მისაკუთრებული ბედნიერება

ცოტახანში ვიგრძენი დავითს ჩასძინებოდა,დავიხარე ნაზად ვაკოცე და ოთახიდან გავედი,სამზარეულოს მივაშურე და ეზოს გადავხედე,მზე უკვე ჩადიოდა,ძალა გამოცლილი სხივებით ეფერებოდა დედამიწას,თითქოს არ ეთმობოდა უცბად მამაკაცის სასოწარკვეთილი ხმა გამახსენდა

შემიყვარდი სულელო(ოცდამეხუთე თავი)

ჩემს წინ ზის ლაიკას პატარა ლეკვი ყელზე წითელი ბანტით.კინაღამ გავგიჟდი მე ხომ ასე ძალიან მინდოდა ძაღლი და ლაიკებზე მითუმეტეს ვჭედავ ისე მიყვარს.თვალები რამდენჯერმე დავახამხამე,დავხუჭე გავახილე დავხუჭე გავახილე და ჩემი ცუგა ისევ იქ ომ დამხვდა მივხვდი

როდესაც მარტო რჩები (1)

ძვირფასო დღიურო! მე ანა მონდგომერი ვარ და ეს ჩემი პირველი დღეა ბავშთა თავშესაფარში .რამოდენიმე კვირა გავიდა რაც ჩემი მშობლები დაიღუპნენ და უკვე მენატრებიან. ჩემი პატარა ძმა გაბრიელი წაიყვანეს, ქალბატონი ნესტანი

როცა სიამაყე საკმარისი არ არის [3]

-არა!რაც არ უნდა იყოს მე მას ისე ვერ შევიყვარებ, როგორც საჭიროა და ნამდვილად არ მინდა მერე სინანული._ბიჭებმა ხმა ვეღარ ამოიღეს.... ის საღამო აღარ იყო ისეთი მხიარული, როგორც ჩვეულებრივ...2-3 საათის შემდეგ დემეტრე სახლში წავიდა და ამ დროის

როგორ მოვარჯულოთ ჭირვეული ანუ შენ ჩემი გახდები !! ( 7 თავი)

მოტოციკლეტი რომ გავიგე ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ქონდა, მასზე დიდი ხანი ვოცნებობდი, მაგრამ მამაჩემი სულ უარზე იყო, ისეთი გიჟი ხარ დარწმუნებული ვარ თავს მოიკლავო, მე კიდე დასაკარგო გოგო არ მყავსო.,მაგრამ ეხლა სხვა სიტუაცია იყო, მე ალექსანდრეს რომ არ

დაბრუნება(3)

-ვაა მართლა ტო? მაშინ ერთად წავიდეთ_გაგვიღიმა.ცვენც დავთანხმდით და ერთად წავედით. ესენი წელს ამთავრებენ. ჩვენ კიდე რამდენი დაგვრჩაა უჰჰ.... მივედით სკოლასთან... შენობაში რო შევედით ყველა მე დამაშტერდა. მოიცა რა ? მიცნეს? არა რა ოთხი წლის წინ ვის

ფულზე ღირებული 13 თავი

ყველაზე სანუკვარი გრძნობაა,როდესაც შენში სხვა არსება ცხოვრობს...როდესაც ხვდებო რომ შენში პატარა არსება ცოცხლობს...რომ ის შენი ნაწილია...შენი სხეულის და სულის ნაწილი... დღითი დღე რომ იზრდება შენში...გებერება მუცელი და შენში იზრდება შენი ნაწილი...რომ

ომგამოვლილები (თავი6)

მის წინადადებას სავარაუდოდ დავთანხმდებოდი, რადგან არ მინდოდა ვყოფილიყავი მარტოხელა დედა, არ მინდოდა ჩემი შვილის მშობლები ცალცალკე ყოფილიყვნენ. მახსოვს ბავშვობაში გეგის მშობლები, რომ დაშორდნენ როგორ შემეშინდა, ჩემი მშობლებიც არ დაშორებულიყვნენ. მაშინ

რა დავარქვა ამ გრძნობას

დღესაც ისე როგორც ადრე უჩვეულოდ იწყება ჩემი დილა,მაღვიძარამ გამომიყვანა სიზმრების კორიანტელიდან და გამახსენა რომ უნივერსიტეტში უნდა წავსულიყავი...მზე ისე სწვავდა გარემოს ლამის მოეკიდა არემარეს...უნივერსიტეტში მისულს ჩემი საუკეთესო დაქალი თამო

ნაყიდი სილამაზე [12 თავი]

-ანა გეყოფა! ყველაფერში ალექსანდრეს ნუ ადანაშაულებ. მას ჩემთვის ძალა არ დაუტანებია, იმ ღამეს, როცა მასთან მივედი მშვენივრად ვიაზრებდი რასაც ვაკეთებდი. მორჩი ყოველ წუთს მასზე ლაპარაკს! შენი აზრით