ჰორიზონტამდე ( სრულად )

- გთხოვდი არ შემხებოდი, გეხვეწებოდი რომ თავი დაგენებებინა, ცუდად ვიყავი, ფიზიკურადაც და სულიერადაც, შენ კი... შენ არაფერი გესმოდა, მხოლოდ შენი ცხოველური ვნების დაკმაყოფილებას ცდილობდი, უმოწყალოდ ჯიჯგნიდი ჩემს სხეულს...

მწვანე ლაქა

Ზოგიერთი ადამიანის ცხოვრებაში რამდენიმე სუსტი წერტილი არსებობს, ასეთი სუსტი წერტილი სულ ორი გამაჩნია: ორივეს თავისი ფერები აქვს, ორივე წერტილი ჩემი ცხოვრების ამბავს ჰყვება,ამ ორ წერტილს დავუტოვე ჩემი ცხოვრების მოედანი სათამაშდ ჩემდაუნებურად...

მარტო'სული 18 თავი

-რა უაზრო კითხვებს სვამ?-გაბრაზდა თორნიკე-მე და შენ ძმები ვართ! იმდენი ხანი შეგიძლია დარჩე რამდენი ხანიც მოგინდება, ეს სახლი შენიცააა

ოცნებებთან ასე ახლოს (დასასრული)

ორი დღე არ გამოჩენილა ანიტა საავადმყოფოში, არც დანისთან, ყველაფრის დაჯერება შეეძლო ლექსოს იმის გარდა , რომ მის საყვარელ ადამიანს შეეძლო ასეთი გულგრილი ყოფილიყო პატარა ბიჭის მიმართ რომელიც მომდევნო ორი ღამე მხოლოდ ანიტას არ მოსვლის მიზეზით

წახდენილი ოცნება

ჯერ კიდევ 90-იან წლებში სერგოც ერთ-ერთიმათთგანი იყო ვისაც დალხენილი ცხოვრება არ ჰქონია, თუმცა ცხოვრების იმ ეტაპზე, როდესაც სკოლა დაამთავრა ჰქონდა შანსი მიეღო განათლება, რასაც დღეს უმაღლესს ვუწოდებთ. მთელი ბავშვობა უნდოდა მოსამართლე გამხდარიყო.

სიზმართმჭერი (სრულიად)

სიზმართმჭერი საკუთარი თავისთვის დაწერილი ამბავია, რადგან მე ასეთი ისტორიები მომწონს ;) უცნაური ამბები თუ გიყვართ, მოგეწონებათ.

გრძნიბების მორევში (ნაწილი 5)

-ნიც.. ჩამეხუტე უბრალოდ მეგობრულად. ეგეც აღარ დარჩა? დანანებით შეხედა გოგოს და ტკივილისგან თვალები დახუჭა.

გამოღვიძება (სრულად) ნაწილი 1

საფასურებს ხშირად ვიხდით, მაგრამ უნდა ღირდეს ის ამად. ჩვენ ვინ გვასწავლის ნორმას? საერთოდ რა არის ოქროს შუალედი? ან კი ვიყავი 19 წლის ასაკში იმისთვის მზად, რომ გამერკვია ჩემი გრძნობები ნამდვილი იყო, თუ მხოლოდ ასაკობრივი ჰორმონების მოზღვავება?

გრძნობების მორევში (1-2-3-4 ნაწილი )

მომყევი… გაისმა კაცის მომთხოვნი ხმა. ანდრემ ძლიერად მოხვია ხელი.: ისევ დაიწყო ნიცას გონების არევა.. ნიცას სხეული მოდუნდა.. მზერა დაებინდა..

არჩევანი(6)

– თორნიკე მე...- შეშინებულმა ამოთქვა და ბიჭს შეხედა. – იცოდე გაფრთხილებ დედაჩემის სახელი აღარასოდეს ახსენო, შენ არ იცი, ის როგორი დედა იყო გასაგებია...?- გოგონამ თავი დაუქნია და ბიჭიც გაეცალა.- ახლა კი წადი აქედან სანამ ჯერ კიდევ მშვიდად