ქარტეხილი: I საქმე

ლისა გაიზარდა ოჯახში, სადაც სამართალი იყო ცხოვრების უმთავრესი პრინციპი. დედამისი, მარიანა გეგეჭკორი ცნობილი იყო როგორც დაუნდობელი ადვოკატი, რომელიც თავის კლიენტებს არასოდეს აგებინებდა. მამამისი, გიორგი გეგეჭკორი კი პატივცემული მოსამართლე იყო,

მაინც ჩემი იქნები (თავი მეხუთე)

მას შემდეგ უამრავმა წელმა ჩაიარა, ახლა 30წელს ვარ გადაცილებული... სევიოს ამბები ჩემთვის უცნობი იყო, რადგან არ მინდოდა იმის გაგება თუ როგორ ცხოვრობს მის ქმართან ერთად, ისიც არ არის გამორიცხული რომ რაიმე დაეშავებინა მისთვის რადგან მე ვიყავი მისთვის

არჩევანი(8)

რაა? შენი შვილი საიდან იქნება. – ამ ბავშვის ასაკი ემთხვევა იმ დღეს როდესაც... – აღარ გააგრძელო, ენი შენი შვილი არ არის, გასაგებია ის ჩემი გარდაცვლილი მეგობრის ქალიშვილია, რომელიც მე ჩამაბარა, მე გავზარდე ჯერ კიდევ თოთოობიდან ამიტომ მეძახის დედას.

გატეხილი გულების პაემანი (თავი 2 )

თითქოს ჰაერი თხოვდა ფილტვები მისით აევსო, ლანაც ღრმად ისუნთქავდა ჰაერს. კაფეს მიუახლოვდა, ლანას წარმოდგენაც არ ჰქონდა თუ ვინ დახვდებოდა იქ, რა პატარაა სამყარო არა? ...

გრძნობების მორევში (ნაწილი 7)

ფანჯარასთან მდგომი , სიგარეტის კვამლში გახვეული მამაკაცი ჩაფიქრებული ადევნებდა თვალს ეზოში მოსიარულე წყვილებს. უნდოდა საკუთარი თვალით ენახა ის ,რაც ყურმა გაიგო…

ერთ ნახვით შეყვარება

გავიდა თვეები ნია ისევ ისე იყო ნიკას მიმართ გრძნობებით ,თან ამ ყველაფერს ისიც უწყობდა ხელს რომ მიმოწერა ქონდათ ნიკას და ნიას ამდროს ნია სულ კანკალებდა ხოლმე თავს

გატეხილი გულების პაემანი

ზოგისთვის ცხოვრება ტკივილით იწყება და ამ ტკივილს თან ახლავს დაბნეულობა, დაკარგული გზები და დაუმთავრებელი ბრძოლები. ასეთი იყო ლანას ცხოვრებაც  მისი ბავშვობა არასდროს ჰგავდა სინათლეს სიბნელეში, იყო მომენტები როდესაც ის თავს ბედნიერად გრძნობდა მაგრამ,

მაინც ჩემი იქნები (თავი მეოთხე)

მას შემდეგ რაც სოფელში ჩამოვედით, ბიჭებს მოვანატერე ჩემი მომღიმარი სახე... სწორედ ამიტომ უკვირდათ ტყიდან დაბრუნებული ასეთ კარგ ხასიათზე რომ ვიყავი

მწვანე ლაქა (თავი 3)

უკვე სამი საათია რაც პატარა მყუდრო კაფეში ვსხედვართ მე და ვაჟა, ამ დროის განმავლობაში ზუსტად 6 ჯერ დამირეკა დედაჩემმა, არც ერთხელ არ ვუპასუხე, უფრო მეტიც ტელეფონი გამოვრთე. სახლში რომ მივალ რა მოხდება გაფიქრებაც არმინდა. გადავწყვიტე ამაზე მაშინ

მე ვარ სიცოცხლე ( სრულად )

- რა იქნებოდა ადამიანებს საკუთარი თავის იმდენად სწამდეთ, რომ მუდმივად ზეცაში არ უწევდეთ ყურება არარსებული არსების წყალობის მოლოდინში, რა იქნებოდა ასე ღრმად რომ არ ჰქონდეს მათ არსებაში ფესვი გადგმული სამყაროსავით უძველეს შიშს და უიმედობას...