ბედნიერი 13 (თავი 1)

მოკლე, ყვავილებიანი სარაფანი და შავი converse მეცვა, თავზე შავი შლაპა მეხურა. ისიც კი მახსოვს გარეთ რომ გამოვდიოდი დედამ მომაძახა ვის გაუგია ასეთ მზეში,შუადღეს გარეთ წანწალიო, მაგრამ მაინც გამოვედი. ანდა რა გამაჩერებდა სახლში, დედამაც იცოდა, მაგრამ

ველური [თავი II]

გაშტერებული ათვალიერებდა მის წინ მდგომ სილუეტს,რომელიც ეჭვნარევი მზერით უყურებებდა.როგორ შეცვლილა,როგორ დაკაცებულა. „არა,რა ეხლა რომ შემიყვარდეს თავიდან“ გაიფიქრა გულში და რაღაც უსიამოვნო შეგრძნება დაეუფლა.

შემიყვარდი სულელო(ოცამეჩვიდმეტე თავი)

-მიყვარხარ(მე)ვუთხარი ღიმილით და ყელში ხმაურიანად ვაკოცე -მეც მიყვახარ(ვაკო)ჩემი საქციელი გაიმეორა და ცემს ყელს დაეწაფა.ნეტარედ მკოცნიდა და არც ფიქრობდა გაჩერებას.მეც ვეღარ ვაზროვნებდი რას ვაკეტედბი და მის თმებში დავაცოცებდი წვრილ თიტებს.ყელიდან

უშენობა

ყველაფერი აირ–დაირია და ვეღარ ვადანაშაულებ ვერავის გარდა საკუთარი თავისა .. ვეღარ გავრკვეულვარ ვერაფერში და ვცდილობ დავამსხვრიო სტერეოტიპები თუმცა არ შემიძლია შენ არ მაძლევ ამის უფლებას .. არის მომენტები , როდესაც არ მიყვარხარ მაგრამ საკმარისია შენი

ჯარის ქალი (1)

ბელა 18 წლის თავზე ხელ აღებული გიჟი გოგო იყო, რომელსაც, როგორც თვითონ იტყოდა "ყველას აზრი ეკიდა", არც სუსტი არც მსუქანი, ნორმალური აგნაგობის, ლამაზი სახის ნაკვთების გოგო იყო, დიდი თაფლისფერი თვალებით, რომელიც ასე აგიჟებდა საპირისპირო სქესს. გორის

ცხოვრების გემო (7,8)

დილით მერი ხმაურმა გამოაღვიძა,თავის გვერდზე მშვიდად მძინარე ელენეს გახედა და სახე სასიამოვნოდ გაებადრა,ისევ ბრახუნი იყო,ხალათი მოიცვა და გავიდა ოთახიდან,რამდენიმე კაცი დაინახა რაღაცეები შემოქონდათ -რა ხდება?-გაკვირვებულმა იკითხა და ხალათის ქამარი

Barman (9)

გონს, რომ მოვედი პირველად წამლების საშინელი სუნი ვიგრძენი. აი თვალებიც, რომ გავახილე მაშინ კი მივხვდი, რომ საავადმყოფოში ვიყავი. მაშინვე ამომიტივტივდა ის ინციდენტი და უნებლირდ დავიწყე ტიილი, რადგან არ ვიცოდი რა მოხვდა ბოლოს. იქნებ თავისი საქმე

ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი II)

მომავალი ერთი კვირა სრულ გადარბენა-გადმორბენას გავატანეთ მე და დანიმ. ხან ერთი ხელშეკრულებაო, ხან დიზაინიო, ხან ფოტო-სურათების განლაგებაო და მოკლედ რა... სრული ანარქიით იყო მოცული ეს ერთი კვირა, მაგრამ როგორც იქნა დიდი ძალისხმევის შედეგათ ყველაფერი

სიმპატიური უფროსი (11)

კარები ისე მივაჯახუნე მეგონა ჩამოვიღებდი, ლოგინზე აბღავლებული დავჯექი, თუმცა რა მატირებდა ვერ გავიგე... ალბათ ზუკა რომლის გაშვებაც ძვირი დამიჯდა... ჩემ გარდა არავინ იცის რა დამიჯდა ის სიტყვები რაც წასვლის ქინ ვუთხარი... ნახევარი სიცოცხლე დავლიე...

შურისძიება თუ სიყვარული?!

სანამ გავითიშებოდი მხოლოდ ერთ ვიღაცაზე ვფიქრობდი ეს დემეტრე იყო რომ წარმოვიდგინე რომ ვერარასოდეს ვნახავდი ტანში უსიამოვნოდ გამცრა და თვალებიც დამეხუჭა.როგორც სხვა დანარჩენი დღეები ეხლაც ჩვეულებრივ გამოვრთე მაღვიძარა ზლაზვნით წამოვდექი და აბაზანას