სწორედ იმ ღამით (თავი 1)

ზღვა მშვიდი იყო.ლურჯად ღელავდა ხანდახან პაწაწინა ტალღები ეხეთქებოდა ნაპირებს, პატარა ბიჭუნა ტალღებს ეთამაშებოდა, თან ნაპირზე მჯდომ ქალს უყურებდა და საყვარლად უცინოდა _დედა გადმომიგდე ჩემი საცურაო კამერა. მომესმა ბავშვის ხმა. ახალგაზრდა ქალმა კამერა

მორჩილი გაბრიელი (3)

ამ დღის შემდეგ ხშირად ვხედავდი იმ ბიჭს ეკლესიაში... დალაპარაკებას ვერ ვბედავდი... სახელიც არ ვიცოდი მისი. მხოლოდ შორიდან მიღიმოდა ხოლმე... და ამ ღიმილში რამდენი რამ იყო ჩაქსოვილი... მე კი ჩემდაუნებურად თავს ვხრიდი.ასე გადიოდა დღეები, კვირები..

ღამის ზმანება (5 ნაწილი)

ხელი ჩემს მხარეს კიბის სახელურს ჩასჭიდა და გასასვლელი გადამიკეტა. სად გავქცეულიყავი არ ვიცოდი... ვნებიანი მზერით მომჩერებოდა და ნელ-ნელა თავს ახლოს სწევდა. ყველაფერი წამებში და თითქოს საუკუნის განმავლობაში მოხდა...

იყავი აზარტული! 2

-არ დატოვო კარი ღია, არ დაგრჩება პირი ღია.-ზურგსუკან მომესმა დიკაპრიოს მკაცრი და დამცინავი ბარიტონი და ადგილზე მივეყინე. მოიცა, მოიცა... რამე მოხდა და მე არ მახსოვს? თუ სხვა ამბავია? პირის დაფჩენა ახლა უნდა გენახათ. ჭოჭმანით შევტრიალდი და საჩვენებელი

პარიზული კოკაინი (პირველი თავი)

-ვერონიკა!ვთქვი ჩუმად და მის მოახლოვებას დაველოდე.სულ გადამავიწყდა ეს გოგოც , რომ ჩენთან ერთდ იყო. ვერონიკა ჩემზე ერთი წლით უფროსია , ანუ 20 წლისაა, მეორე კურსის სტუდენტია. რაღაცნაირი გოგოა , ცხვარივითაა.ლამაზად ვერ ჩავთლი , 70-იანებში

მთელი ცხოვრება (თავი პირველი)

რომ დავიბადე მაშინ დაიწყო ოჯახსა და სანათესაოში დიდი გაწამაწია. დედა 37 წლის იყო რომ გამაჩინა და ვინაიდან არ იცოდნენ ასაკის გამო კიდევ შეძლებდა თუ არა მეორე შვილის გაჩენას, განსაკუთრებდით აღნიშნეს გოგოს დაბადება,- დედისთვის გოგო სულ სხვააო.

ამაყი ქალბატონი 7 (დასასრული)

მზერა აერია ორივე თვალი ბადაგისფერისკენ რომ გაექცა.ნელა დაიხარა იაგო და აფეთქებულ ტუჩებზე ფრთხილად შეეხო მონატრებულ მეუღლეს. ათასობით ტყემლის ყვავილის ფურცელი დაფარფატებდა მათ ჰარშემო და მათრობელა სურნელი დაუყვებოდა ჰაერს.

თარაში და ნია, ცოდვილთა თავშესაფარი (ნაწილი 5)

-მამა? იცი შენ რომ საფრანგეთში სამსახურის საქმეებს აგვარებდი.... დედა უცხო კაცთან ერთად საწოლში ნებივრობდა.. აი, ზუსტად ამ სახლში.. ვერ გეტყვი როგორ სიამოვნებდათ.. მაგრამ ის კი ვიცი, რომ ამას ვერასოდეს ვერ დავივიწყებ.. იმ ქალს სულ ცოტა ოდენი

გვეგონა ყველაფერი კარგად იქნებოდა(5)

-ზურა მე თანახმა ვარ სიხარულო.ზურა სიხარულისგან ცუდად გახდა თითქმის ტირილი დაიწყო. ლიზი კი გულმოთქმით ტიროდა. ლიზის და ზურას ცხოვრება ამ ფაქტმა სრულიად შეცვალა. ისინი უკვე ქორწილის ამბებზეც ფიქრობდნენ. გადაწყვიტეს ნელ-ნელა დაეწყოთ

ემოსაც უყვარდება! )))) (დასასრული)

გოგოზე და ბიჭზე რომლებიც ერთმანეთისათვის ველაპერს აკეთებენ და ბიჭი ემოა...ყველაფერი გაგრძელდა, მასთან კონტაკტი ისევ განვაგრძე, ამჯერად უფრო დაწყნარებული იყო, გამუდმებით მიმეორებდა იმას რომ ვუყვარდი მაგრამ ხშირად ვეკმათებოდი ანდაც საერთოდ არ ვაქცევდი