ყველა ფერი{6}

მოკლე,ტანზე გამოყვანილ,თეთრ კაბაში გამოწყობილმა დაშნიანმა ყველას ყურადღება მიიქცია,ესეც ამაყად დაიძრა თავისი მეგობრებისკენ,თან ცდილობდა ოდნავ მაინც მოშორებოდა ავალიანის ხელს,რომელიც მარწუხივით ჰქონდა წელზე მოჭერილი. ცოტა ხანს თუ არ მოვცილდი გულის

ძვირფასი განძი [3]

ერთადერთი ვისთანაც ასე ახლო ურთიერთობა ჰქონდა ლევანი იყო, მესამე წელია მამაკაცებთან შორიდან მისალმებით ან ხელის ჩამორთმევით შემოიფარგლება. ახლა კი სრულიად თავისუფლად მოჰხვია ხელი ზარანდიამ,

სასჯელი არაფრისთვის , ანგელოზიც წავიდა (სრულად)

გათენდა მორიგი დილა და ისევ იმაზე ფიქრობ, თუ როგორ ასიამოვნო საკუთარ თავს სხვისი უბედურების ფასად, ძალიან რთულია, როდესაც მარტოობის სავანეში ხარ და ირგვლივ არავინ გყავს,ვისაც ეყვარები,ვინც რჩევას მოგცემს,ვისაც თუნდაც გაუბრაზდები ან ვინც

რეალობას შერწყმული ფანტაზია! (თავი1)

გამარჯობათ! მე მოგიყვებით ერთ ამბავს სადაც არის ბევრი რამ ჩვეულებრივი ცხოვრებიდან ბევრი კი მხოლოდ ილუზიით შექმნილი! მოკლედ ერთ-ერთ საკმაოდ დიდ ქალაქში ცხოვრობდა გოგონა რომლის მსგავსები ალბათ გადაშენდნენ  მაგრამ ვფიქრობ ჯერ კიდევ

შუაღამით (სრულად)

ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა ჩემი შეყვარებული და მეგობარი ერთად გამოვიჭირე. მე და ცოტნე ცოტა ხანში ქორწილსაც ვგეგმავდით, თუმცა დიდი გამოცნობაც არ სჭირდება იმ ფაქტს რომ აღარ შედგა. მაშინვე თავქუდმოგლეჯილი გამოვიქეცი. ამ ამბის შემდეგ დეპრესია მქონდა.

გიჟის აღსარება (თავი მეორე)

როდესაც ფიქრებიდან გამოვერკვიე ირაკლი გევრძე მეჯდა და მიღიმოდა.(ჩემი სკოლელი,რომელსაც წეღან გავუღმე და არ გამოვლაპარაკებივარ)როგორ ხარ მარ?-მადლობა იკა კარგად შენ?-მეც.-მაპატიე უნდა ჩავიდე..-არაუშავს მარ.:* მომავალ შეხვედრამდე.. ჩამოვედი და

ჩემი მწვანეთვალება (2)

ქვევით ჩასულს საბა დამხვდა მანქანაზე მიყუდებული და ვიღაც გოგოს ვნებიანად კოცნიდა... გულში თითქოს რაღაც ჩამწყდა... -უკაცრავად ბატონო საბა ხელს ხომ არ გიშლით? (მე) ახლოს მივედი და ისე სხვათაშორის ვთქვი..

გიჟის აღსარება (თავი პირველი)

-გაიღვიძე მარ...-აუ ცოტა ხანიც..ამ დილა ადრიან შენ რაღამ გაგაგვიძა?-ერთ ბიჭთან უნდა შემახვედრო,კი არა და.. უნდა გამომყვე და შევხვდეთ..-აუ შენ არ ხარ ნორმალური..ამ დილით აუცილებელია?ცოტა მერე ვნახოთ..-კაი გთხოვ.. -კაი კაი ავდგები.წამოვდექი

მოგზაურობა აფრიკაში '5'

კარებთან ჩემი დამრიგებელი დამხვდა. -გამარჯობა,ტასო. -გამარჯობა მას. -ვწუხვარ. -მადლობთ. -სკოლაში მალე უნდა დაბრუნდე,შენი ტკივილი მესმის მაგრამ არ შიეძლება.ჩამოვიდა ბებიაშენი?ვისთან დარჩები საცხოვრებლად? -დიახხ ვიცი.ჩამოვა მალე ქვეყენაში და მასთან

ბედის ემბლემა (სრულად)

*** ქალაქში ხმა გავარდა : -გოგო,გაიგე,ალექსანდრე დაუჭრიათ? -უი,მართლა? შემეცოდა _მერამდენედ უნდა ებრძოლოს ამ ბიჭმა სიკვდილს?! -და ლილეს... მტკიცედ გაისმა ალექსანდრეს მომაკვდინებელი სენის სახელი *** -აე,ბიჭო,მაგათ შ*გ ხოარ აქვთ,ან მარტო