"მაპატიე,დედა!"(სრულად)

_რა გახდაო,მაინც,ოცდაერთი წლის გოგოს გარდაცვალების მიზეზი,სოფო,_ეკითხება დედაჩემს მეზობელი ანეტა და თანაგრძნობით უჭერს ხელზე ხელს.

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეშვიდე თავი)

წარმოვიდგინე, როგორ იხდიდა მატილდა ჩემს სპორტულებს და საცვლების ამარა რჩებოდა ოთახში, სადაც მხოლოდ ავეჯს შეეძლო მისი სიშიშვლისთვის ეთვალთვალა. მერე ფრთხილად ეხებოდა თხელ საბანს; აჩქარებული გულით გადააძრობდა, ისე თითქოს საბნის ქვეშ ვინმე უნდა

ბზარი აბჯარში ( 6 )

-გაოცებულმა შევხედე, მან კი მხიარულად გაიცინა და თვალები საყვარლად მოჭუტა, -მანამდე ვერ გავბედე შენთან მოახლოება სანამ სიგიჟემდე არ მომენატრე და რაღაც უბრალო საბაბით უზომოდ ბევრი არ დავლიე,

ლაე (ნაწილი II - ჩამქრალი ჩირაღდანი)

ახლა მხოლოდ ლაეს ხედავდა. მხოლოდ ლაესი ესმოდა. მხოლოდ ლაეს გრძნობდა. და ყველაფერი ერთი მეორეზე მიყოლებით სრულიად პირველად ხდებოდა. ყველა ემოცია ერთი-მეორეზე გადაბმით რასაც ნოა ლაეს სჩუქნიდა, გოგონასთვის პირველი იყო, როგორც ის შეგრძნება ნოას ხარივით

სიყვარული გრძნობების გარეშე (IIნაწილი) 10 თავი

ირაკლიმ სევდიანად გაუღიმა შვილს და ღვინის თითქმის დაცლილი ბოთლი მოიყუდა -მამა გთხოვ-შეეხვეწა ანი

სიკვდილის ჰიმნი

- რას აკეთებს? მგონი სულ გაგიჟდა, შუა ცენტრში დგას და მარტო ცეკვავს. - ნუთუ მართალია? ტყუილად არ თქმულა, მხატვრები მართლაც გიჟები არიან !!! ......საინტერესო ის არის ნუთუ ამ სიყვარულით სავსე წყვილს ვერავინ ამჩნევს, ან იქნებ მხოლოდ ერთს! გიჟივით

ცხოვრების შანსი (მეშვიდე თავი )

კმაყოფილმა გაიღიმა და მოწრიპინე აპარატის გახედა სადაც აჩქარებული გულის ცემა თანდათან მშვიდდებოდა.მკრთალი ლოყები ოდნავ აუწითლდა .მაგრამ ესიამოვნა ამ სიტყვების გაგება მისგან.

ბზარი აბჯარში ( 5 )

- შემთხვევით ხომ არ იფიქრე რომ ყველაფერი შეგრჩებოდათ? -ჩამესმა ირონიული ხმა, შევტრიალდი და უკვე ნაცნობ ჭროღა თვალებს შევეფეთე, მერე რაც დავინახე ჩემსკენ მთელი ძალით მოქნეული მუშტი იყო და ტკივილმა გონება დამაკარგვინა...

სიცრუე რომელიც არ ვიცოდი 06

ახლაღა შემათვალიერა და ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა. -არა საოცრად გამოიყურები, ძალიან მიმზიდველი ხარ მაგ კაბაში. -ოხ მადლობა. ხშირად ხომ არ ჩავიცვა? -რატომაც არა. კარგი ტანი გაქ და გიხდება მოკლე რაღაცეები.

ბზარი აბჯარში ( 4 )

- ყოფნა?.. არ ყოფნა?.. საკითხავი აი ეს არის. -ჩავილაპარაკე და როცა რატომღაც გამეღიმა, უნებურად ვიფიქრე ხომ არ შევიშალეთქო, არასდროს არცერთ სიტუაციას არ მოხდომია ასე ეს სიტყვები, ჯანდაბა, როგორ მჭირდებოდა ახლა წყნარად და მშვიდად დაფიქრება, ჩემი