ოპტიმისტი ბალერინა (სრულად)

უკვე სამი დღეა გადაბმულად წვიმს,თან ამას ისე მივეჩვიე უკვე ვერწარმომიდგენია წვიმის გარეშე ჩემი შავ-თეთრი ცხოვრრება.ფანჯრიდან სხვაგვარად ჩანს სამყარო,უფრო მარტივად,უფრო უდარდელად დაუფრო ჭრელად...სარკმლის მიღმა

სხვადასხვა ძაფისგან ნაქსოვი დიდი გრძნობა {2}

თვითონაც კი უკვირდა ისეთი ლამაზი იყო გაოგნდა -ალბად მეჩვენება კარებზე კაკუნი გაისმა , ქალმა კარები გააღო და რავიკი შემოვიდა -ოო ღმერთო ჩემოო ქალი მივიდა გამოეცეკვა და შემდეგ ჩაეხუტა , კაცმა მისი თავი ვერ დაიმორჩილა და თვითონაც შემოჰხვია ხელები

გაჭედილები (თავი 1)

ისტორიის დაწყება ყოველთვის ჭირს,გაგრძელებაა მხოლოდ ადვილი.პირველი ასოები ფურცელზე,ეს იმედის მომცემია.შემდგომში შენი მოთხრობის გაკრიტიკება კი კიდევ ერთი ნაბიჯი წარმატებისკენ

გოგონა საროსკიპოდან_ ''არც ისე მშვენიერია ცხოვრება'' (1)

მარიამ დოლიძე ილიას უნივერსიტეტის ერთი ჩვეულებრივი სტუდენტი იყო. ერთი შეხედვით ჩვეულებრივი სტუდენტი ,რომელსაც სინამდვილეში უამრავი პრობლემა ჰქონდა. ოჯახიდან დაწყებული სამეგობროთი დამთავრებული.

{12}-{13} ამ თვალით უწვდენელ ჰორიზონტამდე...

-ნიკუშ...როდის?რა ელაპარაკე?და ვაფშე რატო არ მითხარი?-თვალები დაიწვრილა ელიზამ.-ერთი კვირის წინ-აუხსნა მეგობარს.-ისეთზე არაფერზე.რამდენიმე რჩევა მივეცი.-ნაგავია და შევეშვათ რა-სთხოვა ნიკუშას.-შევეშვა?ღადაობ?-ხმას აუწია ნიკამ-შენ ცრემლებს

საწოლის დედოფალი (8 ნაწილი)

აშკარა იყო, რომ არ დაიჯერა და ისიც ნათელი იყო, რომ გოგონას მასთან ყოფნა უნდოდა. ამ ყველაფერს ერეკლე უპრობლემოდ ხვდებოდა... იცოდა, რომ ვიკას მისი ალერსის სურვილი კლავდა. ამას ყველა ქმედებით ამტკიცებდა, როდესაც მას თავის მკლავებში ატყვევებდა...

შეზღუდული შესაძლებლობები

სიბნელ. დილის 4საათი. ჩაბნელებული დერეფანი. რეანიმაციიდან ისმის ექიმის ბოხი , ჩახლეჩილი ხმა: -მუხტი -არის -პულსი არ აქვს. მუხტი -ისევ არ ბრუნდება. აზრი აღარ აქვს. -მუხტი -ექიმო გაჩერდით

ოცნების მჭერი (15)

მერე ერთბაშად წასკდა სიცილი. თარაშმა გაკვირვებისგან წარბები შეკრა. დეა მოწყვეტით დაეშვა ჯაყელის სხეულზე და ძლიერად ჩაეხუტა. -გიჟი არ გეგონო, უბრალოდ ძალიან ბედნიერი ვარ შენს გვერდით. - მოგუდული ხმით ჩაილაპარაკა და ძლივს მისწვდა მამაკაცის ტუჩებს

InkeD

ნელ-ნელა ყველაფერი გაქრა... მერე ყურთასამენა გაუმძაფრდა,კარგად გაარჩია ნაცნობი ხმა,რომელიც საოცრად როლებში შესული მიუთითებდა რაღაცას. ჯერ არ გახელილი თვალები გადააპრიალა დახურულ დარაბებს ქვეშ და მარჯვენა ხელი ზემოთ აწია.ფარდის გადაწევა და მისი

სკოლა ბავშვების წესებით [15]

ელენეს ღიმილი სახეზე შეეყინა. ფეხზე წამოდგომა სცადა ,მაგრამ თამუნამ მაჯაში სტაცა ხელი და თავისკენ მოქაჩა.გოგონამ თავი უსუსურად იგრძნო და გაქცევა სცადა ,მაგრამ არ გამოუვიდა. -რა გინდა დედა? ვინ გითხრა ,რომ ვინმეს ვწერ? რა სისულელეა? -ვიცი რომ ასეა და