მე შენ აგირჩიე, პატარა ქალბატონო! 13

-ბიჭო რაღაც უნდა გითხრათ (ლუკა)-აბა გისმენთ (დიტო) -ცოლი მომყავს (ლუკა) ბიჭებს თვალები გაუფართოვდათ -რაო? ვაა არ მეგონა მაგ სიტყვებს თუ მოვისმენდი შენიდან, ძაან ყოფილხარ შეყვარებული გვანცაზე (ბექა)-აბა რა ვარ, მინდა რო სულ ჩემთან იყოს, მოკლედ ხვალ

ორმაგი ტკივილი - {5}

ჩემს სახლთან როცა მიმიყვანა არ დამიყოვნებია მაშინვე ავვარდი, გზაში კი მომაძახა რაღაც, მაგრამ არ მიმიქცევია ყურადგება. ამ ადამიანის დანახვაც აღარ მინდოდა. მომდევნო ერთი კვირის განმავლობაში სახლიდან არ გავსულვარ იმის შიშით, რომ იმ იდიოტს კიდე არ

hooligans ( I )

ჰო რა,მერე რა რომ ანგელოზია,დავითმა უთხრა ამქვეყნიურობის შესახებ რაღაცეები,ასე რომ,იცის როგორ უნდა მოიქცეს,მალე ანგელოზურ ინსტიქტებსაც წაართმევს ბატონი,ასე რომ,ჩვეულებრივი,ოღონდ ოდნავ განსხვავებული სხვებისგან (ხასიათით) გოგო იქნება...თვალებს

ახალი მეზობელი - სრულად

"თვალებში მიყურე" - გაიფიქრა თავისთვის და გაბრაზებული იმაზე , რომ თვალებში კი არა მთელ სხეულზე უყურებდა მამაკაცი იქვე დაგდებულ გასაღებს დასწვდა . -ესეიგი თქვენ ხართ ჩემი ბინის პატრონი ? - ჰკითხა წარბ აწეულმა და თმა ერთ გვერდზე გადაიწია . -აა შენ ხარ

სურვული აგისრულეთ მე შევიცვალე (12)

- მარი ( გიო)- .....- მარი მოიცა....გავიქეცი მაგრამ არ ვიცი რატომ უბრალოდ მინდოდა გავქცეულიყავი და წავედი ისე რომ არც დავლოდებივარ ... შემდეგი შეხვდრა ( ნახევარფინალი) ერთ კვირაში იქნებოდა ...გადიოდა დღეები ... ვიცოდი რომ არასწორედ მოვიქეცი გიოს

"ჭიქა მარტინი და ბედნიერება..."(სრულად)

დაკარგულს ისევ თუ იპოვიდა. არ ეგონა და არ ეგონა არჩვაძეს წლები ვერაფერს რო ვერ დააკლებდა. იჯდა და უყურებდ ალექსანდრეს,რომელიც თმებისკენ ღრენით მიუთითებდა და ეღიმებოდა,ეღიმებოდა ბედნიერებისგან რომ სასურველი და საყვარელი მამაკაცი მის წინ იჯდა.. და

საზაფხულო ბანაკიდან დაწყებული სიყვარული (თავი 3)

გოგონაზე და ბიჭზე რომლთა სიყვარულიც საზაფხულო ბანაკიდან დაიწყო..ეს ყველაფერი 2 თვის განმავლობაში გრძელდებოდა სანამ მამამ არ ჩამომაკითხა და სასწრაფოდ თბილისში არ დამაბრუნა.. წასვლამდე აცრემლებული თვალებით ლაშა გამოვიდა და ჩამეხუტა.. ბოლოს ხელი

მომავლის იმედი (9)

_ჯანდაბა ეს ხომ უბრალოდ ნაშებია მისთვის! გულში საკუთარ თავს ვეუბნები და მაგრად ვეხუტები.ვიცი რო ბექასაც იგივე უნდოდა და უფრო მაგრად ვეხუტები, მთელი სხეულით მიკრებული ვარ მასზე და მოულოდნელად მობილური მირეკავს.უკანა ჯიბიდან

თეთრი მთვარე [1]

ჯიბიდან "მოცეკვავე" ტელეფონი ამოიღო. გაოცდა, როდესაც ნომერს დახედა. - გისმენ. - აკანკალებული ხმით უპასუხა. - გამარჯობა. - ხმაზე ნერვიულობა ეტყობოდა. - რ-როგორ ხარ? - კარგად. რაღაცის სათქმელად დაგირეკე. - ყოყმანი დაიწყო. - ჩემს პირობას ვერ

დაკარგული დრო (1)

მ ქვეყნად ყველაფერს აქვს დასასრული...ტკივილსაც - სევდასაც სიხარულსაც - ცრემლსაც - იმასაც კი...რასაც დასაწყისი არ ჰქონია... განსაკუთრებით ხანმოკლე ბედნიერებაა - სულ ერთ წამს გრძელდება... სწორედ ამ წამს უნდა მიუსწრო - დაიჭირო და მაგრად ჩაებღაუჭო "...