"ბედნიერებასა და შენს საფლავს ვეძებ დე..."

უკვე ათი წელი გავიდა... ვფიქრობ არაა ეს მცირე დრო. ათი წელი გავიდა რაც მე ბავშვთა სახლში ვცხოვრობ... ძმელია,მართლა ძალიან ძნელია იცხოვრო სრულიად უცხო გარემოში... აქ ყველას ერთი ტკივილი აქვს: -ის მშობლებს არ უნდოდათ და აქ დატოვეს.ყველას ერთი ფიქრი

გრძნობებზე მოთამაშე(დასასრული)

-რა მოხდა?-გაკვირვებულმა ვკითხე,მაგრამ პასუხი არ დასჭირდა.მეც დავინახე დიდ „ვანაში“ მოტივტივე სხეული.წყალშ სისხლი შევნიშნე და სახეზე ხელები ავიფარე.ვბღაოდი და მთელი ძალით ვკიოდი. ეს ქეთი იყო.მას თავი წყალში ჩაეხრჩო.

დაუნდობელი (10)

-ფერი ფერსა,მადლი ღმერთასო რაა,თქვენზეა ნათქვამი,ასეთი ველურები და მხეცები მე არ მინახავს...წარმოსთქვა გაბრაზებული ტონით ირაკლიმ,თან ხელსახოცით ცხვირიდან წამოსული სისხლის მოწმენდა დაიწყო...შემოიყვანეთ გოგონა...გასცა ბრძანება და მალე

ერთხელ თავი 6

რაო და მია მიყვარსო მაგან კიდე იმ იდიოტში გამცვალაო მაგის გარეშე ვეღარ ვძლებო ეგ კიდე ყურადღებას არ მაქცევსო მერე კიბეძე დაჯდა თავი ხელებში ჩარგო თან ნასვამი იყო მერე ვუთხარი არმოდიხარ თქო?

ჩემი არ გეშინოდეს!

დილა ჩვეულებრივად დაუწყო, ისევ მომაბეზრებლად... ისტორიის მთავარ გმირს ვერც კი წარმოედგინარომ ეს დღე მის ცხოვრებას ძირფესვიანად შეცვლიდა, თუმცა ყველაფერი მას შემდეგ აირია რაც სამსახურში მიმავალი ახალგაზრდა გოგონა უცნობმა მამაკაცმა იარაღით დაატერორა.

მომავალი წარსულიდან (4)

-შემდეგ დღეებშიც მნახულობდა, ის უკვე მუშაობდა, სხვადასხვა ქალაქებში უწევდა სიარული, მთელი დღის მანძილზე მშიერი და დაღლილი, საღამოს ფეხით სიცივეში ძალიან დიდ გზას გამოდიოდა რომ ვენახე და ჩამხუტებოდა და მიუხედავად იმისა რომ სციოდა რაც ეცვა იმასაც მე

სასახლე დაბურულ ტყეში 5

ღამემ გადასვლა დაიწყო, ელენი აღარ ტიროდა, მაგრამ ანდრიას ისევ გულზე მიეკრა ქალი. გრძნობდა როგორ ართმევდა ძალას სინათლე ღამის სიშავეს. იცოდა რომ ელენს უკვე შეეძლო ბუნდოვნად მაინც დაენახა მისი გამოსახულება, სახე.. იცოდა, მაგრამ არაფერს აკეთებდა

"სადღაც შორს.." (2)

არბის ბაგე მორცხვა ღიმილმა გააპო. მთელი საღამო მხიარულად გაატარეს, იცინოდნენ, ცეკვავდენ და ბევრს სვავდნენ.ბარბი სასმელს მიუჩვეველი იყო, ამდენი არასდროს დაელია. დილას ძვლივს გაახილა თვალი. ხო, ჯერ ერთი თვალი,

ბედნიერება გაზიარებით (44)

_ერთი წუთით თქვენს ყურადრებას მოვიპარავ, თუ შეიძლება, - თქვა იმდენად მკვეთრი ხმით კაცმა, რომ ყველამ მისკენ მიაბრუნა თავი და სმენად იქცნენ. რაღაცის მოლოდინში თვალებში ინტერესი ჩასდგომოდათ. სუნთქვა შეეკრათ. თავად გვანცასაც კი.

ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 1] (საბა და ლიზი)

თითები რამდენჯერმე ჩამოუსვა, თითქოს უვარცხნიდა. – მეძინება – ამოიკრუტუნა სიამოვნების ზენიტში ასულმა ლიზიმ და საბას მკერდს ოდნავ შეახო გავარვარებული ტუჩები, მერე კი, კარგად მოაკალათა თავი მის მხარზე და კაკ–კუკ! ბედნიერებამაც შემოაღო კარი.