ბედის მარიონეტი(თავი 5)

ბოლო დღეების აღსანიშნავად გადავწყვიტეთ რესტორანში წასვლა. სკოლის მერე მე და სოფომ სახლში 2 წუთით შევირბინეთ, რადგან გამოგვეცვალა. მან მოკლე წითელი კაბა ჩაიცვა, მე კი შავი კაბა ჩავიცვი, გრძელი თხელი მკლავებით, წელი ამოღებული ჰქონდა. თმები დავისწორე

ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 17 )

ნუ გააღვიძებ მძინარე დრაკონს_ დაბოხებული ხმით გამიმეორა და ტუჩებზე დამწვდა_ ჰმ? და ვინ მისცა ამ დრაკონს დაძინების უფლება ნეტა? _ მე ფხიზელი უფრო მომწონს_ ეშმაკურად ჩავუკარი თვალი და ისევ სიყვარულისა და სიამოვნებისაკენ გავუყევით გზას………

დადეშქელიანი

4სექტემბერს,დილის 8 საათზე ჩემს სიმბასთან ერთად მთაწმინდის ქუჩების „დასალაშქრად“ გავედი...ღმერთო როგორ მეცოდება ჩემი ძაღლი,მგონი ერთ კვირაზე მეტია სახლში ზის,ზის რა-წევს და მზერით ყოველ წამს მეუბნება „გამასეირნე ნია,რამე დაგიშავეო?!“ ახლა კი

მე შენ მიყვარხარ! (2)

ნუკა დიდხანს დარჩა,კარაოკე ჩავრთეთ და იმხელაზე გავკიოდით მგონი მთელ ქუჩას ესმოდა.ისე გავერთეთ სულ აღარ გვახსოვდა არაფერი,ნინომ ფორთოხლის წვენი და ნამცხვარი ამოგვიტანა -შეიძლება?-ოთახის კარები ფრთხილად გამოაღო -კი,კი ნინო მოდი -ეს

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 12

მანქანიდან გადმომათრიეს, ერთი წამით კიდევ დავუბრუნდი აქაურობას და კვალავ ბნელში გადავეშვი, რამდენი ხანი ვიყავი ასე არ ვიცი მაგრამ სრული სიშავე იყო, დროის შეგრძნებაც დამეკარგა, მხოლოდ ერთი სახე მედგა თვალწინ ჩემი მანქანიდან გადმომყვანის, მანგრამ ისიც

ჯარისქალი 5

რაც არ უნდა იყოს, მარტო მზის ამოსვლის სანახავად ღირდა აქ ჩამოსვლა. ღიმილით ჩამოვჯექი ნამიან ბალახზე და ხელი აკაკი წერეთელივით შემოვიდე. ოცნებებში გადავეშვი და აი, უკვე ვხედავ როგორ მოექანება ჩემკენ მათე, რომელსაც ხელში გვირილები უჭირავს

ლამაზი სატყუარა(მეხუთე თავი)

ჩემი ცხოვრების თითოეული დეტალი თვალწინ მეშლება,მინდა ყველა კარგი მოგონება გავიხსენო,ყოველი წამი,წუთი.პირველი რაც მახსენდება ჩემი ოჯახია,დედა,მამა,ჩემი უფროსი და.მიაზე და ჯასპერზე ფიქრი საერთოდ არ მინდა.საკუთარ თავს ვატყუებ,ისინი

წერეთელი (მესამე ნაწილი)

ბევრი რამ მქონდა მოსმენილი სიყვარულზე და მაინც არ მეჯეროდა რომ სიყვარულის გამო ადამაინს ყველაფრის დათმობა შეეძლო,ის რომ როდესაც გიყვარს მზე სხვანაირდ ანათებს,დეედამიწა სხვანაირად ბრუნავს,ყველაზე ცივ და სუსხიან ამინდშიც კი შენ არ გცივა,რადგან ეს

უზომოდ შეყვარებული(7)

ბარბარე ბარბარე შეგიძლია ორი წუთით გამომყვე?სალაპარაკო მაქვს-გაიჟღერა დემეტრეს მკაცრმა ხმამ მე მისმა ნათქვამმა ძალიან დამაბნია და ალბათ სახეზეც გამომესახა ჩემი დაბნეულობა რადგან ჩემებმა "რამე ხომ არ ხდება"მზერით გადმომხედეს მაგრამ უცებ მოვეგე გონს

ტანგო ყინულზე (თავი პირველი)

სუსხიანი ზამთარი იყო მეორე სართულის აივანზე ვიჯექი ცხელ ჩაის ვსვამდი და თბჰილ ფინჯანზე გაყინულ თითებს ვითბობდი,თოვდა...როგორ მიყვარს თოვლი ვიჯექი და ვფიქრობდი რალამაზია ირგვლივ ყველაფერი თეთრი... და წმინდა მაგიდაზე დადებული დაკეცილი გაზეთი ავიღე...