ოდესმე გიყვარდი? -ალბად კი! (თავი 4)

1 კვირაში დედა და მამა გაშორდნენ.. მე მამასთნ დავრჩი ჩემი ძმა და რძალი კი თავიანთ სახლში გადავიდნენ..უდედოდ რთული იყო მაგრამ ცდილობდა მამა ტკივილი შეემსუბუქებინა,. თვითონაც არ იყო კარგ დღეში.. მე მას ვეხმარებოდი.. ბექა კი მამხნევებდა.. რამოდენიე

თბილისლები-4

დათოს ტვნში სისიხლი ჩაექცა და ისე გააწითლდა და გალურჯდა თოთქოს სხვა პლანეტელზე ესაუბრებოდნენ.მის მერე რათქმაუნდა უწევდათ დათუნას და ნიაკოს შეხვედრა დათუნა კი ისე ოქცეოდა თითქოს ნიაკო ვიღაც შორეული ნათესავი ყოფილიყოს.ნიაკოს ეს გულს უკლავდა კლუბში

კომა - სამყარო ისეთი არაა, როგორიც ჩვენ გვგონია

ჰარუ, გთხოვ მარტო დაგვტოვე,- ვთხოვე ბიჭს და კესო მისაღებში შევიყვანე,- დაჯექი,- ვანიშნე დაიკოს დივანზე და ბართან მივედი. მე დალევა არასოდეს მყვარებია. მეტიც, ჩემთვის დალევა არ შეიძლებოდა, მაგრამ იმ წუთას ძალიან მჭირდებოდა რაიმე, რაც ცოტა მაინც

ნერვებზე მოთამაშე (3)

ახლა ასაკი უკვე აღარაფერ შუაშია, ნინუ! ახლა, ჩვენზეა დამოკიდებული ყველაფერი.. როდემდე ვიტანჯოთ ასე? მე ამდენს ვეღარ გავუძლებ, მართლა ვერ ავიტან, შენს გარეშე, კიდევ ერთი წუთი გავჩერდე, არ გეტყვი რომ მიყვარხარ და ამ ფრაზას ჩემი ენით კიდევ ერთხელ ვერ

ჩემი ცხოვრების ყოველ წამს გითმობ (9)

–ნუუც ჩამოდი რაა შენ სახლთან ვარ –რა იყო, მოხდა რამეე? –რო ჩამოხვალ გეტყვიი –მათე მაშინებ უკვე –მალე, მალე ჩაიცვი –რა იყო მოხდა რამეე? –მომენატრე –ხელები ძლიერად შემოხვია სასურველ სხეულს და ხარბად შეისუნთქა სასურველი სურნელი –როგორ შემაშინე

გიჟის აღსარება (თავი მეოთხე)

ბოლოს ავტობუსიც მოვიდა და ავედით..შემდეგ მუსიკაზე ვსაუბრობდით..მალევე მივედით მის სახლამდე,სახლში დედამისიც უნდა ყოფილიყო,ცოტა მცხვენოდა,მაგრამ უკვე იქ ვიყავით და თან მისი დის ნახვაც მინდოდა ამიტომ ავედი(მისი და ავად არის).

სიყვარული რომელიც... ბედნიერად ვერ მთავრდება..!! (ნაწილი2 თავი2)

გულში საშინლად გამკრა. ანის მუჯლუგუნმა მომიყვანა გონს. გადავკოცნე თამილა დეიდა დაა იქვე დათოს მოპირისპირე მხარეს ჩამოვჯექი. სადაც მე ვიჯექი იქიდან დათო კარგად ჩანდა.. ეძინა ჩემ ბიჭს.. ჩემ ცხოვრების აზრს.. ოოხხ...!!! როგოორ მინდოდა მის

დარჩი ჩემთან... (თავი მესამე)

მეც აღარ დავაყოვნე, ტელეფონს ვუპასუხე -გისმენთ -გიგა ვარ, ჩანთა მე დამიტოვე? -უი, დამრჩენია, კაი 5წუთში მოვალ გიგამ გამითიშა, როგორც ჩანს იქიდან ისე გამოვიქეცი ჩემი ჩანთა სულ გადამავიწყდა. კიბეები ავირბინე და კარებზე დავაკაკუნე, კარები გამიღო -შემო

მეგობრის დაბრუნება. (ნაწილი 3)

ლუკას წასვლიდან ერთი კვირა იყო გასული, როდესაც სკოლისკენ მიმავალ მანქანა დამეჯახა ოთხი დღე კომაში ვიყავჯ ექიმებს არანაირი იმედი არ ქონდათ რომ კომიდნ გამოვიდოდი, გონს რომ მოვედი პალატაში ლუკა დამხვდა ჩემს ხელზე თავჯ ედო და ეძინა ლუკას დანახვაზე

შურისძიება თუ...?!(თავი III)

ზოგჯერ დანაშაულს ხვდებიან,მაგრამ რა აზრიაქვს... წართმეულს უკან ვერავინ დააბრუნებს! იმ სიძულვილს რაც ჩაებეჭდათ თავში ვეღარ წაშლიან და.. საერთიდ ვეღარასდროს გამოისყიდიან საკუთარ სანაშაულს.