აი, რა მაკლდა ჰავაიზე [4]

ღიმილით მიაგება ხელი ვაჩესას და წამით მზერა გაუსწორა.. უხერხული სიჩუმე ჩამოწვა...ალექსანდრამ ჩაახველა და თქვა : -მგობი ჯობია ექიმი მოვიყვანოთ.. და აწითლებულ ტერფს დახედა.. ვაჩემ თავი გადააქნია და თქვა: -არაა საჭირო.. პირველი არხარ ვინც იქ

მეცამეტე თვე (3)

ცხრა საათი სრულდებოდა ყველანაირად დადებითი ემოციებით დატვირთულმა რომ შეაღო სახლის კარი. ნაყინისგან სახე გაწებილი ჰქონდა. ბედნიერი იყო, თანაც როგორ! მაგრამ რა იცოდა ეს ყველაფერი რომ ჩაშხამდებოდა და უბედური წამები, ბედნიერი წუთების დასასრულისთანავე

მაღლა მთაში, ანგელოზი დავინახე!

რა უცნაურია ცხოვრება,როგორ უცბად მოგვიწყობს ხოლმე სასწაულს, რომელიც თავდაყირა გვაყენებს,მაგრამ ესეც ხო ბედის ირონიაა. არავინ იცის რა გველის მომავალში, არავინ იცის რა იქნება ხვალ, რას გავაკეთებთ,როგორ მოვიქცევით,როგორ ვიქნებით!ადამიანები მხოლოდ

ბედნიერი 13 (თავი 4) დასასრული

დაფიქრებულხართ, თუ რა მოხდება მაშინ, როცა თქვენ არ ხართ იმ ადამიანის მეორე ნახევარი, რომელიც თქვენი მეორე ნახევარია? ალბათ მეტყვით ასე არ ხდებაო. შეუძლებელიაო. მაგრამ ასეც ხდება. ცხოვრებაში ხომ ყველაფერი ხდება. არც კი მახოვს როდის გაცივდა

გარიგება ეშმაკთან (თვი 9)

თავი მეცხრე - შენ მე დამტოვე ! და რატომ უნდა მომეყვანა სახლში გოგოები? იმისთვის რომ დაელაგებინათ აქაურობა და ჩემთვის საჭმელი გაეკეთებინათ , შენ მე არც კი გამაფრთხილე მოგზაურობაზე ბრიი ? და ტყუილად ნუ პანიკიორობ _ გაღიზიანებული ამბობს დეიმონი

ნაბიჯები დათვლილია (2)

---დილით ჩემს ოთახში შევედი დათო ისევ არ ჩანდა... არ ვიცოდი როდის მოვიდოდა, ამიტომ დაზინება გადავწყვიტე. მთელი ღამე არ მიძინია და ახლა ძილი მომინდა. ალბათ ესეც ბავშვის გამო... ჩემი პატარა და მუცელზე ხელი მოვისვი..... წარმოვიდეგინე როგორი შვილი

ქორწილების ორგანიზატორი 9

-მაკოცე.- დავამთავრე თუ არა მაშინვე თავისი "ტკბილი" ტუჩები მომაწება ზედ და გიჟივით ვკოცნიდი, ოო ნეტა არასდროს დამთავრდეს თქო ვფიქრობდი, ვფიქრობდი და თან მითრევდა უფრო და უფრო ნიკას კოცნა, მომაშორა თუ არა ტუჩები მაშინვე უკმაყოფილო სახე მივიღე -კარგი

ორი ჭიქა ვისკი (6)

სხვა შემთხვევაში ჩავთვლიდი რომ გიჟებთან ხელი მოვაწერე მაგრამ იმ წამს საკუთარ თავზე მეტად ყიფიანს ვენდობოდი და ამაზე უფრო ვბრაზობდი. ორიენტაცია რომ ვერც ერთი ბარისკენ ვერ ავიღე ვკითხე -სად მივდივართ? -ნახავ. სულ ორჯერ ვარ ალბათ მთელი ცხოვრების

მე და ის...ჩვენ (2)

-ვინაა ის ბიჭი? -ამმ, ის მირანდუხტის ძმაა მუხრანი- სიმართლე გითხრათ ამაზე ფხუკუნი ავტეხე რადგან მზაღოს ამ სქციელს არ მოველოდი, როგორც ყოველთვის ის არ ერევა ასეთ საქმეებში. -აჰა ანუ მუხრანი ხო? -კი მუხრანი, ჩემი ძმაა-ვუპასუხე მაშინვე -და შენ არ

სადღაც გულის სიღრმეში (8)

გაურკვევლობისგან არვიცოდი რა მექნა. მიყვარდა ალექსანდრე ? არვიცი არვიცი. ბინაში ავედი და კარს მიღმა ბიჭების წუწუნის ხმა ისმოდა. - ვაა გაიღვიძეთ? - აუ ტასო ნაბეღლავი ან ბორჯომი რაღაც მომიტანე რა (გიო) - მეც რა ტასო (თედო) - კარგით დაწყნარდით ყველას