ნოემბრის წვიმა. "1"

"როგორ არ მიყვარს ცვლილებები.. მაგრამ ალბათ ასე უკეთესია" - ფიქრებიდან მისი ახალი სახლის წინ გაჩერებულმა ტაქსიმ გამოიყვანა. -მოვედით. -გადმოხედა მძღოლმა და მანქანიდან გადმოვიდა ბარგის გადმოსატანად, ოთხი დიდი ჩემოდანი გადმოიღო საბარგულიდან და

დანიელი და არდა 3

-არ ვიცი უბრალოდ მივხვდი რომ მზად არ ვარ ამისთვის.მარის რაღაც უნდა ეთქვა ზარმა, თუმცა ზარის ხმამ გააწყვეტინა, როგორც კი მარიმ კარი გააღო მის უკან საშინლად გაბრაზებული დანი დავინახე.-გოგო შენ ნორმალური ხარ? რას გავს შენი საქციელი?! მთელ სახლში

Моя моленькая истеричка 5

გულნატკენს ჩამეძინა და დილით საშინელ ხასიათზე გამეღვიძა, არადა ახლა სიხარულისგან მეცხრე ცაზე უნდა ვიყო , სადაც ცა ზღვის ფერია , სადაც მხოლოდ შენ დაფარფატებ შენივე გრძნობებით სავსე, მაგრამ სამწუხაროდ როცა სარკეში იხედები , ტირილისგან , ლოდინისგან

ჩემი მამიკო პრეზიდენტია 2

ოჯახისგან და საზუგადოებისგან განებივრებული ადამიანი ცხოვრებაში უამრავ შეცდომას უშვებს. მთავარია მომავალში ინანოს და საქმის გამოსწორებას წინ არაფერი უდგას. ღმერთი ყველას აძლევს მონანიების უფლებას მაგრამ რა უნდა მოხდეს ისეთი,რომ ჩვენ დანაშაულს

უჩვეულოდ ცისფერი თვალები (1,2,3)

ცხოვრება ათასგვარი სურპრიზებითაა დახუნძლული... შეიძლება ისეთ სიტუაციაში ჩავარდე, რომელზეც ვერც კი იოცნებებდი ან პირიქით... აზრადაც ვერ გაივლებდი, რომ ეს შეიძლება მომხდარიყო..... ჩემ მდგომარეობაშიც ეგრეა... ვერასდროს ვერ წარმოვიდგენდი რომ მე, ანის

შურისძიებისთვის... ( მესამე თავი )

სიცივე იგრძნო,როგორ დაუარა სხეულში შიშის ტალღებმა... თვალები,ადამიანის სულის სარკეაო ამბობენ. თუ მართლა ასეა,მაშინ დემეტრე,საზარელი ადამიანი ყოფილა... ისეთი ცივი,და მაინც,მრავლისმეტყველი თვალები ქონდა,უნებურად გააჟრიალა ვერას.ფეხის ხმა,ნელ-ნელა

აუცილებლად გეწვევა სიყვარული 2

საღამოს შეიკრიბნენ და წავიდნენ სასეირნოდ . გიორგის და მარისაც მოეწონათ ერთმანეთი ისინი თავისთვის იყვნენ. ცოტახნის შემდეგ ანუკა და ნიკა სასეირნოდ წავიდნენ გიომ კი მარი სახლში გააცილა .

აკრძალული ხილი(17 ნაწილი)

თათას და თემოს ქორწილისთვის მზადება იმაზე მეტად ქაოსური და სასაცილო აღმოჩნდა, ვიდრე მეგონა. ბევრს ვჯახირობდით, რასაც ქვია, რომ ყველაფერი დაგეგმილი და გათვლილი ყოფილიყო.

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(8თავი)

დაღლილმა დავდე თავი ბალიშზე და ბავშვივით დამეძინა. გონზე ლოყაზე ცხელი ტუჩEბის შეხებამ მომიყვანა.შეშინებულმა გავახილე თვალები და ალექსანდრეს მომღიმარ სახეს რომ გადავაწყდი რომელიც მხოლოდ ლოყაზე მკოცნიდა და ჩემს გაღვიძებას ცდილობდა ცოტა დავმშვიდდი.

მილანიდან ისევ თბილისში (3)

-ხო დე.. -ანამარია როგორ ხარ? რას შვები? -რავი დე, კარგად, შენ როგორ ხარ? სტასი როგორაა?-ღიმილით ელაპარაკებოდა უკვე მონატრებულ დედას და თან სამზარეულოს მაგიდაზე იყო აყუდებული. -კარგადაა კარგად.. მეც კარგად ვარ! რამე ხო არ გჭირდება? კარგ დროს