ნაბიჯი წინ (თავი 7)

-ნინა ნატა ვარ,გამოდი რა დღეს ჩემთან-ტელეფონს მიღმა ნატას მოწყენილი ხმა გაისმა. -დღეს არ წამოვედი სახლში?-გაკვირვებულმა ვკითხე და სკამზე ჩამოვჯექი. -ნინაა-გაწელა და დავიფიცებ ზუსტად ის სახე მიიღო,რომელსაც ვერ ვიტან. -ხო მშვიდობაა?-ავფორიაქდი მე.

ბარიერი. -15-

-როგორც ვხედავ, დროს უქმად არ კარგავ. - კარებს ზურგით მიეყრდნო, ხელები გადაიჯვარედინა და ირონიული მზერით ამათვალიერა.

როდესაც ძმაკაცი გიყვარდება

ისტორია ეხება ანასტასიას რომელიც საკმაოდ მხიარული თინეიჯერი გოგონაა. ის ჯერკიდევ 14 წლისიყო როდესაც საცხოვრებლად ლ.ა ში (ლოსანჯელესში) გადავიდა დედამისთან საცხოვრებლად,რადგან მისი მშობლები განქორწილდნენ და მას დედამისთან მოუწია ამ დროის გატარება.

გაფერადებული არსებობა(სრულად)

მშობლები არ მყავს. დედამ პატარა ასაკში მიმატოვა და ჩემი თავი მამას დაუტოვა. მასთან და ბებიასთან ერთად ვიზრდებოდი,მაგრამ განგებამ ეს ბედნიერებაც არ შემარგო. 10 წლის ვიყავი მამა რომ სიმსივნით გარდამეცვალა. ბებიაჩემი კი დარდს გადაყვა და 2 წელიწადში

ჩემი გულის და ობიექტივის მთავარი სამიზნე ხარ (3)

აღარ ვიცოდი რა მექნა, წავსულიყავი თუ არა სკვერში ? რა მოხდება თუ ამ ფოტოს საზოგადოებას წარუდგენს ? არც არაფერი. საათს გავხედე, 5 სრულდებოდა. სკვერამდე მისასვლელად ფეხით ნახევარი საათი დამჭირდებოდა. გამოვიცვალე და მისაღებში გავედი.

შავი თვალები (5)

პარასკევი იყო ღამის 2 საათი ხდებოდა საშინლად წვიმდა ვგიჟდებოდი ასეთ ამინდზე ვერ დავიძინე სულ ნიკაზე მეფიქრებოდა თვალი ვერ მოვხუჭე გვერდით ტუმბოზე დადებული ტელეფონი აწკრიალდა ნიკუშა იყო ნიკუშა ჟღენტი

დამპალი ქალი

თუ ფლირტში ვინმეს აჰყევი,მერე უკან დახევა რთული იქნება,ისე გაგიტაცებს ვერც კი გააცნობიერებ,ისე ჩაეფლობი ამ ჭაობში,გონს რომ მოხვალ გვიან იქნება.გათხოვილი ქალი ამას არ უნდავა ვაკეთებდე გონებით ეს ყველაფერი ვიცი,პატარაც არ ვარ რომ ვერ გავარჩიო ცუდი და

მე,შენ და ბაკურიანი

-ხო, და მე რომელ კატეგორიას მივეკუთნები? -შენ? შენ ვერავის შეგადარებ.. -და ეგ კარგია თუ ცუდი? -ძალიან კარგი.. თავი ნიკას მხარზე დავდე და გავჩუმდი... -თეკო.. -რა ნიკა? -მიყვარხარ..

სამყაროს სიყვარული მართავს(თავიII)

-მითხარი,მითხარი მალე ძალიან მაინტერესებს.მეც გავიცინე და მოუთმენლად ველოდი პასუხს. -ვერ წარმოიდგენ,ის აქაა!ალექსანდრე აქაა!გესმის ლიზა? ეს მითხრა თუ არა,ტელეფონი გავთიშე და სიხარულის ცრემლები წამომივიდა..ის აქაა,ეს ის ადამიანია რომელსაც 3წელზე

დაბრუნება

- შენებზე არ ფიქრობ? -მგონი პატარა აღარ ვარ, ეს ჩემი პირადი ცხოვრებაა. ჩემები მაშინ იქნებან კმაყოფილები, როცა მე ბედნიერი ვიქნები და შენ ამაზე ნუ წუხარ, ეს მოგვარებადია ! - დავამშვიდე - თარა იქნებ კიდევ დაფიქრდე... - ცდილობდა ჩემს გადაბირებას -