გარიგებით ქორწილი (15)

ლიზა ერთი თვე იყო კომაში..ქმარი,მეგობრები,ოჯახის წევრები სულ საავადმყოფოში იყვნენ...გუკა საზღვარგარეთ იყო,როდესაც ეს ამბავი გაიგო მაშინვე წამოვიდა. დანიელი ძალიან იყო დაღლილი,დღედაღამ საავადმყოფოში იყო ცოლთან..

ნამსხვრევებს მიღმა(6) დასასრული

- მიჭრს ამ სიტყვების თქმა,-ევამ შავადშემოსილ ხალხს გახედა,ღრმად ჩაისუნთქა და კითხვა განაგრძო,-ეს არის ყველაზე მძიმე დღე ჩემს ცხოვრებაში,იმიტომ რომ დავკარგე ადამიანი,რომელმაც მასწავლა ცხოვრება.. მისგან მხოლოდ მოგონებები და უდიდესი ტკივილი

გ უ ლ ი ს გავლით!

-უნდა წავიდე სასწრაფოდ, მგონი რაღაც მოხდა, დედამ დამირეკა. ვუყვიროდი და თან სწრაფი ნაბიჯით მივდიოდი, თვალწინ ყველაფერი მერეოდა, ოდნავ კონიაკით გაბრუებულს გზა მეკლაკნებოდა. მანქანა მომიჩერდა წინ,დაბინდული თვალებიდან მაინც შევნიშნე ნაცნობი სილუეტი.

წყვილები ერთნაირი ნიშნით [3]

მთელი ღამე არ მეძინა ან კიდევ როგორ უნდა დამეძინა როცა ჩემს თავს ასეთი რამ ხდებოდა რაღა მაინც და მაინც ის ვერ ვხვდები დილით ჩავიცვი ლურჯი მოტკეცილი ჯინსი და მიუხედავად სიცივისა ნახევარ მკლავზე შავი მაისური კეტები ამოვიცვი და თმა დავივარცხნე და

ქურდის გოგო (თავი პრველი)

შეაფასეთ აბა როგორიაა??წყნარი,მშვიდი,ზრდილობიანი,გაწონსაწორებული,ლამაზი(ნუ მეტნაკლებად) ყველა ასე მახასიათებდა–სამგეობრო,სამეზობლო თუ სანათესაო წრე.ნამდვილად კარგად ვსაწავლობდი 4 გამოცდა წარმატებით ჩავაბარე.და აი ახლა უკვე ვფიქრობდი სად წავსულიყავი

შურისძიებისთვის... (მეოთხე თავი)

მერე,შუქი ჩააქრო,ტანსაცმელი გაიძრო და სკამზე გადაკიდებულ მამაკაცის "საროჩკას" დაწვდა. -შეიძლება,შენი პერანგი რომ ჩავიცვა?-ხმადაბლა დაიჩირჩულა და თავი ჩახარა,კიდევ კარგი,სინათლე არ ანთია,თორემ აწითლებულ ღაწვებს სად დამალავდა.-შენი იყოს,გჩუქნი-ასევე

ალბათობის თეორია (10)

"არ იტირო რა... – შეეხვეწა. – გპირდები, რომ, როგორც კი მოვრჩები ყველაფერს, მაშინვე ჩამოვალ. შენგამო ვეცდები ყველაფერი მაქსიმალურად სწრაფად გავაკეთო... – ისევ თბილად გაუღიმა და სანამ ქალი რამის თქმას მოასწრებდა, მანამ დაეტაკა დაუკითხავად მის

მედალიონი (სრულად)

მედალიონი იხსნებოდა კიდევაც... თავიდან ცარიელი იყო მედალიონი, შემდეგ კი ეს სიცარიელე პატარა გოგონას სურათმა დაფარა... მედალიონს,რომ გახსნიდა იქედან პატარა გოგონა უყურებდა უზარმაზარი, ოკეანისფერი უძირო თვალებით, უყურებდა და უღიმოდა...

თუ მიგვატოვა მზემ მთვარესთან ვიქნებით ჩვენ, მე და შენ ნ.წ 1

ბავშვობიდან ძალიან აუტანელი ,გიჟი და გადარეული ბავშვიი ვიყავიი .. ყოველთვის ლიდერის პოზიცია მეკავა და არასოდეს არ ვნებდებოდი . ყოველთვის ჩემი სიჯიუტით გამოვირჩეოდიი .. ახლაც,უკვე 20 წლის ვარ და ისევ ისეთი გიჟი და გადარეული ვარ

ჩემი ოცნების გოგო ხარ!!! (7) დასასრული

მალე სავადმყოფოში მივედით და შეიყვანეს სამშობიაროში. ცოტახანში ექიმი გამოვიდა და მიგხრა რო ტყუპი გოგო ბიჭი გვეყოლა დედა ცოტა შეუძლოთ იყო ისე ყველაფერი რიგზე იყო მეორე დღეს ყველა მილოცავდა დედაც კარგად იყო. დილით რო გაიგვიძა ქეთომ კედელზე წაიკითხა