მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 11)

მიუხედავად იმისა, რომ საშიშროება ნებისმიერ წამს შეიძლებოდა თავს დამტეხვოდა და სიცოცხლეს გამოვსალმებოდი, თავს მაინც უჩვეულოდ მშვიდად და ბედნიერად ვგრძნობდი. ლაშას გვერდით სხვანაირად არც შემეძლო. მის მკლავებში თავს ცუდად ვერც ვიგრძნობდი, მისი მოალერსე

ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 4 )

შვილო გთხოვ დამღალა ამ კამათმა ,გაუგებრობამ და პრობლემებმა. _ სხვათაშორის ამ გაუგებრობას და პრობლემებს დაჩი და სოფო ჰქვია და სანამ მათ ამად თვლი იცოდე შენ ჩემთვის არაფერს წარმოადგენ და გთხოვ აღარ დამირეკო არც აქ და არც მობილურზე._ თქვა და ყურმილი

InkeD #10

გონს ჩურჩულის ხმამ მომიყვანა.როგორც კი გონება გამოფხიზლდა წამშივე ვიგრძენი სხეულის ყველა წერტილის ტკივილი და უფრო ძლიერ,ასმაგად და ათასმაგად სულის ტკივილი. გაჭირვებით დავაცილა ქუთუთოები ერთმანეთს და უმისამართოდ მივაპყრე მზერა. -შავტუხა-ჩახრეწილი

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი VI)

ზურა ბიჭებთან ერთად სვავდა.. - ვსო მეტს ვეღარ დავლევ - სიცილით თქვა - რატო ტო? - საჭესთან ვარ და გინდა ავილეწო? - ხვალ სასახურში ნაბახუსევზე უნდა წახვიდე? - კითხა სიცილით ლაშამ

თინეიჯერი

-ჰოლი::გამარჯობათ ჩემი სახელია ჰოლი.. მე 16 წლის სულელი გოგონა ვარ დედაჩემს ლუსი ქვია ხოლო მამაჩემს ალარიკი ვიცი ვიცი ცოტა უცნაური სახელია მაგრამ რას ვიზამთ.... ხო დედაჩემი ხელოვანია ამის გამო მუდვიმად მიწევს სხვადასხვა ქალაქებში მოგზაურობა რაც

საშიში გრძნობა (1)

- მთელი კვირაა წესიერად არ მელაპარაკები,მოკლედ მიჭრი ყველა პასუხს,თავს მარიდებ, სახლში გვაინ ბრუნდები. იქნებ ამიხსნა რა უნდა იფიქროს ასეთ დროს ცოლმა, რომელიც ზის და გათენებამდე გელოდება.

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეხუთე“

-აქ მუშაობაზე უარს არ იტყვის,მაგაში დარწმუნებული ვარ,მაგრამ შენ მოგიწევს ბოდიში მოუხადო და უთხარ,რომ მე არაფერ შუაში ვარ. -პირიქით,შეიფერე ჩემი საქციელი და მარიამს შენი შიში ექნება-

გზა რომელიც შენამდე მოდის (3)

-მადლობ. -არაფრის. გილოცავ გადარეულო. მომწერე მერე-გუგა და რუსო მანქანაში ჩასხდნენ და წავიდნენ. -აბა, ახლა შენ მითხარი სად წაგიყვანო.-გამიღიმა ალექსიმ. სანამ პასუხს გავცემდი ტელეფონმა დაურეკა და ბოდიშის მოხდით გვერძე გავიდა. ამ დროს ზურგს უკან ხმა

მაპატიე თავი 8

-რატომ მთხოვ რატომ? რატომ არ გინდა ეს?-გაცეცხლებული ნიკა აწითლებული სახით მომჩერებოდა და ისე მიყურებდა თითქოს ჩემი განადგურება, მოკვლა უნდოდა. ვხვდებოდი რომ მას ვერავინ და ვერაფერი შეაჩერებდა თუ არა მე. -გთხოვ ნიკა! მოკვდება!-ვუთხარი ჩამწყდარი ხმით.

მე მაპატიე...დავაშავე,რომ შემიყვარდი!

წვიმდა, ისეთი ამინდი იყო როგორც განწყობა ...უშენო დღეებს დავათრევდი და უკანასკნელს ვიკრებდი ძალას...სადღაც ჩემს ირგვლის,ჯერ არ გადაფრენილ მერცხლებს სციოდათ.ისევ წვიმდა,და ყველაფერი შენ იყავი,სულ შენ...სულ ყველა.