ამ თვალით უწვდენელ ჰორიზონტამდე...{41}

აი ისიამოვნეთ ამ უსაყვარლესიი თავით.ელი&სანდრო,თათა&ნიკუშა,კატო&ლუკი-სამი მთავარი წყვილი ჩემ მოთხრობაში.ამ თავში,ბევრი რამე მოხდა,დამეთანხმებით კიდეც,რომ ძალიან საინტერესო იყო.უფრო მეტიც,გაიგეთ რატომ დავარქვი მოთხრობას "ამ თვალით უწვდენელ

გოგონა სალამანდრას ტატუთი -4-

კიბესთან ვიდექი და სულელივით მივშტერებოდი ერეკლლეს რომელიც მძიმე ნაბიჯებით მიახლოვდებოდა.საოცრად სიმპატიური მეჩვენა ჩემი ქმარუკელა და ნერწყვის მძიმე გორგალიც ძლივს გადავყლაპე. -გოგო არ მოდიხარ?- -კი კიი მოვდივარ ჯერ სად წავიდეთ?- -მშია მე ჯერ და

ბავშვებსაც უყვარდებათ (თავი 4)

-სსსსანდრო?! -თვალებში ჩააშტერდა მიას ბიჭი. -აუუ... არაა! -უნდოდა რომ სიართლე სცონოდა სანდროს მაგრამ მია მაინც არ ამბობდა სიმართლეს. -აბა ვინ მითხარი! -ოო, მიხვდი! -მე?! ამ წუთას მიას ტვინში სისხლმა აასხა ოღონდ არა გაბრაზებისამ. გულის ცემა

პატარა გოგონა დიდ ქალაქში (ნაწილი 1)

ყველა ადამიანი ერთმანეთისგან განსხვავებულები ვართ, ხომ ასეა არა? ყველანს სხვადასხვაგვარი ხასიათი და ჩვევები გვახასიათებს, ზოგი ჭირვეულია, ზოგიც გულჩათხრობილი, ზოგი კიდევ უჟმური, ძალიან, ძალიან, ძალიან უჟმური. ასეთი ადამიანები ერთეულებად იბადებიან

მალე მოგირჯულებ გპირდები (8)

ჩემს ადგილას დავბრუნდი დაკვრა დავიწყე მთელი ოთახი აავსო მუსიკის ჰანგებმა, მალე სანდროც მოვიდა გვერდზე დამიჯდა და მისმენდა, გავუღიმე მან კი რაღაც ანიშნა ვიღაცას, მასაც მოუტანეს გიტარა და ისიც ამყვა, გამიკვირდა საკმაოდ კარგად უკრავდა -კარგად უკრავ

თეთრი გვირილა და სისხლისფერი ვარდი [1]

ღრიალებდა მამაკაცი და პისტოლეტს მასთან ახლოს აფრიალებდა.–გთხოვ, ნება მომეცი დაგეხმარო... – თავადაც არ იცოდა რატომ, მაგრამ ფაქტი იყო, რომ გადარჩენის სურვილის არ მქონე მამაკაცს ებღაუჯებოდა. სულის რაღაც, ძალიან დიდი ნაწილი ვერ ელეოდა მის ნაკვთებსა და

ჩემი გულის მეფე (2)

ჩემი გულის მეფემისაღებში ვიჯექი და ბექას და იკას კინკლაობას ვუყურებდი. თან მეღიმებოდა მათზე მაგრამ ჯერ არ მინდოდა მათთან თბილი ურთიერთობა დამეჭირა. -ხვალ დედასთან მივდივართ-ჩამჩურჩულა დათომ და ხელი გადამხვია. -არმინდა-ვიუარე მე და სწრაფაფ მოვშორდი

წყეული ღამეები[7]

იმ მომენტში, ძნელი იყო მაიას სახის აღქმა,ისეთი აღშფოთებული და აკანკალებული იყო,რომ მისი მდგომარეობა ადამიანურ განცდებს აღემატებოდა.შერცხვენილი სახეთა და უმწეო გამოხედვით უსუსურ ნუკრს მოგაგონებდათ.თმები სახეზე წაეფარებინა ხელებით და თითები

მოიისფრო [6]

იმავე საღამოს დაბრუნდნენ შინ. გახარებული შეეგება ნელი დეიდა. არც ელო და დემნა გაუშვეს სახლებში, ყველამ ერთად ივახშმა და მხოლოდ ამის შემდეგ წავიდნენ. დედას ელაპარაკა ბაიას, შეუთანხმდა რომ ხვალ ნახავდა.

უბრალოდ მიმტანი (1 თავი)

ჩემი ისტორია სახალისოდ არ იწყება. მე ელი გაგნიძე ვარ, 18 წლის. მშობლები 2 წლის წინ გარდამეცვალა ავტოავარიაში. მას შემდეგ ვცხოვრობდი დეიდასთან და ბიძიასთან.. მშობლებისგან დამრჩა სახლი და ცოტაოდენი დანაზოგი. ჩემს სახლში გადასვლას სტუდენტობამდე და