ტრაგიკული ტრაგედია (2 თავი)

ირასთან გადავწყვიტე წასვლა, უკვე ღამე იყო თუმცა არაუშავს. ჩვეულებრივად ჩავიცვი, და წავედი. სასაფლაოზე ვიყავი, ქვებზე ადამიანების ფოტოსურათებდი და დაბადება-გარდაცვალების წლები იყო გამოსახული.აი ირასთანაც მივედი, ფოტოზეც იღიმის, გამეღიმა

ფრენის ილუზია ( 6 )

- რაც აქ ვართ მას შემდეგ დედამიწაზე სიცოცხლე რამდენჯერმე დაიბადა თავიდან, უამრავი სხვადასხვა ცხოვრებით გვიცხოვრია, ვყოფილვართ ღმერთები და მეფეები, ანგელოზები და წინასწარმეტყველები, მეომრები და მთავარსარდლები...

დღიური ჰარემიდან თავი IV

დამუნჯებულმა და ერთიანად მონუსხულმა ვერც ის შევიცან, კიდევ რამდენსავე ხანს ვიყავ თვალებდახუჭული გაშეშებული, ქუთუთოთა დაშორება რომ გავბედე, ბრძანებელი საწერ მაგიდას უჯდა, აქ ვითომც არაფერი თვალით მანიშნა ოთახის დატოვება და თავად მეტად ცნობისმოყვარე

სიყვარულის ძალა

მოგიყვებით ორი ადამიანის ამბავს რომლებსაც მართლაც რომ სიცოცხლის ბოლომდე უყვარდათ ერთმანეთი.

სიყვარული გრძნობების გარეშე (llნაწილი) 21 თავი

ქეთიმ აკანკალებული ხელებით, ნელა ააცურა საწოლის გადასაფარებელი და შიშველი სხეული დამალა, გეგას გაეღიმა მის უცნაურ ქცევაზე

ტრაგიკული ტრაგედია

ლექცია დასრულდა. აუდიტორიიდან გავედი. ჩაფიქრებული დავდიოდი. მთელმა უნივერსიტეტმა იცოდა, რომ მელინა, რამიშვილთან ჟიმაობდა. რთული მისახვედრიც არ იყო რომ უნივერსიტეტის ყველაზე ცნობილი ბიჭი უნივერსიტეტის ყველაზე ცნობილ გოგოსთან ჟიმაობდა. რამიშვილი, ის

ფრენის ილუზია ( 5 )

- სასახლეში ცხოვრობ? ახლა არ მითხრა რომ პრინცი ხარ და მხოლოდ იმიტომ რჩებოდი ჩემს ბინაში რომ არასასურველი ქორწინების გამო ოჯახს აუჯანყდი და აქედან გაქცევა მოგიხდა, -გაეღიმა და უფრო მაგრად მომხვია ხელი...

სიყვარული გრძნობების გარეშე (llნაწილი) 20 თავი

რეზის საქართველოში დაბრუნებას სულმოუთქმენლად ელოდა გვანცა, რომელმაც მთელი ღამე იმაზე ფიქრში გაათია

შენ ხარ აისი III თავი

კან,თბილისში დავბრუნდით, ტრადიციულად შემოსეს ოქროში,ახალ ხალათსა და ჩუსტებში. ოთახში, როგორც კი შევედი საწოლზე უამრავი ტანსაცმელი დამხვდა. “დედაჩემა კრასნოდარიდან ჩამოატანინა, მის დაქალს”-სიამაყითა მითხრა, დათამ და თავზე ნაზად მაკოცა-”თუ არ

ფრენის ილუზია ( 4 )

- იმდენად არ მინდოდა ამ თბილი და ტკბილი ბურანიდან გამორკვევა რომ გვიან მივხვდი რა მითხრა, თვალები ძლივსძლივობით გავახილე და მის მზერას შევეფეთე, ახლა ის ისევ ჩვეულებრივი უბრალო და ძალიან სიმპათიური ბიჭი იყო...