უგულო და ბანიკი #6

...ერთი კუნძული იყო,რომლსაც გრძნობების კუნძულს ეძახდნენ,ერთხელ ამ კუნძულმა ჩაძირვა დაიწყო,თითოეულმა გრძნობამ უშველა თავს,მაგრამ დარჩა ერთი გრძნობა,ყველაზე სპეტაკი,გამაგიჟებელი და ღვთიური გრძნობა,ეს სიყვარული იყო...კუპიდონები,ყვიროდნენ „თავს უშველე

დაბრუნება(6)

დილით როგორც ყოველთვის ანას ყვირილმა გამაღვიძა. –ლიზიიიკო ადექი რაა_თვზე დამადგა გაბურძგნული წერეთელი. –ააუ რა იყო შაბათია დღეს_გადავბრუნდი. –ვიცი რო შაბათია გიომ დამირეკა და მითხრა ჩემთან აგარაკზე წავიდეთ ორი დღითო. –ვაა კაია ვინები

ნინაკა (თავი პირველი)

იწვოდა ქალაქი და იწვოდა ხალხი. ასფალტს რამის ცეცხლი მოკიდებოდა ისე გადახუნებულიყო მზისგან, ამას მანქანების გამონაბოლქვი და აუტანელი ხმაურიც ემატებოდა. მოკლედ, თბილისში გაჩერება უკვე აღარავის შეეძლო. შუა დღის პლეხანოვზე აქა-იქ, კანტი-კუნტად თუ

სარა !

-რაგჭირს! -არაფერი! -ვის ატყუებ?მეე? -არა,არ ვტყუი -მითხარი რა მოგდის სარა -არაფერი,უკვე გითხარი -შენ არაფერი გითქვამს -გითხარი რომ არაფერი არ მჭირს -ისევ? -რა ისევ ? -ისევ გიყვარს? -ვინ? -თავს ნუ ისულელებ სარა. -მიყვარს?...მიყვარს ჰო მიყვარს

რომ არა პარადოXი .. 1

საშინლად არ მიყვარს გასვენებები.. მაგრამ იძულებული გავხდი ან :"გამხადეს" რომ წავსულიყავი -ნინა ვიცი რო არ გიყვარს, მაგრამ ელემენტარული პატივისცემაა ,თუ არ წამოხვალ ესეიგი გამოდის რომ პატივს არ მცემ, ბოლოს და ბოლოს ბიძა გარდამეცვალა.. -კარგი ხო

გაყინული-თავისუფლებისათვის შობილნი (სრულად)

ზამთარი.. მიყვარს ცივი ზამთარი...ცხელ გულსა და გრძნობებს რომ გიყინავს..ფიქრებს ლოლოებად რომ ჩამოგიკიდებს.. მიდი მერე და ალღვე.თუმცა ყვლაფერი ასე ადვილი არარის როგორც სხვას ეჩვენება. ძალიან,ძალიან რთულია ადაპტაცია გაყინულ გრძნობებთან.როცა მიჩვეული

საცოლე ქირით.. (28)

....... ქეთის მშობიარობამ 2 სათზე მეტხანს გასტანა ყველასთვის საშინლად იწელებოდა ეს წუთები ზაზა კი სამშობიაროდან 2 ჯერ გამოიყვანეს გულწასული ხანგრძლივი ლოდინის შემდეგ თვალცრემლიანი ზაზა მუხლდაჩოქილი იდგა სავადმყოფოს კოლიდორში მამა გაავხდი ლუკა მამა

самый лучший для меня (2)

მეორე დღეს ქეთინომ კიდე გვიან დამიბარა მეღადავება ეს ქალი სერიოზულად. (ეს ქეთინო ქართულია) მიბარებს9ზე და 11ზე რო მიშვებს მიხარია ხოლმე . ნუ ეხლა ლევანი რო შემხვდებოდა ვიცოდი და გამოვიპრანჭე მეც MANGOs შავი, თავისუფალი ,მოკლე კაბა ჩავიცვი

მე და წილოსანი ( ნაწილი მეორე )

ეს იყო...ეს..ეს..ეს ისეთი რამე იყო,რაც თითოეულმა ჩვენგანმა ცხოვრებაში ერთხელ მაინც უნდა გამოსცადოს...როცა ივიწყებ,ყველას და ყველაფერს,ხართ მარტო შენ და ის,დაძინებულ ქალაქში,თავსხმა წვიმაში...სრულიად თავისუფალი,თითქოს დაფრინავ,ისეთ სიმსუბუქეს

გამყრელიძე (11)

მოკლედ რო ჩავედით მაგარი სიტუაცია დაგვხვდა. თოვდა და მთელი კოტეჯები ჩვენხელებით იყო გადაჭედილი.უკვე ღამე იყო ხალხი იქით ქაეთ მიმოდიოდა ზოგი მღეროდა ზოგი გუნდაობდა ზოგი კოცონს მიჯდომოდა და ესე ერთობოდნენ ჩვენ ძაან დაღლილ დაქანცულები ვიყავით ამიტომ