ჩემი ხარ (4)

*** -ბექა თეომ რაო - რავი ამ დღეებში ჩამოვა -მოგწონს თუ -ძალიან მიყვარს მაგრამ თავს ვიკავებ ჯერჯერობით გოგოების ტეხავს რა .-ნუ ბოდიალობ არაფერიც არ ტეხავს - მიყვარს ეე მიყვარს -ჩუ გაეღვიხებათ ნუ ბღავიხარ -კარგი დავიძინოთ მეორე დღეს ერთ-ეთის

მრბოლელი გოგონა (თავი 2)

განიცადეთ მათთან ერთად სიყვარული , ტკივილი და ვნებარაგინდა ჩემგან? - ვთქვი და ნერვიულად გადავყლაპე ნერწყვი - არაფერი უბრალოდ ჩემს კუთვნილ ცეკვას ველოდები - თქვა და მხრები აიჩეჩა - მაშინ ჩემი იარაღი რათგინდა ან კარი რატომ ჩაკეტე? - ვკითხე წარბაწეულმა

ტკივილითა და სიმწრით ნაპოვნი (1)

დიახაც ცხვორება მშვენიერია თუ წამი შენთვისაც ბედნიერია, მაგრამ ყოველთვის ისე არხდება რომ ბედნიერები ვიყოთ. სკოლა დავამთავრე. ატესტატი, ბოლო ზარი , ბანკეტი და ასე შემდეგ. ყველაფერი კარგად იყო. ერთი ბიჭი გავიცანი, გიორგი. ძალიან სიმპატიური იყო, ყველა

Bad Boys. (თავი 10)

მთელი ღამის მანძილზე თვალ ყურს ვადევნებდი, ყველა მძიმე ამოსუნთქვაზე პანიკურ მდგომარეობაში ვვარდებოდი მაგრამ მაინც ბოლომდე ვცდილობდი მისთვის მიყენებული ზიანი ჩემითვე გამომესწორებინა.

პანდა(ნაწილი2)2

ორ დღეში ნატაშკას და დათოს ქორწილია, ასე რომ თბილისში ვბრუნდებით..... ჩემოდანი ჩავალაგე და მისაღებაში გავედი- ყველა მზად ხართ? -შეგვათვალიერა გეგიმ პასუხის ნიშნად კი მხოლოდ თავი დავუკარით და სახლიდან გავშპით. როგორც ყოველთვის მარგიანის მანქანაში

მაღლა მთაში, ანგელოზი დავინახე!(5)

საშინელებაა როცა იაზრებ,რომ შენს სიცოცხლეს არანაირი აზრი აღარ აქვს. საკუთარი თავი გძულს და ერთადერთი რისთვისაც ცოცხლობ ის არის, რომ დაიტანჯო და თითქოს ამით გადაუხადო საკუთარ თავს სამაგიერო.მაგრამ რა შუაშია აქ ელენა?!

სლიზერინის პრინცის ისტორია,თავი 14

ბუნება მთელი თავისი ძალით უტევდა ჯადოქრულ სამყაროს. ისე გამეტებით წვიმდა გეგონებოდა საცაა ცა ჩამოიქცევაო. ხის ტოტები უხეშად ეხეთქებოდნე ფანჯრის მინებს. მათი ყოველი მსგასი ქმედება შიშის ზარს მცემდა. ეს ღამე ალბათ ყველაზე საშინელი იყო ჩემთვის...

ჩემი აკო (2)

ილით ვიღაცის შეხებამ გამაღვიძა, ნელა გავახილე თვალები და კითხვის ნიშნის თვალებით შევხედე - იცი რომელი სათიაა? - არა და რომელი ?

მეტყვი წადიო, მეც წავალ... (თავი პირველი)

უკვე 4წელი გავიდა.... ვხედავ როგორ იტანჯება ჩემი სიყვარულით... უი, სულ დამავიწყდა, ჰომ, მე ანასტასია თოფურია ვარ, ირაკლი აბესაძის 4წლის ოცნება. ალბათ გაინტერესებთ ვინაა ირაკლი აბესაძე?!

პირადი მცველი [11]

ახლა თბილისში,დღის 12 საათზე,წვიმაში,მეტროს წინ მდგარი დვალი ისეთ გრძნობას გრძნობდა იშვიათად რომ ეწვევა ხოლმე ადამიანს,თუმცა არსებობენ ისეთები რომელთათვისაც ეს გრძნობა მუდმივი და ცხოვრებისეულია,ძალიან მეცოდებიან ასეთი ადამიანები,შეიძლება