის გამზირის ბოლოს, რომ უმოქმედო ქარის წისქვილი დგას, უბრალოდ დგას, ვერ

ზღვარს მიღმა (თავი მეცხრე)

- შეშინებული, გაფართოებული თვალებით უყურებდა მომღიმარ ადამს, - ჯანდაბა როგორი ძლიერი მკლავები და სასიამოვნო სურნელი აქვს, ღიმილი კი საოცრად ლამაზი, რატომ მოქმედებს მისი სიახლოვე ჩემზე ასე ძალიან ...

"ხუთი ბოქლომი" (სრულად)

-ჯერ ბოლომდე არ გასაღებულა!-შეუსწორა რიტამ. მართალიც იყო, არ იცოდნენ,რომ ზუსტად იმ დღეს, ჯერ არ დაწყებულ რომანს თავშივე მოვკვეთე ფეხები.

პირველი და უკანასკნელი 3 თავი

-თქვენი სალის? -ნიკა -დიახ ჩემი და რა არი? -არაფერი უბრალოდ არ ვიცოდით სალომეს შეყვარებული თუ ყავდა -ალექსანდრე

სიყვარული გრძნობების გარეშე (I ნაწილის) დასასრული

საყვარელი მამაკაცის შეხებით და შეგრძნებით თავგზააბნეულმა ქალმა იმავე წამს დაკარგა თავზე კონტროლი და გეგას გიჟურ კოცნას იგივე სიგიჟით უპასუხა

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 6)

როდესაც იპოვნით საიმედო ადამიანებს, ხელი არადსროს გაუშვათ, მაგრად ჩაებღაუჭეთ. ჯანი ჩემთვის ის ნავსაყუდელი აღმოჩნდა, შტორმისგან შეშინებულმა თავი რომ შევაფარე. საკუთარი თავის დანახვა ნელ-ნელა დავიწყე და ვგრძნობდი ჩემი ცხოვრების პაზლს როგორ ემატებოდა

harry wolf /9/

ფენიქსის მამულს შელოცვა ედო და ინერციით წინ მთელი ძალით გაჭრილი უხილავ ბარიერს რომ შევასკდი, ტკივილით გადავვარდი უკან თუმცა უკან დახევა წამით არ მიფიქრია, დანებება არასდროს მახასიათებდა განსაკუთრებით მაშინ თუ საქმე ჩემთვის უსაყვარლეს ადამიანს

ზღვარს მიღმა (თავი მერვე)

- თვალუწვდენელი უფსკრულის პირთან შეჩერდა, ყვითლად მოელვარე თვალები დახუჭა, ნესტოები უცნაურად მადისაღმძვრელმა სურნელმა აუწვა, თავი მაღლა ასწია, ყელი მოიღერა და ღამის სიჩუმე სულისშემძვრელმა ყმუილმა გაკვეთა.