მაპატიე "დასასრული"

-უკვე ყველაფერი დამთავრდა საყვარელო-ნელ-ნელა თვალი შევაჩვიე ამ სინათლეს და გამოვიხედე კიდევაც. ის ოთახი იყო ზუსტად სადაც ვიყავი, ოღონდ უფრო სუფთა, თეთრი კედლებით. კუთხეებში კამერებიც ეყენა და კაცებიც იყვნენ ოღონს თეთრებში ჩაცმულები და ოთხივეს თეთრი

ვინ თქვა ოცნებას ახდენა არ უწერიაო? (3)

ნია მის სიახლოვეს მთელი არსებით გრძნობდა. თითქოს ზებუნებრივი ძალით ამუნჯებდა გოგონას და ვეღარ ახერხებდა აზროვნებას. ფიქრებს ურევდა. ხელი წელზე შუცურა. მეორე ნიკაპზე მოკიდა და თავისკენ მიიზიდა. ნიას თვალები ინსტიქტურად დაეხუჭა. ბიჭმა ტუჩები იმდენად

სამუდამოდ ჩემში დარჩები(4თავი)

-ინა მართლა არ გიყვარვარ? რატომ? სხვა გიყვარს? თუ ცუდი ბიჭი ვარ? გპირდები, გპირდები რომ გამოვსწორდები. აუცილებლად შევიცვლები.-არა ნიკა, შენ ცუდი ბიჭი ნამდვილად არ ხარ, მაგრამ უბრალოდ ჩემი გემოვნების არ ხარ. და ნუ ნერვიულობ, არავინ მიყვარს,

''მთვარე,ჩემი მეორე ნახევარი'' (5)

რომ დავინახე ადგილზე გავშრი,გავიყინე არ ვიცი რა დამემართა,თითქოს ხომ არაფერი,არც მომწონს და რომც მომწონდეს მერე რა,ვიღაც ქერა გოგოსთან ერთადაა,იქნებ ვინაა...თუმცა მაინც რაღაც დამემართა,შემდეგ მივედით და დავსხედით. -გაიცანით ეს ქეთაა (ცოტნე)

ღამის ზმანება (9 ნაწილი)

„ვაუუ...“ - გავიფიქრე გაკვირვებულმა. ნამდვილად არ ველოდი რომ ასე მალე დამთანხმდებოდა. ოთახში მარტოდ დარჩენილმა ტანსაცმელი გავიხადე და საცვლებისამარა შევწექი საბანში... დაღლილობას ვგრძნობდი, მაგრამ თვალს ვერ ვხუჭავდი... „ალბათ არც დემეს არ სძინავს...“

სხვისი ცოლის მესაკუთრე-8

ბარგი ავიღე და ქვევით ჩავედი გულში, რაგაც ჩამწყდა.მეც ძლიან მიმძიმდა მასთან განშორება,მაგრამ უნდა წავსულიყავი, დაფიქრება მჭირდებოდა. თათასთან გადავედი საცხოვრებლად,სამსახურს დავუბრუნდი გადიოდა დღეები, სამსახურზე გადამქონდა ყურადღება და გულს

სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (3)

-თავს როგორ გრძნობ? - აბანოდან გამოსულმა და ნინოს სილამაზით განცვიფრებულმა ძლივს ამოიდგა ენა. -ბედნიერი. ეს შეუდარებელი იყო. მადლობა საყვარელო. - მიუტრიალდა და საკოცნელად გაიწია. გუგამ მკლავებში მოიქცია, მაგრამ ნინომ სწრაფადვე გაითავისუფლა თავი.

მაჩუქე სიყვარული (4)

ჩემს მუდამ სისხლისფერ ტუჩებსაც დაეკარგათ უწინდებური ღაჟღაჟა ფერი..-არასდროს წარმომედგინა რომ გულში ჩაუკრელად აგიშვებდი სადმე.. ამოვილუღლუღე და ჩემდა უნებურად გონებას კიდე ერთხელ მივეცი იმის საშუალება რომ რეალობისგან დაესვენა.

მწერლის ღამეები(თავი5)

-რა? რა თქვი ახლა? გაიმეორე-ბრაზი გაერია ხმაში.უნდოდა თავი მოეთოკა,მაგრამ არ შეეძლო და ამას მთელი სხეულითა გრძნობდა,გრძნობდა,რომ არ შეეძლო ტყუილი.იცოდა,რომ გაურკვევლობას ვერ იტანდა. -მე...უბრალოდ ჩვენ ადრე..მას ვიცნობდი..

სკოლა ბავშვების წესებით(34)

ინგლისურის ტესტი იმაზე მარტივი აღმოჩნდა ვიდრე ელოდა. კარგა ხანს სხვა რამეზე ყურადღება არ გადაუტანია ,მაგრამ რამდენჯერმე დააფიქსირა ,რომ დიანა წყალს განუწყვეტლივ სვამდა. ბოლო გახედვაზე მიხვდა ,რომ მისი ბოთლი ცარიელი იყო. წერა განაგრძო ,მაგრამ