ატეხილი გრძნობები (დასასრული)

ერთი გადახედა უცნობ ქალს ზიზღნარევი მზერით, ეტყობოდა არც ისეთი ასაკიანი იყო, უბრალოდ ნაადრევად დაეღარა თავისი ცხოვრების წესს. მისთვის არ სცხელოდა ფეფოს, თუმცა იმედოვნებდა საკმარისი ზიზღი და სიძულვილი ამოიკითხა ქალმა მის მზერაში. როგორმე თავი უნდა

გოგონა ვარდისფერი შარფით 4

ისევ ბოდიში დაგვიანებისთვის ეს თავი შესაძლოა დასასრული იყოს ... დავდიოდით დროში დავცურავდით... წვიმის წვეთებს ვეცეკვებოდით... ერთად ვსველდებოდით... ბევრს ვიღიმებოდით და ერთმანეთის ყურებით ვერ ვძღებოდით.... გიფიქრიათ ამაზე ?... ჩვენ ყველანი

უსახელო გრძნობა (3)

ორი თვე გავიდა,ყვლეაფერი კარგად მიდიოდა, ეს ორი თვე მათტვის ბევრს ნიშნავდა. უკვე სასწავლო წლის მიწურეული იყო და ერთ-ერთმა კლასელმა თავის სოფელში მიიწვია კლასელები. ორი კვირით სრული იდილია ქონდათ. თან ამ ორ კვირაში ეს ორი ბედოვლათი თავის გრძნობებში

"გპირდები" - (14)

დილას ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა. არც დამიხედავს ვინ იყო ისევე ავიღე: - მარი - რა თქმა უნდა სანდრო. არაფრის თქმას არ ვაპირებდი და არც მითქვამს. - მარი, მისმინე, ვიცი რომ გესმის. ძალიან გთხოვ მაპატიე, მართლა გულით ვნანობ და გთხოვ მაპატიე, არ მინდოდა,

ტიტანი (5)

სრულყოფილი იყო ანა და ყველაზე კარგად ლუკა ამჩნევდა მის სრულყოფილებას… რა სულელური თამაში წამოიწყო, არადა როგორ სჭირდება ეს თანხა. ლუკა ცხოვრებაში არასდროს ყოფილა მსგავსი დილემის წინაშე, ან წარსულით უნდა ეცხოვრა გარანტირებულად ან კიდევ ძალიან დაბალი

მეტი ვიდრე სიყვარული 16

_მარი რატომ არ გამაღვიძე..._ისე საყვარლად გეძინა სანდრა რომ...თანაც შენ ახლა დასვენება და მობილიზება გჭირდება...საღამოს დიტოს ხვდები _ხო მე მობილიზება თამარს კი ახალი თანამშრომელი არა..._ჯერ მეც მშვენივრად ვართმევ თავს მაგრამ ამან თუ მასიური სახე

შიშის ნოტები! (დასასრული)

და მაინც ძალიან რთულია იყო ძლიერი, როცა ყველაფერი ძალიან არეულია.. ადამიანები ყოველთვის ერთ ადგილზე ვტრიალებთ, მაშინაც კი როცა გვგონია წინ მივიწევთ.. სიცრუეა, სიცრუე და დიდი სისულელეა, ცხოვრებას წინ არ მივყავართ, უბრალოდ წრეზე გვატრიალებს და

პირადი მცველი [18]

დილით ათ საათზე ჩაფრინდნენ საფრანგეთში,აეროპორტში გაატარეს რამოდენიმე ხანი,თუმცა 12–ზე უკვე სასტუმროში იყვნენ,ერთ–ერთ პრესტიჟულ სასტუმროში აიღეს ნომერი,პარიზის ცენტრში და გვერდიგევრდ ოთახებში დაბინავდნენ,თუმცა რატომღაც პატარა ნატაშამ ამჯერად

ზღაპრული რეალობა (5)

უმალ წამოხტა ფეხზე და სახლის კარი გამწარებულმა გაიჯახუნა.ჩქარი ნაბიჯებით გაიარა ეზო და ტროტუარს დაუყვა.არ აინტერესებდა რომ სველდებოდა,არც ის აინტერესებდა იმ ყეყეჩის გამო რომ ტიროდა.გული საშინლად ტკიოდა და ცდილობდა ცრემლებში ჩაეხჩო ის იმედგაცრუება

თითქოს ყველაფერი კარგად იყო... (1)

ღამე იყო,წყვდიადი მეფობდა.ცა ავისმომასწავებლად მოიქუფრა, თითქოს რაღაც სასტიკს უქადდა სამყაროს.დაცარიელებული ქუჩები და ცივი გამყინავი ქარი გარემოს უფრო ამძიმებდნენ.ძაღლის ყეფასაც კი ვერ გაიგონებდით.ორ რიგად ჩამწკრივებული სახლებიდან არცერთში არ ენთო