თარაში და ნია, ცოდვილთა თავშესაფარი (ნაწილი 3)

სკვერში ვიღაც გოგონა იჯდა.(ნია).. მობუზულიყო სკამზე... დედობრივი გრძნობა რომ ჰქონოდა ალბათ მივიდოდა მასთან , მაგრამ არა.. თვალი გააყოლა... მარტო... ხელი დაუქნა და შუშას გაუსვა რომელიც დაურთქლილიყო....

ჩემს ბედნიერებას ,,თორნიკე" ჰქვია !!! (სრულად)

ბავშვობა? ბავშვობა მქონდა სასწაული.სულ ეზო სულ ბავშვები სულ თამაში.მაგრამ იყო ბევრი რამ რაც არ მომწონდა მაგალითად ,,შემტენი ბავშვები" ყველას სურდა ჩემთან მეგობრობა ან მამაჩემის ფულთან მეგობრობა. მე ინა ვარ. სიმართლე რომ გითხრათ არაფრით გამორჩეული.

მანდატური (2)

რააა? შენ ხო არ გააფრინე?? დაფიქრდი რას ამბობ!! (მე) –უყვარხარ ეს ისედაც ნათელიაა (მარი) კაი ხო წავედი აქ მოვედი და უარეს ხასიათზე დავდექი და პირდაპირ სახლშ წავედი ის ღამე არ მეძინა აფორიაქებული ვიყავიი...

გადამარჩინე... (დასასრული)

ეძღვნება ა'ნინეს, ჩემს თეთრ ანგელოზს.-"მინდა იცოდე, არ ვნანობ... შენთან გატარებულ არც ერთ წუთს არ ვნანობ... პირველი შეხვედრიდან დღემდე... ყველაფერს თავიდან გადავიტანდი, ყველა ტკივილს გავუძლებდი... ვაჩე, ჩემი ცხოვრება შეცვალე... აზრი მიეცი....

ჩემი ხარ,მხოლოდ ჩემი(5 თავი)

ისტორია არის ერთ მეოცნებე გოგონაზე რომელსაც ძალიან დიდი სიყვარული ეწვევა.ის არის განსაკუთრებული მაგრამ ამას ვერავინ ვერ ამჩნევს.მხოლოდ ერთი მიხვდება მის გრძნობებს.

ტრიალი წრის გარშემო [12]

რამდენიმე წამის განმავლობაში გასაღებს ნერვიულად ატრიალებდა, თუმცა კლიტეს ვერაფრით მოარგო. ბოლოს მიხვდა, რომ არასწორად უმიზნებდა. სახლში გამწარებული შევარდა და ჩანთა მთელი ძალით მოისროლა. ირგვლივ ისე მიმოიხედა, თითქოს იქ პირველად იყო. წამით კედელს

ბოლოს მაინც ჩემთან იქნები!!!(9,10 დასასრული)

მართლა გამიჭირდებოდა მასთან ისევ ისე ყოფნა,მესმოდა სოფისი სავსებით მესმოდა,მაგრამ ახლა ამის დრო არ იყო. გოგოებმა ცოტა კიდევ ვიჭორავეთ ბოლოს კი დაბლა ჩავედით ბიჭები აივანზე ისხდნენ და ლაპარაკობდნენ ჩვენ კი გარუჯვა გადავწყვიტეთ.ბიჭებთან:-რა შვენი

ერთად.(5დასასრული)

ნინამ გადამარჩინა, მოვიდა და ბოდიშის მოხდით თხოვა დემეტრეს ცოტახანი მასთან მარტო დავეტოვებინე.–დედაშენმა უკვე 5ჯერ დარეკა, არ ვიღებდი, მაგრამ ბოლოს ძალიან შემეშინდა, ხო იცი უმიზეზოდ ასეთ დროს არ დარეკავდა, სასწრაფოდ გადაურეკე.ანერვიულებულმა ტელეფონი

ფოტოებზე აღბეჭდილი ცხოვრება (6 ნაწილი)

ყოველთვის ესე იყო,ყოველთვის ჩემს გვერდით იყო საბა.არ მახსოვს დღე მის გარეშე,დღე კი არა საათი არ მახსოვს მის გარეშე.ყოველ ზაფხულს იქ ვისვენებდით სადაც ჩვენ ორი გადავწყვეტდით,ორივე ოჯახში ერთი შვილი იყო და ორივეს ისე გვათამამებდნენ და ყველა სურვილს

შემიყვარე თუ გაბედავ (10)

არ ვიცი რას ვგრძნობდი,თითქოს მასთან ჩხუბიც კი მენატრებოდა. არ ვიცი ეს მასთან შეჩვევის ბრალი იყო ან სხვა რამის ,მაგრამ ფაქტია,რომ ეს გრძნობა მტკენდა,თანაც ძალიან. ოთახში ვედი და პირდაპირ სააბაზანოში შევედი.