-გიჟია...-იყო პასუხი.

ხალხში ხმა გავრცელდა ქალს ოცდათორმეტი ადამიანი დაუხოცავს ერთ ღამეშიო ვერავინ იჯერებდა თუ ქალს ამ ყველაფრის ჩადენა შეეძლო მაგრამ ფაქტი სახეზე იყო...ოთხი დღე ეძებდნენ და დაიჭირეს მათ დანახვაზე ისტერიული სიცილი ასტყდომიაო.

გოგონა 10000$-ად (მესამე თავი)

ისეთი მკაცრი იყო ერეკლე,რომ შეგეშინდებოდა მაღაზიებში მომიყვანა,მაღაზია სავსე იყო ლამაზი ტანსაცმლით. -გამარჯობათ,ლამაზი კაბები და ფეხსაცმელები გვინდა! უთხრა კონკულსანტს და მეც მას გავყევი... 3 კაბა შევარჩიე შავი,ლურჯი და ვარდისფერი.სამივე ერთმანეთზე

ჭორვეულის მორჯულება

და როდისაც იხსენებ როდის დაიწყო ეს ყველაფერი, აცნობიერებ რომ ეს იმაზე უფრო ადრე დაიწყო ვიდრე გეგონა, ბევრად უფრო ადრე და ამ მომენტში ხვდები, რომ ზოგიერთი რამ ცხოვრებაში ერთხელ ხდება.. არა აქვს მნიშვნელობა რამდენად ეცდები ამ გრძნობის დაბრუნებას, შენ

ლიფტის თემა (1)

ისე სპონტანურად დაიწყო.. გააზრებაც კი ვერ მოვასწარი.. ან კი რა უნდა გამეაზრებინა, როცა თვითონაც ვერ ვხვდებოდი ჩემს თავს რა ხდებოდა. არადა, ერთი შეხედვით, ყველაფერი ისე მოხდა, როგორც ხდება ხოლმე.. მარტივად მიუხედავად ამისა არ ვიცი როგორ აეწყო ასე

ნიკუშა ყაზბეგის გოგო ხარ (თავი 3)

-ჩემთვის მაინც უნდა ეთქვათ თუმცა არაუშავს ცოტას ვაწვალებ და მერე შევურიგდები - ვთქვი ღიმილით ამაყად და გაოცებისგან პირს დავაღებდი რომ არა ჩემი სიამაყე როდესაც ულამაზესი გალავნით შემორტყმულ მთლიანად დახურული ეზოს კრი გაიღო და შიგნით ყველაფერი საოცრად

მეცამეტე თვე (10)

იგრძნო როგორ იკლო გულის ცემამ და შენელდა პულსი, როცა აშკარელი დაინახა ლანასთან ერთად. "ოღონდ ეს არა" გაიფიქრა და თვალები მტკივნეულად დახუჭა, ცრემლები რომ არ წამოსვლოდა.

ვინ იყო ანი დევდარიანი ალექსანდრე დვალი რომ არ შეყვარებოდა?!(ნაწილი1)

არ მიყვარს იმ ადამიანის ქება რომელიც ჩემი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილია,რომელსაც ჩემი ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილი მივუძღვენი ვუბრუნდებით იმ ადგილს საიდანაც დაიწყო ყველაფერი საიდანაც დაიწყო ჩვენი პირველი შეხვედრა და ამდენი უაზრო

"ვარსკვლავ ბიჭუნა" {დ ა ს ა ს რ უ ლ ი}

მხოლოდ ბრაზი მახრჩობს რომ კინაღამ ასე გავსულელდი და ის დავკარგე რაც თურმე ყველაზე ძვირფასია ჩემთვის. კინაღამ შენი სიყვარული დავკარგე ქეთა. მაგრამ ახლა აქ ვარ და მზად ვარ ჯანდაბაში მოვისროლო მთელი ჩემი სიამაყე ოღონდ ვიცოდე რომ შენც იგივეს გრძნობ ჩემს

მე,ანუ მოახლე [4]

–გიხდება კაბა! –მადლობ. – ვთქვი მოულოდნელი კომპლიმენტისგან ოდნავ დაბნეულმა.–მოგწონს აქაურობა? – გამიღიმა ნაკაშიძემ და თვალებით ჩვენს უკან, ლამპიონებით განათებულ, ულამაზეს ყვავილებზე მიმანიშნა. –ძალიან. – იმდენად გულახდილი პასუხი იყო, საკუთარ თავზე

ჩვენი ქორწინება ჯოჯოხეთია!!! (1)

ოთახში ვზივარ და ვცდილობ დავფიქრდე,ეს ყველაფერი სინამდვილეში ხდება თუ უბრალოდ სიზმარია... მე, თაკო ყიფიანს, რომელიც ჯერ კიდევ ბავშვი-უბრალოდ იმ ბიჭს ''მიმათხოვეს'' რომელიც თვალით ნანახიც არ მყავდა,საკუთარ თავზე მეცინება.როცა სხვის ამბავს ვიგებდი-