ჩემი ლამბერსექსუალი [6]

ლონდონი ისევ ისეთი იყო,წვიმიანი და მოღუშული.თითქმის წელიწადზე მეტია,რაც იქ ვცხოვრობდი და იშვიათად მქონდა ნანახი მზე.მეც ბუნებით რომანტიკოსი ყოველდღე სიხარულით ვხვდებოდი ნისლიან ქალაქს. ბავშვობაში მახსოვს დედა მეუბნებოდა,რომ შემოდგომაზე დაბადებულები

სულის გავლით გულამდე 3

მთელი გზა ლუკა მარის თვალს არ შორებდა. როგორც იქნა მივედით სახლში, მანქან გაჩერეს -ნახვამდის (მე) -კარგათ(ნიკა) სახლში შევედით რო გავიხედე მანქანა იქ აღარ იდგა, -აუუ ნი ლუკა რა სიმპატიური იყო არაა?(მარი)და საყვარლათ შემომხედა -ხოო რავი(მე) -აუუ

ორმაგი თამაში.. Part II (ნაწილი IV)

არ მინდა გადაჭარბებულად და ძალზედ ბანალურად გამომივიდეს მაგრამ რა ვქნა?! იმ წამს რაც დამემართა ამას სიტყვებით ვერ ავღწერ.იყო უსაზღვრო სიხარულიც, იყო ტკივილიც, სიყვარულიც, სინანულიც და რაც მთავარია სიგიჟემდე მონატრება, რომელიც ჩემი სხეულის ყველა

Barman (13)

სასტუმრში კარგად მოვეწყვე. რომ გითხრათ 5 ვარსკვლავიანი სასტუმრო იყო თქვა მოგატყუებთ, მაგრამ არც ბოლო დონის სასტუმროს ჰგავდა. იყო საკმაოდ ზომიერი ოთახი და რაც მთავარია კეთილმოწყობილი და კომფორტული. მთელ დღეებს სასტუმროში ვერ გავატარებდი, ამიტომ

ქორწილების ორგანიზატორი 11

- მაგ ტყუილის გამო იცი რო მაგრად მოგხვდება? -ნიკა თავზე ბოლი აგდის?.- ვითომ დავცინოდი -მოგხვდება თქო -სადა სადა?.- ჩემი უნიჭო იუმორი ნუ მე კი მეცინებოდა და -ეხლავე განახებ.- ზემოდან მომექცა და თვალები დამანათა -გავიჭყლიტე ვირო.- ვეჯაჯგურებოდი რომ

მეტივიდრე სიყვარული 4

საოცარ რესტორანში მიგვიყვანა...საერთოდ არ ვყოფილვარ მაგრამ ის კი ვიცი როგორ გავარჩიო საშუალო და მაგარი,ეს ალბათ მაგარს მიეკუთვნება ქათქათა თეთრი სავარძლები,ბზინვარე შუშის მაგიდები და რაც მთავარია ყურებამდე გაკრეჭილი მომსახურე პერსონალები. –მოგწოონ?

მე + შენ = ჩვენ ( დასასრული )

" ვინ ვარ მე ?! მე ლილე ვარ , იურისტი ლილე ნაკაშიძე ... უკვე 19 წლის სრულწლოვანი და მეორე კურსელი ლილე ,ზედმეტსახელად კი უბრალოდ ' ლავ ' . შენ ახალი ხარ და არ გეცოდინება, რომ მე ყველაზე ბედნიერი გოგო ვარ , უი გაგიკვირდა კიდეც?! შენც ზედმეტად

მამის საყვარელი...3

საღამო ხანი იყო ევამ ეკასგან წასვლა რომ მოიფიქრა. -რა უნდა აკეთო სახლში მარტომ,ლექციებიც არ გაქვს სასწავლი შაბათს ხომ არ გაქვს ლექციები.იყავი არ წახვიდე. -არა ეკ ისედაც რამდენი ხანია აქ ვარ,შენ წამოდი თუ ნათელა დეიდა გამოგიშვებს და მერე მარტო აღარ

რუზველტის კუნძული

თუ მოგეწონათ,დააკომენტარეთ და გავაგრძელებ ყველაფერზე ვიფიქრე იმ ერთი მიზეზის გარდა და როცა გზაზე გადავდიოდი,შევჩერდი,რომ მწვანის ანთებას დავლოდებოდი.ჩემს წინ მანქანა გაჩერდა.შიგნით დინი იჯდა და შავთმიანი გოგონა.აი ის შავთმიანი გოგონა,დინს რომ

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 22)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...!ბიჭო დემეტრემ გაუფრთხილდეს იმას ვინც მისთვის ძვირფასია თორე სხვა დაასწრებსო!-როცა მივხვდი რაზეც... უფროსწორად ვისზეც იყო