მხოლოდ ერთი წესი არსებობს არ უნდა შეგიყვარდე - თავი პირველი

მისი სუნთქვა სახეზე მეცემოდა-დაცვა გჭირდება სულ მე არ გეყოლები გვერდით- მითხრა და გახეთქილ ტუჩზე ხელი მოისვა-ჩაჯექი და წამოდი დაგიმუშავებ ჭრილობებს - ვუთხარი და მანქანას მოვუარე ჩანთა უკან მივაგდე და იმ ბიჭს ველოდებოდი ჩაჯდა თუ არა ადგილს მოვწყდი და

განწირულია წვიმის წვეთები... (5)

არ ვიცი, როგორ დაგვინახეს, მაგრამ ოთხივე ხელს გვქინევდა, ბექა მგონი გვძეხდა კიდევაც მოდითო... მათ ჟრიამულზე, რომელიც ლამის ნაპირზე აღწევდა გამეცინა, ასეთ მომენტებში ვგრძნობ რომ ჩემები არიან... ათასნაირი გრძნობა და ემოცია მეუფლება, მაგრამ რაც

მინდა გიყვარდე სამუდამოდ (3,4)

მოკლედ ვაგრძელებ ჩვენს ამბავს.. გიო და თათა ერთად არიან ერთი კვირაა რაც ჩამოვედით ყაზბეგში და ამ 1 კვირის მანძილზე გიგის მწეველ მზერას ვაიგნორებდი თუმცა როგორც ვთქვი ეს ძალიან მიჭირდა.რაღაც საოცარი ადამიანია თბილი მაგრამ ამავდროულად ძალიან ცივიც..

ვამპირის ირონია 19

უკვე გვიანი იყო,როცა დამინი მოვიდა სახლში.ედვარდს სიმღერები ჰქონდა ბოლო ხმაზე ჩართული და ხუთ შიშველ გოგოს ეცეკვებოდა და თან სვავდა.დამიანმა ამმაზრზენად გახედა და სიმღერა გაუთიშა. -(ედვარდი) მოვიდა შეფი,დამთავრდა გულაობა. -(დამიანი) გაითვალისწინე,რომ

ხოშტარია (თავი მეორე)

-ვაიმეე დაჩი - როგორც კი გაღებულ კარში დაჩის სილუეტი გამოჩნდა ნინო მაშინვე კისერზე ჩამოეკონწიალა -როგორ გაზრდილხარ გოგო!-სიყვარულით წაეთამაშა დაჩი ნინოს თმებზე და ოთახში შევიდნენ.

Good Girls, Love Bad Boys! 8

თქვა და თვალი ჩამიკრა, შემდეგ კი რულისკენ გადაძვრა, მეც მას მივყევი და გვერდით მივუჯექი. არ მიყვარს უკან ჯდომა, ყოველთვის გული მერეოდა, და ბექას დანახვაზე ხო საერთოდ. ჩემ სახლამდეც მალე მივედით, თურმე რა ახლოს ვყოფილვართ! სულელი ვარ რა! მანქანიდან

უეცარი სიყვარული

ხალხნო სიჩუმე იყოს სუფრას ზედა!!ვის უნდა ზაფხულში ჩემთან წავიდეთრაჭაში? :3 -აუ რა მაგარია მე მოვდივარ და თქვენი არ ვიცი (ტაისია ბიჭებს მიუბრუნდა) -მე წამოვალ ლობიანები მიყვარს ძალიან (ნერწყვი გადაყლაპა კილამ) -ზაფხულში მანდ ტურისტები ჩადიან ხომ

დედა ფებრონია

ახლა რომ გითხრა აღარ მიყვარხარ მე მოვიტყუებ,და ვერც იმას გეტყვი "მე შენ მიყვარხარ"...რაც იყო იყო.და უკვე მორჩა.თუმცა მე კი ამ "იყოთი"ვცოცხლობ.ალბად დრო გავა ტკივილიც წავა.მაგრამ ვის ვატყუებ!უკვე საკმაო დრომ განვლო და არაფერი შეცვლილა.თუმცა კი

ინგრიდი…

ყველაფერი იმ დღეს დაიწყო, ჩემმა საცოლემ რომ მიმატოვა და ჩემი ნაჩუქარი ბეჭედი მესროლა. მისთვის არასოდდეს დამიყვირია, მითუმეტეს ხელი არ ამიწევია, მაგრამ ძალიან გავბრაზდი და სილა გავაწანი. შემაფურთხა და კარი გაიჯახუნა.თებერვალი იყო… ოდნავ

შეთავსებით ძიძა (თავი 9)

მოვყევი,-ჩავიქნიე ხელი და ტკივილისგან წამოვიკვნესე, ლოყის გასწვრივ რომ გადამატარა ცერი. -რა შარიანი ხარ, ლიკა!-გადააქნია თავი საბამ, თავზე მაკოცა და მანამ არ მომცილდა, სანამ მანქანაში უსაფრთხოდ არ ჩამსვა. კვლავ ეს დაჟინებული მზერა..