ყველაფერი ჩემს შესახებ (თავი მესამე)

- მე უბრალოდ რაღაც ნივთი არ ვარ რომ შენ გეკუთვნოდე, არ მინდიხარ, არ მიყვარხარ, რაც ავტომატურად ნიშნავს რომ შენზე არ დავქორწინდები, ფეხებზე რას ფიქრობთ ამის შესახებ შენ ან ჩემი ოჯახი, დროა კაცურად მოიქცე და შეეგუო რომ ეს თამაში წააგე...

ღმერთის მოწაფე (თავი მეოთხე)

სამსახურს ვერსად ვშოულობ, არავის უნდა ყოფილი მილიციელის და თანაც ნაციხარის სამსახურში აყვანა,.. ამიტომ ყველამ უარით გამისტუმრა, სამეზობლოდანაც ახლოს არავისთან ვიყავი.... ჩემს გვერდით გენო მისი მეუღლე და 18წლის გერი ცხოვრობდნენ, მათ გვერდით კი

ნაკრების გული (თავი 11)

- ტაბატაძეე, ძალიან ძალიან ცუდად მიიღო ბურთი ჩვენმა ცენტრალურმა თავდამსხმელმა, ვერ გათვალა იქვე, მაკედონელთა ნახევარმცველი და...

გზაჯვარედინი {თავი 12}

ვერავინ უშველის და ვისაც უნდა ეშველა, ის თავად ვერ შეამჩნია!-მე გადმომხედა. მართალია, ნელიკოც ასე თვლიდა.

სიყვარული გრძნობების გარეშე 26 თავი

გაცეცხლებული თორნიკე სწრაფად მიუახლოვდა ცოლს და ამღვრეულ თვალეში ჩააცქერდა -აქედან მივდივართ ახლავე

სათაურის გარეშე 5

გულში ლოდები მეწყო და ისე მივუყვებოდი სახლისკენ გზას ჩემს ქმართან ერთად. მშობლების ნახვა მოვინდომე იმ იმედით, რომ მათ მაინც გავგზავნიდი სადმე. ღვთის მადლით, მათი დაყოლიება მარტივად მოვახერხე და ცხენებით დედაჩემის დედის სახლში გავამგზავრე იმ ღამითვე.

ყველაფერი ჩემს შესახებ (თავი მეორე)

- არა, ოლივია სულელი ნამდვილად არ იყო, ის ხომ უკვე აღარ იყო ძველი ოლივია, მის სხეულში ახლა საკმაოდ გამოცდილი და ჭკვიანი ქალი ცხოვრობდა რომელსაც მშვენივრად ესმოდა თუ რას ნიშნავდა მამაკაცის ასეთი ხარბი და ჟინით სავსე მზერა,

შენი 'მე' (1ელი მე)

მე ველოდები როდის იპოვი შენში იმ მდოგვის მარცვალს, და იმ დროისთვის მე ჩემი მთებით დაგელოდები.

სასრულეთი (თავი 45) +18

იქ იმ დარბაზში, პირველად მოკვდა ნილაი სულთანი. მეორედ მაშინ მოკვდა, როს ალი რიზამ ხარჭად დასმა განუზრახა. მესამედ მაშინ, როს უარით განაწყენებულმა ჰამამი ახეხინა. მეოთხედ მაშინ, ხარჭად ძალით გახდომა რომ დაუპირა. ბედად გადაარჩინა ზურმუხტისპეპლიანმა

სათაურის გარეშე 4

სასწრაფოდ მოვნახე დიდი ნაჭერი, რომელიც დედაჩემს ორი დღით ადრე შეეძინა, ახალ კაბას შევიკერავ, ეს დამიძველდაო, გადავჭერი, ჩავაწყვე შიგნით საღებავები, ორი ტილო და ცოტაოდენი ტანსაცმელი. იმ დილით დედაჩემს პური ჰქონდა გამომცხვარი, რომელსაც ჯერ კიდევ