პატარა ქალბატონი (8)

ინგას დაჟინებული თხოვნით წავედი გიორგი თოფურიას დაბადებისდღეზე,რომელიც ჩემი ძველი კლასელი იყო.სიტუაცია,როგორც ყოველთვის ერთნაირი იყო,უამრავი ახალგაზრდა,სასმლის და სიგარეტის სუნით გაჟღენთილი ოთახები. -ვა ნინა?-ჩემსკენწამოვიდა თოფურია -გილოცავ

მალე მოგირჯულებ გპირდები (21)

-ლამაგალიაა (ლევანი)-ანუ წამოხვალ? (ლუკა)-არ ვიცი, მოკლედ ეს 1 კვირა მე და ელენე ჩემთან ვიქნებით რა, და მერე მოვიყვან სანამ წახვალთ კაი? (სანდრო-და შენ? (ლუკა)-მე მერე ამოვალ, მანამდე ვეტყვი რომ გერმანიაში უნდა წავიდე და მეე დავადგები რა (სანდრო)

გოგონა სალამანდრას ტატუთი -12-

როცა გგონია რომ შენთვის ყველაზე ახლობელი მხლოდოდ შენია და ერთგულია შენი,როცა მხოლოდ ერთი გაგაჩნია ამქვეყნად მხლოდ ვისაც უყვარხარ,როცა ერთ მუცელში ვიჯექით ერთმანეთზე მიხუტებულებს გვათენდებოდა...მერე კი ყტუილის მსხვერპლი ხდები,ქრება ნდობა ქრება

ღამის ზმანება (4 ნაწილი)

დემე ჩემკენ დაიხარა და ხელები მომხვია, თავი ჩემს კისერში ჩარგო და ღრმად ამოისუნთქა. რა დამემართა? სულ ავხურდი, გული ამიჩქარდა და ჟრუანტელმა დამიარა. მისი სუნთქვის შეგრძნებამ კიდევ კისერში საოცრად დამაბნია.

მრავალძალში ჯვარდაწერილნი [1]

–რომელი ხარ? – ხმა აუკანკალდა ლიზას.–კოტე ვარ. შემიძლია დაგეხმაროთ რამით? – ისე, სასხვათაშორისოდ ჩაიბურდღუნა მამაკაცმა. –ანკას ვურეკავ და სასწრაფოდ მიაწოდეთ თუ ახლოშია, – გაუმკაცრდა ხმა ლიზას.–ანკას სძინავს და შემიძლია დაგეხმაროთ რამით? – არ ყრიდა

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 4)

ელენე დაბრუნების შემდეგ მთელი საღამო აწრიალებული იყო... მისი არყოფნის დროს მეც დავმშვიდდი, ალბათ გამოძინებამაც მიშველა... ახლა თავი ჩარგული მქონდა წიგნში და თან ჩუმად ელენეს ვუთვალთვალებდი. ვიცოდი რაც აღელვებდა, ბოლოს გვერდით მოვისვი და ყველაფერი

მეგობრობიდან შეყვარებმდე ერთი ნაბიჯია(დასასრული)

ქორწილი ერთად გადაიხადეს.ანას მეჯვარე საბა იყო.ნიკასი-დინა(ჩვენი საერთო მეგობარი,რომელიც ამერიკაში სწავლობდა და ახლახანს დაბრუნდა). ჯრისწერა მოკლე წრეში ჩატარდა.მხოლოდ მეჯვარეები,მეგობრები და ოჯახის წევრების სწრებოდნენ.ხელის მოწერაზე მხოლოდ

ისტორია N6 (დასასრული)

წამიერად ფანჯარაზე არეკლილმა მანქანის შუქმა მიიპყრო ჩვენი, ორვიეს ყურადღება.ნაცნობი ვერცხლისფერი მერსედესი გაჩერდა კართან. დემე გარეთ გავარდა, მე ადგილზე გავქვავდი, საშინელების მოლოდინში.მოვლენები იმაზე უარესად განვითარდა, ვიდრე წარმომედგინა.

სკოლა ბავშვების წესებით(27)

ელენე საწოლში იწვა და გარშემო წიგნები ჰქონდა შემოწყობილი. უკვე ერთი თვე იყო მკურნალობდა. ანთებითი პროცესის გამო მისი გამოჯანმრთელება საჭიროზე დიდხანს გაჭიანურდა. სკოლასაც უკვე ორი კვირა იყო აცდენდა , მაგრამ რადგან სხვა გზა არ ჰქონდა ბედს უნდა

ჩემი გულის და ობიექტივის მთავარი სამიზნე ხარ (4)

1 კვირა ჩვეულებრივად გავიდა, ერთი განსხვავებით. ჩემს ცხოვრებაში გიორგიც გამოჩნდა, თუმცა რატომღაც სულ გავურბოდი. არ ვიცი ეს რატომ ხდებოდა, მანერვიულებდა მისი გამოხედვა, ხმა, შეხება. მუცელში უცნაური პეპლები დაფრინავდნენ. ანის რაც შეეხება, ჩვენი