განსხვავებული (თავი 1)

-რას ქვია დაგანებო გოგო!რა არის ეს რას გავხარ!-დედაჩემი.დილა როგორც ყოველთვის დედასთან ჩხუბით დაიწყო.უი მაპატიეთ არ გაგეცნით მე ვარ ლიზა..ლიზა ყიფიანი,გრძელი,მწვანე თმით,ბევრი პირსინგებითა და ტატუებით 18 წლის. ჩემ ოთახში სწრაფად ავედი,სწორედ ამ დროს

ბედნიერება გაზიარებით (31)

_"კაროჩე" რააა!- იყვირა კაცმა,- რა დავაშავე ასეთი, რაა! _თორნიკე, არაფერი მინდა, არაფერს ვგეგმავ სამომავლოდ, არაფერს ვამბობ, დამიბრუნდი გთხოვ, ძალიან მომენატრე.- ქერას ხმა აუთრთოლდა და სატირლად მოემზადა.

არ დაგთმობ(8)

ძნელი მისახვედრი არ არის ვინ იყო სმსის ავტორი, რათქმაუნდა გოგა. "მაპატიე ანი ზედმეტი მომივიდა თავი ვერ შევიკავე. შენ კარგი ხარ, ძალიან კარგი, აი მე კი მივქარე და წარმოდგენა დაგაკარგვინე ჩემზე. ყველაფერს გამოვასწორებ… … აჰა დაელაპარაკა ირაკლი ალბათ

მორჩილი გაბრიელი (2)

საატესტატო გამოცდები წარმატებით ჩავაბარე და მშობლებისგან 63amg coupe დავიმსახურე. ბანკეტი ბანალური რომ არ ყოფილიყო გადავწყვიტეთ წავსულიყავით კახეთში, სიღნაღში. ჩემს მანქანაში ვისხედით მე, დედა, ნია, ჩემი ხვლიკი ნიკი და ლუკა. მაკა თავის

"ალტერნატიული რეალობა"

სკოლაში წასვლა მიხაროდა,ალბათ სიხარულის მიზეზს ის მაძლევდა რომ ახალი ტანსაცმლით სანდროს ყურადღებას მივიქცევდი.სანდრო ის ბიჭია რომელიც აგერ უკვე 3 წელია მიყვარს.თმები საგულდაგულოდ ჩამოვივარცხნე და ყოველი შემთხვევისთვის თუ დამრიგებელი ტვინის ბურღვას

ჩემი გულის მეფე (13) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

-წაგიყვან, მოემზადე შენ-მითხრა და გარეთ გავიდა, ალბათ თავის ოთახისკენ წავიდა, ოთახიდან რამოდენიმე ხელი ტანსაცმელი გამოვიტანე და ზურგზაკში ჩავაწყვე, ნახევარ საათში უკვე თბილისის გზას ვადექით. სკამის საზურგე უკან გადავწიე და დასაძინებლად მოვეწყვე

იყავი აზარტული! 1

-მე! მე! მე!-შევძახე მოულოდნელად და ჩემს უფროს დას გასაღები ხელიდან გამოვტაცე. მერე ბედნიერმა გადავატრიალე ''დქაგრეხილი ორიანი'' საკეტში და სახლში შევედი. ჩანთა იქვე მივაგდე და მისაღებში შევირბინე. -ვაუუ! რა მაგარია!-აღფრთოვანებულმა კიდევ ერთხელ

საბედისწერო გასროლა (3თავი)

რამდენჯერმე რეპეტიციაზეც ვესტუმრე გუგას სკოლიდან გამოპარული, რამაც სულ გააგიჟა. ეს ყველაზე მწარე და ხანგრძლივი ჩხუბი იყო. არადა ბავშვობაში არ ვიყავი ასეთი ეშმაკის მოციქული. პირიქით, ბუნტურა და მოუხერხებელი ვბრძანდებოდი. მასწავლებლის ყოველ საყვედურზე

ჩემი გახდები?!..... (თავი 2)

ცხოვრება ვერაგია,ვერაგი....ამას რომ ვამბობ მამტყუნებენ არადა აი,ფაქტიც მას რა უნდა ახლა ჩემთან რა?!....რატომ გამოჩნდა მაინცდა მაინც ახლა,როდესაც ახალი ცხოვრება დავიწყე ახალი ნაცნობებით და ახალი ურთიერთობებით.... ტაქსში უნდა ჩავმჯდარიყავი,როდესაც

დაუვიწყარი (35. დასასრული)

გავიდა რამდენიმე დღე, თორნიკეს მხოლოდ ექიმებთან ერთად ვხედავ. ვგრძნობ, რომ წამლები ძალას კი არ მმატებენ, პირიქით, მფიტავენ. ელექტროსკამზე იმის შემდეგ სამჯერ ვიჯექი, სიტყვა ელექტროობაზეც გულისრევები მიტევს. მეზიზღება აქაურობა, მეზიზღება და ნელ-ნელა