მეორადი ბედნიერება [14]

დილით უჩვეულო შეგრძნებით გაეღვიძა ანნას. თბილ სხეულზე მიხუტებულს გულიც უცნაურად უძგერდა. წელზე მჭიდროდ მოეხვია ბიჭს ხელი, თავი საზურგეზე ჰქონდა გადავარდნილი. გაეღიმა, ოდნავ წამოიწია და შეაღვიძა.

ქორწინება ანდერძით 5

კარისკენ წავედი, არ ვენდობოდი მაგრამ მაინც წავედი, ცნობისმოყვარეობა მძია მაგრამ ალბათ უფრო იმან რომ არ მინდოდა ის დამნაშავე ყოფილიყო, ის მე კაცის იდეალად წარმომედგინა, მან ხომ გაბოსგან მიხსნა, მან ხომ მძიმე სიტუაციიდან ამ ქორწინებით გამომიყვანა, ის

ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 1)

-რა?-დენდარტყმულივით წამოვვარდი-ჩქარა გოგო, ჩქარა-ვეძახდი მომღიმარ ტასოს, ის კი გაღიმებული უყურებდა თითოეულ ჩემ ქცევას. როგორც კი მოვემზადე, მაშინვე ჩავირბინე ქვემოთ, მამას ვაკოცე და ვუთხარი -მა დღესაა მიღება და წავედი მე, უნდა ჩავეწერო -კარგი

მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი მესამე

დილით ავდექი და ვიბანავე ჩავიცვი მოკლე მალინისფერი შორტი იმავე ფერის მოკლემკლავიანი მაისური თმა კოსად შევიკარი და ფეხზე შავი კეტები ჩავიცვი. ვცადე ლაშას (დაცვას) გავქცეოდი თუმცა დივანზე იჯდა -შენ რა რობოტი ხარ? ასე ადრე რატომ იღვიძებ? - ვკითხე და

შეთავსებით ძიძა (თავი 10)

-უფ, გადავრჩი!-ამოვიქშინე ხმის კანკალით და შუბლზე მიწებებული თმა გადავიწიე. არეული ნაბიჯით ჩსვუყევი კიბეებს და ის იყო სადარბაზოდან გავედი, თავში ნათქვამი რომ გადავხარშე და ყურები ისე დამიგუბდა, ვეღარაფერს ვეღარ აღვიქვამდი. -რაო-ო?! რა

მოგონებების ზღვაში (1)

" ნინია!.... თუ შენ ამ წერილს კითხულობ, ესეიგი მე უკვე წავედი შენგან.. არა არა არ წავსულვარ შენთანვალ ოღონდ მარცხნივ და ქვემოთ... ვიციი ურემოდ ძალიან გაგიჭირდება მაგრამ იცოდე მე სულ სენთან ვარ.. ყოველთვის გაიხსენე ზღვა და ის საღამო... ვიცი, ახლა

რეალური საფრთხე (XI, დასასრული)

იმდენად სწრაფად მიაქროლებდა მანქანას დემეტრე, რომ ელენე თვალის გასწორებას ვერაფერზე ასწრებდა. ასე სწრაფად არასდროს ევლო და ცოტა ეშინოდა კიდეც. რა გარანტია უნდა ჰქონოდა, რომ სადმე არ გადაიჩეხებოდნენ, თუმცაღა რამდენჯერ თქმა დააპირა, დემეტრეს

ღიმილი-მე,რომ მიყვარდა

მაგიდასთან დავსხედით. სანდრომ ალბათ ჩემი ბოლომდე სიამოვნება გადაწყვიტა და გვერდით მომისკუპდა. ისეთი სასიამოვნო სურნელი ჰქონდა ლამის მის მკერდზე მივესვენე. ჩუმად გავაპარე მისკენ თვალები. საშინლად სერიოზულად გამომეტყველება ჰქონდა. ხელით პერანგის

ტიტანი (1)

- შენ თუ ამ გოგოს დაკერავ ძმაო, მართლა ძეგლს დაგიდგამ! (საბა)- შანსი არაა. შენც ხო იცი რო შანსი არ აქვს? (ლაშა) - დავკერავ... ყველას ვკერავ! ერთი თვე მომეცი.- ერთ თვეში თუ შენი გახდება იმ თანხას გაჩუქებ რაც მამაშენის ბიზნესის დასაბრუნებლად გაკლდება.

ჰამლეტი

კიდევ გვყავდა ერთი დაქალი,მარიამი.გარდაიცვალა.საკმაოდ მტკივნეული თემაა ჩემთვის და ისე დავტოვებ.უბრალოდ სიცოცხლეზე მეტად გვიყბარდა სამივეს ერთმანეთი,მარის გარდაცვალებამ ძალიან შეგვცვალა,მაგრამ შემდეგ უკვე ჩვენს საქციელებს,რომ გადავხედეთ,"მარის არ