ცოლი და დედა კანონის გარეშე (6)

-არა,არა მე მაპატიე,არ ვარ მიჩვეული ასეთ მოპყრობას-ცრემლები უხეიროდ მოვიწმინდე ლოყებიდან-ვერ დაგთანხმდები ამ წინადადებაზე,იმიტომ კი არა,რომ შენი დახმარება არაფრად მიმაჩნია ან შენ გაკნინებ,უბრალოდ ......გამიგე არ შემიძლია,მე...... არ ვარ ასეთი

იყავი აზარტული! 8

თათამ არაფერი არ მკითხა, ისე შემოიტანა სამზარეულოდან გასახსნელი და არყის ბოთლს თავსახური მოხსნა. მერე მრავლისმეტყველად გადმომხედა და თავისკენ მიხმო. ფეხზე წამოვდექი და მაგიდასთან მდგარ სკამზე ჩამოვჯექი.-ერთი დამისხი და გეტყვი...-ხელი ავუქნიე

შავი და გალაქტიკები (1)

ისეთ ხასიათზე ვიყავი მაკა არ მეკარებოდა. ვერვიტანდი ასეთ ხმაურს .სულ გინების მანქანების და ყიყინის ხმა ისმოდა - კაიმაკა რა - ელენე დედი პლეხანოვზე ცხოვრობენ ჩემი გოგოები დათან კარგი ადგილია - რითია დედა კარგი ისეთი ხმაურია თავი გამისკდა ჩემი

ტრამალის აჩრდილი -2-

აქამდე თუ პაწაწინა ჭირვეული პრინცი არ მაძლევდა დაძინების საშუალებას ახლა,მის ოჯახზე ფიწრები არმაძლევდა მოსვენებას.უამრავი კითხვა მქონდა თუმცა ბოლოს გავუეყერი ჩემს თავს "ქეთრინ,არარის შენი საქმე სხვისი ცხოვრების გარჩევა როცა შენი ცხოვრებაზევერ

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 2

სიმართლე გითხრათ წყლიდან რო ამომიყვანეს საერთოდ არ გავთიშულვარ, მაგრამ ცოტა მეც წავიმსახიობე და უგონო მდგომარეობაში მყოფი ადამიანივით გავწექი -თორნიკე რა მოუვიდა?.- შეშინებულმა იკითხა ნატამ -არაფერია, ერთყობა წყალი გადაყლაპა.- თორნიკეო ნეტა ვინა

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი VII)

დილა. მარიამმა თვალები ნელნელა გაახილა, მიხვდა ისევ მანქანაში იყო, ზედ დაიხედა, ზურას თბილი ჟაკეტი ეფარა, თვითონ ბიჭი კი საჭესთან იჯდა. ზურამ დაჟინებული მზერა იგრძნო, წინა სარკე ხელით გაასწორა და მარიამს ღიმილით სარკისანვე გახედა. - როგორ გეძინა?-

წვიმის ერთი წვეთი (სრულად)

“…მწარეა ცხოვრება, მაგრამ ტკბილი, რთულიც და ადვილი. ალბათ ლამაზი, არ ვიცი... რთულია აღწერო ის... იდუმალია, შავი ყუთია... ამუხსნელი ამოცანა?.. ვერ მიხვდები მის მომდევნო ნაბიჯს, მაგრამ ის იცი რომ მის ნაბიჯს-ნება სურვილს აუცილებლად არა, ძალაუნებურად

იდუმალი ...

ღამეა.ცივა.თუმცა გაძლება შეიძლება.ეს სიცივე იმ ღამის სიცივესთან რა მოსატანია.ის ღამე ძალიან ცივი იყო.შენმა სუსხიანმა ხმამ ადგილზე გამაქვავა.აქამდე ჩემი სახელი ასე არ გითქვამს.შენი თვალები ასეთი უემოციო პირველად ვნახე.გახსოვს რა

დუმილი, ვით სამარე... (დასასრული)

ბუმბულივით ამჩატებულმა ვილმამ, შვილიშვილ ვილმასთან ერთად დატოვა სამხატვრო გამოფენის შენობა და ბედნიერებისგან ისეთი ბურუსი ჰქონდა თავში, რომ დიდი მანძილი გაიარა და პატარა ვილმას კითხვები არც კი გაუგონია.ბები კარგად ხარ? რა ხდება აღარ გინდა მითხრა?

გზა რომელიც შენამდე მოდის (5)

-უუჰ, არ თქვა, ზღაპრულად.შენ?-ამოღერღე. მე მართლა კარგად ვარ.-საღამოს დაგირეკავ და მოგიყვები. ახლა წავედი საავადმყოფოში მივდივარ ლუკა უნდ ვნახო და ხვალ კახას სასამართლოა.-ლუკა ვინაა გოგო? ან რა კახას სასამართლო მეხუმრები? -არა მართლა. დღეს მოგიყვები