ვაკანსია სიყვარულით (8)

დილა კვლავ უხასიათოდ გათენდა, თითქოს ამ ქვეყანაზე, სიცოცხლე აღარ ჩქეფდა და ყველაფერი დუმილმა მოიცვა. კვლავ დავავლე ხალათს ხელი და აბაზანაში გავვარდი. ცხელი წყალი ამ მომენტში დიდ სიამოვნებას მგვრიდა. თითქოს დაძაბული ნერვები მოეშვა და შებოჭვისგან

ისევ შემიყვარე (16)

დრო ყველაფერს შველის,ხვდები რომ სულიერი ტკივილი გინელდება,იმ იარების მოშუშებას ცდილობ,რომელიც მან დაგიტოვა,რთულია,მაგრამ მაინც ცდილობ,სიყვარული სიბრაზეში გადაგდის,ემოცია საერთოდ არ გაგაჩნია,მხოლოდ იმიტომ იღიმი,რომ გარშემომყოფებს თავს არ მოახვიო შენი

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (10)

გზა უსასრულო იყო ვერ ვბედავდი, რომ ლუკასთვის ერთხელ მაინც შემეხედა. ჯეკო და ნატა ერთად გატარებულ დროს იხსენებდენ რაზეც ბევრს ვიციონოდით. - შენი პირველი სიყვარული თუ გახსოვს? ( ჯეკო ) - ჰაჰა კი კი, მაშინ ექვსი წლის

მე მომინდა ..

არც იფიქრტო მე ელე არ ვარ ..- შიშმა დამიარა ტანში და პირველად შევხედე შავ ოდნავ შეშუპებულ თვალებს. სიმპატიურია დამპალი. - უკვე ვიფიქრე. - რა ხდება ?- ირაკლი გამოვიდა აივნიდან. - წამო გზაში აგიხსნი- უხეშად შემიშვა ხელი და კარში გაუჩინარდა .

ჯარისქალი 2

ესეც ასე! 30 აგვისტო! ჩემი გამგზავრების დღე! მომილოცეთ! არ დამაგვიანდა! ზურგჩანთა ზურგზე მომეკიდა და ამხელა ჩემოდნით ველოდებოდი მძღოლს. თანაც პირველი რომ მივედი... არავინ არ არის, რომ გამოველაპარაკო. ტელეფონის ეკრანს დავხედე. მაინტერესებდა რომელი

სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 8)

– არ გიყვარვარ ლაშა არ გიყვარვარ! – ვუთხარი ტირილით და ძირს წამოვჯექი. ლაშამ შემომხედა და ჩემს წინ ზუსტად ისე ჩამოჯდა როგორც მე –ლილე რას ქვია არ მიყვარხარ! მართლა მიყვარხარ! – მითხრა და მაშინვე ტუჩებში მაკოცა, მალევე მომშორდა და თვალებში

Ghosts House

–ყველაფერი მზად მაქვს შეგვიძლია წავიდეთ. –მობილური მოგაქვს? –რათქმაუნდა დე, ხომ იცი მაგის გარეშე სიცოცხლე არ შემიძლია –გავუღიმე დედას და მანქანაში ჩავჯექი. –იმედი მაქვს კარგ დროს გაატარებ ბებიასთან – საზაფხულო არდადეგები ბებიასთან უნდა გამეტარებინა

სექსი შემთხვევით (სრულად)

-და გინდა გაიგო? -კი თქმა და მისი ტუჩების შეხება ერთი იყო. ისე ნაზად მიკოცნიდა ტუჩებს ისედაც გათიშული კინაღამ ჩავიკეცე, როცა ვიგრძენი რომ კედელს ვიყავი მიყრდნობილი მეც შევძელი კოცნაში აყოლა

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 7

ვერავის გავუბედე რაიმის თქმა,ყველაფერს გულში ვიკლავდი,სადამდეც შემეძლო.ტკივილისგანა გულ-მკერდი მეკუმშებოდა,ტირილისგან თვალები მეწვოდა,მაგრამ ამ ყველაფერს ვერავინ ამჩნევდა,ვერავინ გრძნობდა,რომ მაწუხებდა

უკანასკნელი ცეკვა (სრულად)

დიდხანს უყურებდა გოგონა თავის პორტრეტს და გაბრიელის სიტყვები გაახსენდა: ,,მოვა დრო და შენ მხოლოდ საკუთარი თავისთვის იცეკვებ" ოდნავ გაეღიმა და სახლი დაუყოვნებლივ დატოვა, ძლიერად ებღაუჭებოდა ეტლის ბორბლებს და ბიძგით ნელა გადაადგილდებოდა