ტკბილი ოცნებები (1-2)

ტელეფონი ავიღე და დედას დავურეკე - დე როგორხარ ? - კარგად შვილო შენ როგორხარ ? - კარგად ბასი ბუსი როგორაა ? - კარგად რახდება ლონდონში ახალი ? - რავი არაფერი - მალე ჩამოხვალ ?

- ვატო ვეკუა (ბინო ) 8

- მე რა გაგაფრთხილე - გამოსცრა ვეკუამ.- თხარე! ტყეში, უკუნით სიბნელეს ვეკუას მანქანის ფარები აღღვევდა, მშვიდად იჯდა მოზრდილ ქვაზე და იოებიძეს ადევნებდა თვალს რომელიც საკუთარ საფლავს თხრიდა, მის შვილს ვერ მიაგნო საზღვარგარეთ გაუგზავნია იოსებიძეს

გევედრები,ეცადე მიცნო ( 4 )

-თამს გძინავს?-ფრთხილად შეაღო მეგობრის საძინებლის ოთახი და ჩამრთველს დაუწყო ძებნა -არა შემოდი უბრალოდ ვისვენებდი,ჩამრთველი შენგან მარჯვნივაა-თხელ პლედში გახვეული სავარძელში მოკალათებული შეიშმუშნა და წამოჯდა სოფომ შუქი აანთო,მეორე სავარძელს დაწვდა და

ხელახალი დაბადება (4)

დილით ადრე გაიღვიძა, დღეს სამსახურში არ მიდიოდა, გადაწყვიტა ერთი კვირით სახლში დარჩენილიყო. ახლა დასვენება ნამდვილად სჭირდებოდა. სამზარეულოდან ხმაური გამოდიოდა, კარებში იდგა და იაე უყურებდა , თუ როგორ ფუსფუსებდა მარიამი. -დილამშვიდობის მის ხმაზე

რაჭა ჩემო სიყვარულო 2

პირზე ღიმილი ავიკარი და მის პასუხს დაველოდე. -მე საწინაამღდეგო არაფერი მაქვს, თანაც ზუსტად ხიდეშლებში მივდივარ, მეც იქ ვცხოვრობ.-დაგვთანხმდა უყოყმანოდ დ გვერდითა სავარძლისკენ მანიშნა. მეც ბევრი აღარ მიფიქრია, თემო გადავკოცნე და მანქანაში რასაც ჰქვია

შავი თვალები (3)

"-იმედია გავუგებთ ერთმანეთს -იმედია" სულ მის შავ თვალებზე მეფიქრებოდა დასულ ეს დიალოგი მიტრიალებდა თავში სამწუხარიდ ვერ გავუგეთ არ ვიცი სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ მაგრამ ფაქტი იყო რომ მე არასდროს მესმოდა მისი ყოველთვის ისეთ რაღაცას აკეთებდა რაც მე

უბრალოდ ერთი ისტორია (1)

თვითმფრინავიდან გულაჩქარებული ჩამოვედი, სწრაფად გავიარე შემოწმება და გარეთ ნაცნობი სახეების დანახვის მოლოდინით აღელვებული აეროპორტში აღელვებული გავედი. და მაშინვე მომხვდა თვალში ჩემი ერთ ჯგუფად შეკრებილი სამეგობრო, რომლებიც სტვენით და ჩემი სახელის

ამ თვალით უწვდენელ ჰორიზონტამდე...{28}--{34}

6 თავი ერთად..ვიცი ისევ მეტყვით თავები გაზარდეო.მართალია ახლა ნამდვილად პატარა თავებია,მაგრამ ასე იყო საჭირო...ისევ დაძაბულ მომენტზე გავწყვიტე თქვენი ინტერესი დამანახეთ ძალიან გთხოვთ,თორემ სულ შევწყვეტ...გაგრძელება არ ვიცი როდის იქნება,თქვენზეა

დაუვიწყარი (23)

*ანასტასია: ჩემმა პასუხმა სახეზე ღიმილი მოჰგვარა.ჩემს ხელში იყო, ვგრძნობდი.სწორედ ახლა იყო შერიგების დრო.. -თორნიკე... ნელ-ნელა მისკენ ნაბიჯებს ვდგამდი -მაპატიე -რატომ არ მითხარი? -ხომ აგიხსენი. საერთოდ არ მახსოვდა.

30 წამი შუქნიშანზე

-ისე შენს მძღოლს დიმიტრი ქვია.დიმა ყიფიანი. თავაზიანად გაუწოდა ხელი მიკას. -ახალგაცნობილ მგზავრს-მიკა მელითაური. -ლამაზი სახელია,უცხოც. -ბებიას საპატივსაცემულოდ დამარქვეს.