უშენოდ მოვკვდები (ნაწილი1)

არასოდეს არ გესმის შენ ჩემი, არასოდეს.არ შემიძლია სულ იმის მოსმენა რომ გზას ავცდი, არა არა ეს ჩემი ცხოვრებაა და არ გაქვს უფლება ჩაერიო. ეს ჩემი პრობლემაა და მე თვითონ მოვაგვარებ. –შენ თვითონ ვერ გაუმკლავდები,ხვალვე წავალთ ფსიქოლოგთან–წამოიძახა

ძალით გათხოვება, ბედნიერი დასასრულით 1

მე ლანა ვარ, 13 წლის, ვსწავლობ მე-7 კლასში, მაღალი ვარ გრძელი შავი თმებით და ცისფერი თვალებით, რაც ძალიან მომწონს ის არის რომ გამხდარი ვარ. დილით ავდექი ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი. -აუ, საჭმელი რა გვაქვს?(მე) -შემწვარი კარტოფილი, მოდი ჭამე

ცხოვრება ცეცხლის ალში (1 ნაწილი)

ეს არის ისტორია გოგონაზე რომელსაც ცუდი სწავლისთვის სასჯელად ერგო მამიდასთან ზაფხულის გატარება,სასჯელი უფრო კარგი გახდება როდესაც ის გაიცნობს მამიდაშვილის მეგობრებს.არაჩვეულებრივი 6 წელი გავატარე სახლში სკოლის გარეშე,ნეტა მცოდნოდა რა მელოდა სულ აღარ

მრბოლელი.3

კარები გავაღე თუ არა ყველა იქ მყოფის ყურადღება ვიგრძენი და უხერხულად შევიშმუშნე.-აბა მზად ხარ? -მხარი გამკრა ხალისიანად ნაილმა და ფორმაზე თეთრი ფურცელი დამამაგრა,რომელზეც ჩემი სახელი და ახალი გვარი ეწერა.დიახ,სწორად მიხვდით,გვარი გადავიკეთე რათა

ცივაძე (1)

თავი მტკიოდა და თვალებსაც ვერ ვახელდი,მცხელოდა და სავარაუდოდ ოფლში ვცურავდი,განძრევას ვერ ვახერხებდი რადგან ხელ-ფეხი მტკიოდა.უეცრად რაღაც მოხდა,არ ვიცი,წამებში სხვა განზომილებაში გადავვარდი და ჩემ წინ სანდომიანი მამაკაცი იდგა,დოსიით ხელში.დავიბენი

გა-ძარცვაა! (ნაწილი 1/3)

რა უნდოდა ანთაურს ? - ეს კითხვა უტრიალებდა გონებაში და პირველ რიგში ის გამორიცხა რომ მოეწონა, ის ისეთი ტიპაჟის ბიჭი იყო, შეეძლო ნებისმიერი ლამაზმანი რომელსაც ხელს დაადებდა მისი გამხდარიყო, მაღალი კლასის წარმომადგენლებს, მდიდარი მამიკოს შვილებს ერთი

"კანდელაკი"[2]

მისი გონება სადღაც შორს დაფრინავს საერთოდ გამოთიშულია გარე სამყაროს და არცერთ სულიერს არ აქცევს ყურადღებას.ახლა მხოლოდ ერთი რამ უნდა ცხელი აბაზანი და ღრმა,ძილი რაც ალბათ საღამომდე არ ეღირსება.მობეზრებულმა გადააქნია თავი გვერძე და მინერალური წყალი

ბაგრატიჩის რჩეული (თავი 5)

ვიფიქრე ავდგები და აფთიაქის ყუთს ავიღებთქო მაგრამ ფეხი დავდგი თუ არა წვა ვიგრძენი და უან ლოგინზე დავარდი.ისე ამეწვა რომ ფეხზე ადგომა კი არა მიწის გასკდომა ვინატრე.-რატი ბაგრატიონი გაგიხმა ეგ თავი რომ ისიც ვერ მოიფიქრე რომ

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 35)

დემეტრეს ოჯახმა იმაზე მეტად მაგარი შთაბეჭდილება დამიტოვა, ვიდრე მეგონა.არაჩვეულებრივი მშობლები ყავს, დედა ნანა სიხარულიძე, ქალი პიზიტივია, ყველა თემაზე შეუძლია საუბარი, კეთილი და რაღაცნაირად თბილი ქალია, გაცნობისთანავე თბილად მექცეოდა, ყველანაირად

თქვენს ანგარიშზე დარჩენილია ჩემი სიცოცხლე- 6თავი

ჩვენ დროში ცოტა რთულია ადამიანს მეგობარი უწოდო.ყველას უყვარხარ სანამ შენგან რაიმეს მიღების შანსი აქვთ.მაგრამ შეიძლება დადგეს მომენტი,გაგიჭირდეს და გვერდით როცა გაიხედავ ან აღარავინ იდგება,ან ის ერთი მთელი ცხოვრება მუდამ შენთან რომ იყო.თითქოს ამბობენ