"გპირდები" - (16) (პირველი ნაწილის დასასრული)

სანდროც წავიდა. პირველი ორი დღე სუ მირეკავდა, ის მაღვიძებდა და ის "მაძინებდა". ხუთშაბათს აღარ დაურეკავს დილას, რაც ძალიან გამიკვირდა. იმ დღეს საერთოდ არ დაურეკავს რამც უკვე ნერვებზე ამწეწა. ერთი-ორჯერ მივწერე მაგრამ პასუხი არ გაუცია. ეხლა ხო საერთოდ

უსახელო გრძნობა (4)

დილას თვალი გაახილა და კარგად მოათვალიერა იქურობა. აშკარად ახსოვს,რომ გუშინ ჰამაკში იწვა. ვინმემ შემოიყვანა? იქნებ მერე თვითონ ადგა? უაზრო ფიქრს მორჩა. ადგა მოწესრიგდა იქურობა მოწესრიგა და ბავშვებს შეუერთდა.-დილამშვიდობისა-მისალმა ყველა.-დღეს რას

ზღაპრული რეალობა (7)

დღეები ჩვეულ რეჟიმში მიდიოდა.ყველაფერს ისე აკეთებდა როგორც ევალდებოდა.ჩაათაისგან მსგავსი ქცევები აღარ განმეორებულა.აღარ ცდილობდა გოგონასთვის კოცნას..უბრალოდ სულ იწვევდა ხოლმე.რამდენჯერაც ნახავდა ქვედა ტუჩს კბილებს შორის მოიქცევდა,თვალს ჩაუკრავდა და

she is not one...

საშინელი ქარი ქრის, უცნაური ხმები მესმის მაგრამ სრულებით არ მეშინია, ჰაერში ჩემთვის სრულიად უცხო და სასიამოვნო სურნელი ტრიალებს. წინ ვიხრები ფიტვებს სასიამოვნო ჰაერით ვავსებ და ნაბიჯს ვდგამ მაგრამ ეს ისე მყისიერად ხდება ვერ ვაცნობოერებ სად ვარ! მე,

მოვიტაცოთ ეგ ბიჭი!(სრულად)

ასჯერ გათელილ ბილიკს ისევ ცრემლებით მივყვები,გონება ცხოვრებას გაურბის და სიყვარულის ტყვეობაში მყოფი მძიმე ბორკილებით მიბობღავს საწყლად...და ამ გზაზე რთულია წინ სვალა როცა მარწუხები მძიმედ გიჭერენ და ერთ ადგილზე მიყინვას ლამობენ,მე კი ჯიუტად მივიწევ

დაუპატიჟებელი სტუმარი (10)

ქვედა ტუჩზე მაგრად დაასო კბილები და ბლანტი, რკინის გემოს მქონე სითხე რომ იგრძნო საკუთარ ბაგეზე კმაყოფილს ჩაეღიმა. პირველი კოცნა, რაც არ უნდა მოხდეს, ახლა არასოდეს დაავიწყდება..ღრმად ჩაისუნთქა ცხვირით, ისე რომ მისი ტუჩებისთვის ერთხელაც არ მოუცილებია

გეგი ბოლქვაძის ანგელოზი(ნაწილი მეორე)

საათნახევარი მაღლაკელიძემ თავი დააკლა მათემატიკის გამოცდას, და მაინც ყველა საკითხი დაწერა, დაწერა ისე რომ ყველაფერში, აბსოლუტურად ყველაფერში იყო დარწმუნებული, ხოდა გამოცდებიდან გამოსული თავდაჯერებული ნია მაღლაკელიძე იქვე პატარა მაღაზიაში შევიდა და

ეგოისტი ..27..

ცხოვრება მინდა იმ ზღაპარს გავდეს.სადაც ღიმილი ბევრის-მთქმელია და სიბოროტე არსად არა სჩანს, ირგვლივ სიკეთე მოფენილია მინდა ცხოვრება იმ ზღაპარს ჰგავდეს. სიყვარულზე რომ გულით მღერიან.–დილამშვიდობისა ბატონო ლუკა, საქართველოში ბოლო დროინდელი

ნომერი ოცდა სამი

ყველაფერი დაიწყო არცთუ ისე დიდი ხნის წინათ,ივნისის მშვენიერი მზიანი დღე იდქა აისის სადარაჯოზე,მე მწლოლიარე მხოლოდ სევდას გავხსენებოდი,ამეღო გალაქტიონის 2 ტომეული და კითხვა დამეწყო,ამ დროს გაისმის მობილურზე შეტყობინების ხმა,მე სიხარულისგან გაოცებულს

მეგობრობიდან შეყვარებამდე ერთი ნაბიჯია(ნაწილი 3)

რომ გავიღვიძე ნიკას ჯერ კიდევ ეძინა.გადავწყვიტე არ გამეღვიძებინა.ჩუმად გავედი სამზარეულოში და ყავის მომზადება დაჩიწყე.მალე მადუღარის გამაყრუებელი ხმაც გაისმა.არ ვიცი რამდენ ხანს ვიჯექი ასე გაუნძრევლად მაგიდასთან ჭიქით ხელში,მაგრამ ფაქტი ერთია,მაინც