სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 6)

– ლილე! მე... – სიტყვა შეწყვიტა - მე შენ... ოხ მაგის.... – ლაშა ნერვიულობდა, მე კი – ზურგის ტკივილი მიმატებდა – წავიდეთ! – თქვა და კიბეს დაუყვა, მეც უკან მივყევი. ზურგი კი ისევ მტკიოდა, თან მაინტერესებდა რა უნდა ეთქვა ჩემთვის. გასასვლელში

მაჩუქე სიყვარული (13)

იმ დღეს მთელი დღე ლოგინში ვიკოტრიალე, საღამოთი ნათიაც დაბრუნდა სახლში ,ალექსანდრეს გამოტანილი წამლები დამალევინა და მასაც მშვიდად ჩასთვლიმა. მთელი ღამე ადგილი ვერ ვიპოვე რომ მომესვენა, იმდენი ვიწრიალე ბოლოს წელი ამტკივდა კოტრიალით

სრულყოფილებას ერთი ნაკლი აქვს (7)

ადამიანს, როცა სტკივა, როცა უყვარს და გული ამის გამო სტკივა, ის ბედნიერია. არ უნდა ეცადოს დავიწყებას და არასდროს უნდა იყოს ბედით უკმაყოფილო. სიყვარული საჩუქარია, რომელიც დაბადებიდან მოსდევს მას, მაგრამ მისი გამომჟღავნების უნარი და შესაძლებლობა

ღამის ზმანება (12 ნაწილი)

ტანზე ვიცვამდი, როდესაც ოთახის კარი დემემ შემოანგრია და განერივულებულმა ამათვალიერა. -რა ხდება? - ვკითხე შეშინებულმა და თან ჩემი სხეულის შიშველი ნაწილები ხელით დავფარე. -მამაშენმა გაიგო რომ აქ ხარ და მოდის

საშიში გრძნობა ''სიყვარული''{1}

არც კი ახსოვდა სახლამდე როგორ მივიდა. მთელი გზა ეფიქრებოდა ,მაგრამ არ იცოდა რაზე. თითქოს შიშს პირველად ჩახედა თვალებში. თვალწინ ედგა მისი მღვრიე ნაცრისფერში გარდამავალი თვალის ფერი. დაჭიმული ძარღვები და მრისხანებით აღსავსე მთელი მისი არსება.

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 8

ივდიოდი და ვერ ვაანალიზებდი სად,თითქოს გზას მივყვებოდი,არ ვიცი როდემდე ვივლიდი ასე,რომ არა პატრულის ხმა,მითითებას მაძლევდა,გზიდან გადავსულიყავი,მაშინ მივხვდი,რომ სიჩქარეს გადავაჭარბე. -ქალბატონი ემილიანა ჩახავა ბრძანდებით?-მოახლოებისთანავე მკითხა

''ამაყი გოგონას დღიური'' (თავი 1)

დაწყება ყოველთვის რთულია, მაგრამ რაღაცით ხომ უნდა დავიწყო. მოგიყვებით ჩემს მოკლე ბიოგრაფიას. ვცხოვრობ თბილისში, მყავს მეგობრული ოჯახი, ბევრი მეგობარი და რამდენიმე საუკეთესო დაქალი. სკოლა 1 წელზე მეტია რაც დავამთავრე და მენატრება თითოეული წუთი იქ

ასტრალში გასულნი... (სრულად)

ეს დღეც წინა დღეების მსგავასად დაიწყო.მე და ნატალი სკოლისკენ მიმავალ სველ ასფალტს მივუყვებოდით,მიუხედავად იიმისა რომ ოქტობრის 17 იყო სიცივე მაინც ძვლებში ატანდა და ცხვირიც უკვე მეყინებოდა.-ცივი ზამთარი იქნება არა ტასო?-არ მგონია წინაზეც ესე

ჩემი! ოღონდ სხვა სამყაროსთვის (4)

გოგოებმა კორპუსებს შორის დატვებულ გასასვლელში გაიარეს და პატარა პარკში შევიდნენ. ხეები უკვე ამწვანებლიყო მზე ანათებდა მაგრამ წინა დღს წვიის მერ ებარდიურზე ისევ ეტყობოდა მუქი ყავისფერი წვიმისგან დატოვებული ლაქები-ნიცა კატოო -პარკის

ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 12 )

მე არ შემიძლია,როცა ტირი მხოლოდ თბილი სიტყვები გითხრა,მე არ შემიძლია,როცა იღიმი მხოლოდ გაგიღიმო საპასუხოდ.მე მინდა,როცა ტირი გულში ჩაგიკრა სველი თვალები კოცნით ამოგისრო,როცა იღიმი მოვიდე და ეგ ლოყები რომ გეჩხვლიტება სულ კოცნით დაგიფარო,მე