მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი IX)

- დღეს ჩვენ დიდი დანაკარგი განვიცადეთ, - წარმოთქვა დამბლდორმა და თვალი მოსწავლეებს მოავლო. - უპირველეს ყოვლისა, მსურს გამოგიტყდეთ, რომ ჩვენ ძალიან კარგი ადამიანი დავკარგეთ, რომელიც დღეს აქ უნდა მჯდარიყო, - და მზერით ჰაფლეპაფის მაგიდას ანიშნა.

ბედნიერება.....

გამარჯობა,მე ვიქტორია ხულორდავა ვარ, მეგობრებისთვის ვიკი,ვიკა,ხულო,სულო,ფუმუფულა და სხვასახელებით ვარ ნაცნობი.18 წლის გავხდი მაისში,მყავს და დედა და მამა,და ორი ჩემსავით გიჟი დაქალი.თაყვანისმცემლობა არ მაკლია მაგრამ ჯერ ისეთი არავინ არ გამოჩენილა

მიყვარხარ!!-მადლობა აღარმინდა,დაგაგვიანდა!!18

დიდ ბოდიშ გიხდით რადგან ამ ხნის განმავლობაში ვერ ვახერხებდი დამეწერაა, იმედიმაქქ მთლადაც არ დაივიწყებდით , ნუ ვინც კითხულობდით,თქვენგან კრიტიკას ველი,. ვინც კითხულობთ იდი მალობა და გთხოვთ თქვენი აზრი კომენტარებში დააფიქსიროთ.. მადლობა იმას ვინც

ელიტარული უბანი (1)

16 წლის ლევანიკო უმცროს ძმასთან და დედასთან ერთად გაჭირვებაში ცხოვრობდნენ იმის მერე რაც ლევანიკოს მამა მოუკვდა. ერთ დროს ისინიც მდიდრები იყვნენ. მაშინ ლევანიკო ჯერ ძალიან პატარა იყო, ასე გაგრძელდა რამდენიმე წელი მანამ, სანამ ლევანიკო 14 წლის არ

კიდევ ერთი მთიელი ? ნაწ3

საწოლამდე ძლივს მივფოფხდი ჩემთვის განკუთვნილ პაწია ოთახში არსებულ პაწია საწოლზე მივესვენე და თვალები დავხუჭე ,რატომღაც სახელი სანდრო მიტრიალებდა ტვინში ? ხახ კიდევ ერთი მთიელი ? არ ნახულ ადამიანზე გამეღიმა და გადავეშვი ძილის და სიზმრების სამყაროში

სიყვარული ხომ გასაოცარია (2)

გავიდა კვირა . მათვის ეს როგორც ერთი საუკუნე იყო . ისინი ვერ ძლებდნენ ერთმანეთის გარეშე . ერთ სკოლის დღეს ანა წავიდა ბუფეთში ინოსთან ერთად და კიდევ სხვა მეგობრებთან ერთად . გიო მას თვალს არ აშორებდა , ანა კი ცდილობდა თავი აერიდებინა .

უუფლებო დღიური (1)

-1 2 3 ეთერში ვართ!-მოგესალმებით ძვირფასო, ტელემაყურებლებო მე ელის გრინი ვარ გადაცემა "ისტორიის კვალდაკვალ"_ის წამყვანი და დღს ჩვენი გადაცემის სტუმარია, ცნობილი ისტორიკოსი ბატონი თომასს ჯეფერსონი და ამბავი რასაც ბატონი თომასი გვიამბობს...

ფულზე ღირებული 14 თავი

უამრავი ტკბილეულობით ხელდამშვენებულმა დათომ ღიმილით შეაღო სახლის კარი და მაშინვე სამზარეულოსაკენ გაემართა... გაუკვირდა სამზარეულოს მისი ღვთაება რომ არ ამშვენებდა.მისაღებისაკენ უკვე მონატრებისაგან შეშლილმა გასწია და იქვე მიეყინა ადგილს,როდესაც

გარიგება ეშმაკთან (თავი მესამე)

ბრინა ცდილობს მთელი ძალა მუშტში მოიქციოს და ადგეს , წვიმისაგან ძნელად წამოდა . კიდევ ერთხელ შეხედა სახლს, გოგონა რწმუნდება რომ ეს მისი სახლია. ღმარდ ჩაისუნთქა ჰაერი ბრინამ , მეხანძრეებს და ექიმებთან მიირბინა, რომლებიც მათი სახლის გადარჩენას

მომავალზე ყველა ფიქრობს (5)

ასე ვიყავით შუადღემდე. არაფერზე გვიფიქრია, მუდამ მაინტერესებდა შეუძლია თუ არა ადამიანს გაძლოს ფიქრის გარეშე? შეძლებია, თან ძალიან მარტივად. დიტოს ისევ ჩაეძინა და მივხვდი, რომ სანამ სახლში ყველა შეამჩნევდა ჩვენს საეჭვო გაქრობას ჯობდა წავსულიყავი.