გაჭედილები (დასრულებულია)

**** ყველა ისტორია განსხვავებულად იწერება.ყველა ისტორიის ფინალში აღმოაჩენ რაღაც ისეთს,რაც არასდროს გაგიგია.ყველა ისტორიის შინაარსი ინდივიდუალურია,ამიტომ არასდროს იცი ვის როდის,რანაირად და რა მოუვა.აქ კი ყველაფერი ისე განვითარდა,როგორც მწერალს ან

ფულზე გაყიდული

ერთ საღამოს როდესაც ჩემს ოთახში ვიყავი და მეცადინეობას ვასრულებდი, მამაჩემის ხმა გავიგე რომელიც სასტუმრო ოთახში ჩასვლას მთხოვდა, სულაც არ მინდოდა მისი მოსმენა, მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა და მის ნებას დავყევი. ოთახში რომ შევედი მამაჩემის გვერდით

ღამის ზმანება (2 ნაწილი)

-ამმ... - დავიბენი და ხმა ვეღარ ამოვიღე. შემდეგ ჩაიცინა და მზერა ისევ ასფალტს გაუსწორა. -პრინცესები ცუდ ბიჭებთან საქმეს არ იჭერენ ხომ? -რა? - ვკითხე გაკვირვებულმა. -რა გაგიკვირდა - მხრები აიჩეჩა და ტაქსი გააჩერა. -საიდან მოიტანე რომ პრინცესა ვარ...

ამ თვალით უწვდენელ ჰორიზონტამდე...{50}

სანდრო აივანზე აძვრა და ოთახში ჩუმად შეიპარა.გაუმართალ,ელის ღრმა ძილით ეძინა.სამუშაო მაგიდიდან ფურცელი და კალამი ამოიღო:"არ ინერვიულოთ,დღეს კატოსთან დავრჩები,ხვალ საუზმის შემდეგ დავბრუნდები."ორად გაკეცა,ტუმბოზე დადო.მერე ელის

გიჟი გოგონას ისტორია...5

ბოლოს გამოფხიზლდა და მივიდა გოგონებთან -ვაიმე, ნატაა-კიოდა ნიცა-ნატა გოგო ოეე.. -ა, ხო, რა? -გოგო საოცარი იყავი.... -დემეტრე ჩამოვიდა -რა დაჰიპნოზებულივით ხარ ,გოგო რა გჭირს?

ჩემი ხარ!!! (10) დასასრული

-რას და მაინტერესებს როგორი ხმა გაქვს. რადა მოყევი რატო წახვედი აქედან რატო მიმატოვე???? -არვიცი დემეტრე როგორ გითხრა. -პირდაპჯრ მითხარი. -აი გახსოვს თამაში რო გქონდა. -კიი

უბრალოდ მიმტანი (5)

თავზარი დამეცა მოულოდნელობისგან. ყრუდ წამოვიკივლე. ვერ მივხვდი რა ხდებოდა, წამით გონებაში გამიელვა. რომ ვიღაც ბოროტად მეხუმრებოდა, მაგრამ პირზე ხელაფარებულმა, ჰაერი ცხვირით რომ შევისუნთქე და ცხვირის წვერი ჩემთვის საშინლად გულისამრევმა სუნმა ამიწვა,

მაშველი (1)

ზაფხულის დადგომისთანავე,ალბათ, ყველასთვის აქტუალური და საყვარელი თემა ხდება ზღვა, მზე, პლიაჟი, რუჯი და ყველაფერი რაც ზღვასთან არის დაკავშირებული, მათ შორის სანაპიროს ,ალბათ, ყველასთვის უმნიშვნელო, მაგრამ რეალურად ყველაზე მნიშვნელოვანი

პატარა გოგონა დიდ ქალაქში (ნაწილი 4)

-გამარჯობათ - ვუთხარი და ხელი გავუწოდე ჩამოსართმევად. ჩემი სიფრიფანა თითები მის ძლიერ ხელებში ჩაიკარგა. თვალებში როცა ჩავხედე ზღვა მომაგონდა, ბობოქარი ლურჯი ზღვა, მისი თვალები ზღვასავით ლურჯი იყო, ზღვასავით მღელვარე. - მმმე მმე თქვენი ახალი

InkeD #7

ხომ ამდენს მიშავებს?! ხომ ასე მტკენს?! მაგრამ რა ვუყო იმას,რომ მაინც ძლიან მიყვარს?1 კვირაა არც მისი ხმა გამიგია და არც დამინახავს და ვგრძნობ,რომ ისიც ძალიან მომენატრა. სხვა თუ არაფერი მასთანაც ხომ მაქვს ტკბილი მოგონებები? მაინც ხომ მამაა ჩემი?